Bloody Ties

Part 19

Οι μέρες πέρασαν. Ήμουν πλέον έναν ολόκληρο μήνα μαζί με τον Καιλ και τον πατέρα του. Καθημερινά το πρόγραμμα μας έχει πολύωρη εκπαίδευση στο δάσος, στο βουνό και στο ποτάμι. Όχι να το παινευτώ αλλά ήμουν πραγματικά πολύ καλή. Είχα μάθει να χειρίζομαι το ξίφος με μαεστρία, να βρίσκω στόχο με το τόξο και να πετυχαίνω κατευθείαν τη καρδιά με το ξύλινο κοντάρι. Όσο προπονούμουν ο Καιλ με τον Τρέβορ με κοιτούσαν με θαυμασμό και υπερηφάνεια. Ίσως στα μάτια μου έβρισκαν κάτι που τους θύμιζε τη Ζήνα.

Οι σκέψεις του Μαικλ, του πατέρα μου και της υπόλοιπης οικογένειας δεν έβγαιναν στιγμή από το μυαλό μου. Είχα ξαναπετύχει τον Μαικλ μερικές φορές να στέκεται στο ίδιο δέντρο απέναντι από το δωματιο μου και αυτό ήταν κάτι το οποίο με αναστάτωνε πολύ.

Όπως επίσης με αναστάτωνε το φρικτο ονειρο που εβλεπα κάθε βραδυ. Ήμουν εγω περιπλανώμενη σε ενα φρικιαστικό και σκοτεινό δάσος. Στη μέση της διαδρομής συναντούσα μια κοπέλα, τα χαρακτηριστικά της οποίας δεν μπορούσα να διακρίνω. «θυμίσου ποια είσαι» είναι τα μόνα λόγια που θυμάμαι να μου λέει και μετά να εξαφανίζεται. Εγω προχωρώντας στο δάσος φτάνω σε ένα ξέφωτο στο οποίο βρίσκω τον Μαικλ ματωμένο και ετοιμοθάνατο ναι τον Καιλ από πάνω του να γελάει θριαμβευτικά.

Να θυμηθώ τι; Ποια είμαι; Γιατί τι έχω αλλάξει; Τι πρέπει να θυμηθώ; Όσο περνάει ο καιρός νιώθω ότι χάνω ακόμα περισσότερο τον εαυτό μου. Με χάνω και αυτό με τρομάζει. Δεν ξεχνούσα τους άλλους, νιώθω όμως ότι ξεχνούσα ποια είμαι.

-' Ενοχλώ;' Ακουσα την φωνή του Καιλ η οποία με έβγαλε από τις σκέψεις μου

-' Όχι έγινε κάτι;'

-' Μπορείς να κατέβεις λίγο; Ο πατέρας μου θέλει κάτι να σου πει'

Κατέβηκα κατω και βρηκα τον Τρέβορ να κάθεται στο μεγάλο καθιστικό. Φαινόταν πολύ σοβαρός. Είχα αρχίσει να ανησυχώ. Πρώτη φορα τον έβλεπα έτσι. Πάντα ήταν σκληρος και απόμακρος. Αλλά τώρα φαινόταν να τον προβληματίζει κατι πολύ

-' Αριάδνη κάθισε κορίτσι μου' Μου είπε και εγω έκατσα στη πολυθρόνα απέναντι του

-' Λοιπόν, αύριο θα εχουμε έκλειψη ηλίου. Είναι ένα πολύ δύσκολο φαινόμενο για εμάς τα βαμπίρ. Μεταμορφωνόμαστε και πολεμαμε μεταξύ μας χωρίς να καταλαβαίνουμε τι κάνουμε. Όσο αυτοσυγκράτηση και να εχουμε, κατά τη διάρκεια της έκλειψης χάνουμε τα πάντα. Επειδή λοιπόν θα είναι αρκετά επικίνδυνο να είμαστε κοντα σου θα λείπουμε όλη μέρα. Για την ασφάλεια σου θα ηθελα να σου ζητήσω να μείνεις στο σπίτι. Να μην βγεις καθόλου. Να μην ανοίξεις σε κανεναν. Ξέρουν πως μένεις μαζί μας και μπορεί να έρθουν να σε βρουν'