26 වන පරිච්ඡේදය

882 165 26
                                    

" දශ්මිර අනේ දරුවෝ මාව අත් වාහ්... මේ අනේ... පුතේ මේ "

මගේ අතින් ඇදගෙන පඩිපෙල නගින පොඩි එකාට කෑ ගහන ගමන් හිටපු මගේ කට වැහිලා ගියේ පුංචි එකා මාව එක්කන් ගියපු කාමරේ දැකලා... මෙච්චර වෙලා ම මගේ අතින් අල්ලන් හිටිය පොඩි එකා මගේ අත අතැරියේ මන් ඒ කාමරේ පුරා ම ඇවිදින කොට...

ඒ මුළු කාමරේ ම ස්වර්ගයක් තරමට ලස්සන වෙලා ගිහින් තිබුනා... උඩ සිවිලිමේ ඉදන් අඩිය තියන පොලව වෙනකන් ම ඇදලා තිබුන දේවල් දැක්ක මට අඩි තියන්න පවා ලෝබ හිතිලා තිබුනා...

" ම්ම්... ආසයි ද ඉතින් "

" ඕ කොල්ලෝ අනේ මන් ආසයි... අනේ අනේ... මේ කාමරේ... අනේ එක ගොඩක් ම ලස්සනයි නේ දශ්මිර "

අඟලක් නැර ම මුළු කාමාරේ පුරා ම ඇස් යවන ගමන් හිටිය මාව ලඟට ඇදලා ගත්ත පුංචි එකා මගෙන් ආසයි ද කියලා ඇහුවේ... මෙච්චර වෙලා ම මන් කටේ දාගෙන හිටිය මගේ ඇඟිල්ල එලියට අරගෙන එයා කටේ දා ගනිද්දි...

ඒ අස්සේ මගේ හිත ඇතුලෙන් අතලගේ මහත්තයාගේ ඩොලේ පවා ප්ලේ වෙන්න අරගෙන තිබුනා... ගහපන් ඩොලේ මට තියෙන්න නටන්න තමයි... ඒ තරම් මේ කාමරේ පුදුමාකාර තරම් ලස්සනයි...

මේ කාමරේ... එක... අනේ එක මන් ගොලු සම්පුර්ණ ම ගොලු වෙලා ගිහින් තිබුනා... කාමරේ පුරා ම චිත්‍ර ඇදලා... සිවිලිමේ අහසක්... හරියට අර රපුන්සල් කාටුන් එකේ වගේ... තව බිත්ති පුරා ගස්... සත්තු ඇදලා තිබුනේ බිම මුහුදක් ඇදලා තියෙද්දි... පිස්සුවෙන් ඒ දිහා ම බලන් හිටිය මන් මගේ ඉන වටේ තිබ්බ පුංචි එකාගේ අත අයින් කරලා... ඒ චිත්‍ර පුරා අත අරගෙන ගියා... දෙයියනේ මට පිස්සු හැදිලා... ඒ තරමට මේ කාමරේ ලස්සනයි ආහ්හ් අනේ මාව මැරෙයි ද ජේසු...

" ම්ම්... දශ්මිර තමයි... කුරුලු හොටත් උල් කරගෙන දැන් තරහා නැද්ද ඉතින් මාත් එක්ක මගේ වස්තුව "

" ම්න්... තරහයි තමයි කොල්ලෝ එත් අනේ මේ කාමරේ... අනේ... මේ... චිත්‍ර... අනේ දරුවෝ... "

පුංචි එකා මගෙන් දැන් එයා එක්ක තරහා නැද්ද කියලා අහනවා... තරහා නෙමේ තරහා කියන අකුරු තුන පවා මට අමතක වෙලා ගිහින් තිබුනා... අනේ ඔනානේ මටත් මෙහෙම කාමරයක්... අනේ ඔනානේ මෙහෙම එකක් මටත්

දුරුතු සඳ | 𝐀𝐑𝐓 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐋𝐈𝐍𝐆 ( ꪗɀ / ꪮ᭢ᦋꪮỉ᭢ᦋ )Where stories live. Discover now