upadek - bakudeku

14

Katsuki

Nie wiem ile mineło czasu od kiedy dzwoniłem na grupę klasową.
Gdy tamte skurwysyny mnie napierdalali to mi zniszczyli niestety mi telefon.

Po chuja mnie tu trzymają?
Westchnołem zrezygnowany i położyłem głowe na metalowe "łóżko".

Znów usłyszałem otwierające się dzwi, spojrzałem w tamtą stronę. Cały " mój tymczasowy pokój" był ubrudzony sadzą,
ponieważ mój dar powrócił i starałem się żeby uciec.
Ale wstrzykneli mi jakieś znowu gównk i ponownie nie mogłem użyć mojego daru.

-Czego skurwysyny? - spytałem się

Jako odpowieć usłyszałem ciszę, spojrzałem w tamtym kierunku i zobaczyłem jakiegoś lekarza.
Usiadłem na "łóżku " i spojrzałem na tego typa.

W pewnym momencie do pomieszczenia weszli tamci skurwysyny którzy mnie pobili.
Przez nich boli mnie klatka piersiowa, pewnie mi połamali żebra ale to tam chuj
ale też o bili mi całą twarz.

Spojrzałem się na nich z pod byka, chciałem ich zaatakować ale zauważyłem że mają broń.
Tylko stali i się patrzyli w moim kierunku, jeden z ochroniarzy za czoł do mnie podchodzić.
Usłyszałem strzał broni, poczułem duży ból w pod brzuszu.
Skurwysyn mnie postrzelił, przełożyłem do rany swoją dłoń i syknołem z bólu. Spojrzałem na ranę i zobaczyłem że moja rana dość obficie krwawi.
Jebany skurwiel, wziołem zamach i zajebałem mu w ryj.
Szybko wstałem i za czołem biec w stronę dzwi, wybiegłem na korytarz.

W pewnym momencie usłyszałem głośne syreny i za mną huki strzelania z broni.
Zachwiałem się od pocisku który we mnie trafił tym razem w ramię.
Kurwa..

-Kurwa mać...

Wymamrotałem  do siebie.
A co jeśli umrę?
Co z Izuku, co z moimi rodzicami, co z moją klasą?
Trzymałem się ściany, ból był okropny. Oparłem się o nią i się sunołem w duł.

Mój mały Izuku, moje małe kruche słoneczko.
Dla czego tak strasznie nie uważałem, cały ten czas Izuku mnie nie widział.

W wokół sobie słyszałem krzyki i strzały z broni, przymknołem swoje oczy.
Wyobraziłem siebie Izuku, uśmiechał się do mnie tym swoim uroczym uśmiechem.
Patrzył się na mnie z miłością, w jego oczach było widać szczeście.

-Izuku...

Ledwo mogłem wypowiedzieć jego imię.
Starałem się otworzyć oczy, co było trudne, uchyliłem je i zobaczyłem kogoś buty.

Kojarzyłem je, ale nie pamiętam z kąt dokładnie.
Znów zamknołem oczy, ledwo mogłem je utrzymać i była to dla mnie najlepsza opcja.

Nie czułem już takiego dużego bólu, był nawet przyjemny.
Ktoś coś do mnie mówił, ale nie rozumiałem ani jednego słowa.

-Bakugo.... musimy..... za dużo....

Słyszałem tylko pojedyncze słowa, nic więcej.