Üçüz Derken | Tamamlandı

24.Bölüm🧚🏻‍♀️

Sabah uyandığım gibi odama geçmiştim. Duş aldıktan sonra gömlek ve geniş paçalı siyah pantolonumu giydim. Telefonumu elime alınca Kaan'dan mesaj olduğunu gördüm.

Kaan: Müzik perisi az önce bir adam beni aradı. Şu bir iki önce katıldığın yarışma için. Senin numarana ulaşamamışlar. Beni aradılar bende yeni numaranı verdim. Neyseki o gün benim numaramı da vermişiz. Neyse tebrik ederim. Seni seçeceklerini biliyordum zaten. Şimdi fazla tepki vermiyorum. Yüz yüze gelince halay çekeriz. Şimdi uyumaya gidiyorum.

Yarışmaya iki ay önce başvuru yapmıştım. Açıkçası seçileceğimi düşünmediğim için pek üstünde de durmamıştım. Unutmuştum bile. Formu doldururken Kaan'ın numarasını da yazmıştık çünkü önceki ailemdeki babam o sıralar telefonumu arada alıyordu. Ders çalışmam için...O günleri hatırlamak istemiyorum. Kaan'a cevap yazıp telefonu cebime koydum. Saçımı salık bıraktıktan sonra aşağıya indim.

Yemek odasına girince herkesin burada olduğunu gördüm. Beni görünce gülümseyip günaydın dediler. Bende günaydın deyip Ömer abinin yanına oturdum. "Güzelim sen dün akşam yarışmadan bahsettin. Ne yarışması?" Akın abiye döndüm.

"Tabi siz evde savaş çıkardığınız için söyleyemedim. Ben iki ay önce şarkı yarışmasına  başvuru yapmıştım ve dün akşam kabul edildiğimi  haber verdiler. Yarışama iki hafta sonra. Bugün yarışma hakkında bilgi almak için yanına gideceğim." dedim.

"Kızım senin adına çok sevindim. " Anneme gülümsedim.

Herkes tebrik edip sorular sorduktan sonra Özgür abim "Gideceğin yere seni bırakayım mı ?" deyip göz kırptı. Tam Ömer abim konuşacakken "Olur olur olur." dedim.  Motor ile gitmek istiyorum. Ömer abi saçımı karıştırdı. "Öyle olsun bakalım. Akşam seninle görüşeceğiz küçük hanım." dedi.

Ona gülümseyip kahvaltıya devam ettim.

🧚🏻‍♀️

"Hangi şarkıyı söyleyeceksin ?"

Özgür abim ile motora doğru yürürken sormuştu. Oğuz Bey'in yanından ayrılmıştık. Bize yarışma ile iligili bilgiler verip hangi gün olacağını da söylemişti ve ben çok heyecanlıydım. "Daha karar vermedim ama hareketli bir şarkı istemiyorum. Sizinde fikirlerinizi alayım. Ona göre karar veririm." dedim.

Motora binince abim beni onaylamıştı. Motoru çalıştırmadan "Beni sahile bırakır mısın ? Biraz dolaşmak istiyorum." dedim.Neden bilmiyorum ama kalbim sıkışıyor ve nefes almakta zorluk çekiyorum. "Tamam güzelim. Benim küçük bir işim var sonra seni almaya gelirim."

Motoru çalıştırınca beline sarıldım. Yarım saat sonra sahile gelmiştik. Özgür abi beni sahile bırakıp gitmişti. Biraz yürüdükten sonra banka oturdum. Nefesim kesiliyordu. Yine mi atak geçireceğim? En son kaçırıldığım zaman geçirmiştim.

Annem ve babam psikologa götürecekti ama ben itiraz etmiştim çünkü son günlerde iyiydim. Bir anda niye böyle oldum ki ? Keşke gitmeyi kabul etseydim. Geçtiğini düşünmüştüm. Aptallık etmişim.

Ayağa kalkıp ilerideki kayalıklara yürümeye başladım. Orada kimse yoktu. Oturup denizi izlemeye başladım. Telefonum çalınca çantamdan çıkardım. Cem arıyrodu... Açıp kulağıma yaklaştırdım.

"Pericik ? Nasılsın ? Ne yapıyorsun?" Enerjik sesi ile gülümsedim. "Sahildeyim. Oturuyorum. Sen ne yapıyorsun? Nasılsın ?" Onum aksine ben daha durgundum.

"Sahilde misin ? Bende oraya yakınım. Ablamın yanına gelmiştim. Müsaitsen yanına gelebilir miyim?" Olabilir. Belki yanımda biri olursa daha iyi hissederim. "Olur. Kayalıkların yanındayım. O tarafa gel. "