öl ve yaşa

bir katilin doğumu

2 saatlik yolculuğun ardından izimi kaybettirmeyi başarmıştım. Sürekli polislerle oynamayı severdim ama ilk defa yakalanmaya bu kadar yaklaşmıştım.

Kendi evime gidemezdim. Bu yüzden bir otele gidecektim ama önce takip edilip edilmediğimden emin olmak zorundaydım. Yakalanmak istemiyordum.

Bu yüzden bindiğim motorun alacağı durumu umursamadan yere yakın keskin bir dönüş yaptım. Neyse ki motoru iyi kullanıyordum. Altımdaki motorda bebek gibi bir Yamaha R6 olunca işler kolaylaşıyordu.

Kendimi övmeyi sevmem ama mükemmel biriyimdir. Uzun siyah parlak saçlarım belime kadar uzanır, yeşil gözlerim karanlığa geçince ela olur, sesim bülbül gibidir, çoğu erkeğe taş çıkartacak kadar güçlüyümdür.

12 ülkede aranan Bir seri katil olmak kolay değil. Kendime ait bir çalışma programım var.

İnsanlardan gizlediğim bir malikânem var. Bir odası çalışma odam, bir odası bilgisayarlarımın bulunduğu hack işleri için kullandığım odam, bir kat tamamı ile Kendi kas gücümü güçlendirmek üzerine kurulu bir kat içide yok yok, bir oda yatak odam, bir oda mahzen içinde isteyebileceğiniz tüm içkiler var, bir oda araştırma odam kurbanım hakkındaki bilgileri burada edinirim, bir oda kendi revirim gibi birşey içinde arayabileceğiniz tüm ilaçlar var, her türlü hastalık için iğne, eğer ki bir kurşun yersem yada büyük bir yara alırsam diye kendimi dikmem için ekipmanlarda bulunuyor.

Evin dışında suda antreman yapabilmem için büyük bir havuz bulunuyor tüm bunlar ilede 3 katlı malikaneye sığmam zorlaşıyor.

Normalde şehir içinde yaşıyan ailesinden kalma hatrı sayılır bir mal varlığı olduğu için çalışmayan normal bir genç bir kız olarak bilinirlim. Ancak hiçte normal birisi değildim. Aranan bir suçluydum.

Hiç kimse hayaletin bir kız olabileceğine tahmin etmediği için rahattım. Hayalet benim lakabımdı. Kim taktı yada ilk kim dedi hatırlamıyorum ama yedi yıldır benimle birlikteydi.

Evet, yedi yıllık bir seri katilim. Yedi yıldır 38 bini aşkın insan öldürdüm. Genelde suçu tam tespit edilmemiş bu nedenle suçlu olarak kabul edilmeyen insanları öldürürdüm.

Yinede bu hafta yapacağım katliam gibi toplu katliam yapmışlığımda var tabiki. İlk kez 9 yaşındayken birini öldürdüm ama daha çocuk olduğumu ve bunu yanlışlıkla yapmış olabileceğimi söyleyerek beni suçsuz buldular.

Suçluydum hangi mal yolda elinde keskin bir bıçakla koşup gözüne kestirdiği avını sanki yanlışlıkla düşmüş gibi yapıp bıçaklar ki. O mal benim. Ben yaptım neden yada niye yaptığımı hatırlamıyorum. Ama sanki yapmazsam çok kötü şeyler olucakmış gibi bir his almıştım.

Sonradan öğrenmiştik adamın bir katil, tacizci, hırsız kısacası dünyanın pisliğini barındıran bir insan olduğunu.

O gün evimize bir polis gelmişti. Adam tam olarak şöyle demişti "bizim 3 yıldır yapamadığımızı 9 yaşında bacak kadar boyu olan birisinin yapmasını aşamıyorum" ardından bana bir şeker verip evime gitmemi söylediler. Söylediklerini ikiletmeden evin yolunu tuttum.

Annem yine önünü bile göremeyecek kadar içtiği için üstümdeki kanı fark etmemişti ama ablam bana çok kızmıştı kanın benim kanım oluduğunu sanmıştı. Sonra herşeyi dışarıdan göründüğü şekilde ona anlatmıştım bana uzun uzun sarılıp ağlamıştı.

Güzel günlerdi derdim ama hiç de güzel günler değildi annem sürek alkol alıyor ve bize zarar veriyordu. Bir gece ansızın ablam elindeki bıçağı kalbine sapladı saniyeler içinde kan kaybında öldü.