Dwalen in het duister.

Sophie haar ketting.

Peter en Emma hadden de buurman snel achtergelaten in het verlaten huisje en waren terug de nacht in getrokken, vastbesloten om het spoor van Sophie te volgen. Ze hadden nauwelijks gesproken sinds ze het huisje verlieten, hun gedachten enkel gericht op het vinden van hun vermiste dochter.

Terwijl ze door het dichte bos liepen, leken de bomen te fluisteren met geheimen die ze nog moesten onthullen. De maan wierp haar bleke licht op het pad voor hen uit, en af en toe vingen ze een glimp op van iets bewegend tussen de schaduwen.

Plotseling, bij een omgevallen boom aan de rand van een kleine open plek, zag Peter iets glinsteren in het maanlicht. Hij stopte abrupt en wees ernaar met zijn zaklamp.

"Emma, kijk," fluisterde hij, zijn stem gespannen van opwinding en angst. Hij hurkte neer en raapte iets op van de vochtige grond.

Het was Sophie's ketting - een delicate zilveren ketting met een klein hartvormig medaillon eraan. Het medaillon glansde in het licht van de zaklamp, alsof het hen stilletjes riep.

Emma barstte in tranen uit toen ze het zag. Haar handen beefden terwijl ze het medaillon voorzichtig vasthield, haar vingers trillend tegen het koele metaal.

"Dit is van haar," fluisterde ze, haar stem gebroken door emoties. "Dit... dit betekent dat ze hier was."

Peter knikte zwijgend, zijn ogen gefixeerd op het medaillon. Hij voelde een mengeling van opluchting en zorgen - opluchting omdat ze nu wisten dat ze op de goede weg waren, maar zorgen over wat Sophie was overkomen sinds ze hier was geweest.

"We moeten verder zoeken," zei hij vastberaden, zijn stem trillend van onderdrukte emoties. "Ze kan niet ver weg zijn."

Samen vervolgden ze hun zoektocht, elke stap gedreven door een hernieuwde vastberadenheid om Sophie te vinden. De ketting hield hen op de been, een kostbare herinnering aan hun dochter die hen voortstuwde door de duisternis van de nacht.

Terwijl ze verder liepen, leek het bos om hen heen te zwijgen in verwachting, hun enige metgezellen de nachtelijke geluiden van de wildernis en de echo's van hun eigen voetstappen.