【 うつ病 】Utsubyō | Sae İtoshi

0.1

Sae'den hiçbir arama falan yok çünkü her gün çok işleri vardı. O ve sen Ray Lia zaten evlenmiştiniz ama ondan seni çok arayıp mesaj yazmasını falan bekleyemezsin çünkü çok fazla futbolu var. Zaten çok ciddi ve soğukkanlı bir adamdır. Hiçbir şeyi umursamayan gibi gözüksede çok fazla sevgi dolu aslında...

【 うつ病 】

Sae saatleri geçmesine rağmen eve gelmemişti çünkü yine futbolu vardı, ve bu ona birgün içinde birkaç saatten bile daha değerliydi. Çok fazla işleri vardı ve hiç bitmiyordu.

Ray ise giydiği elbisenin içinde dururken aynadan kendine baktı tekrar. Yatağın üzerinde duran telefonunu kontrol etmek için aldı, Sae'yi aramıştı ama yine cevap yoktu.

Sae her zaman olduğu gibi futbolu üzerine yoğunlaşmıştı oynaması gereken maç çoktan başlamıştı bile, o yüzden cep telefonu yanında değildi ve cevap veremiyordu. O futbol için çok endişelenmişti ve o anki uğraşıyla senin varlığını tamamen unutmuştu.

Telefondaki sessizlikle Ray kulağından indirdi telefonunu. Gözleri dolarken yanakları ısınmaya başlamıştı.

"Yine beni unuttu." dedi fısıltıyla.

O sırada futbol maçını bitirmiş olan Sae şimdide eve yürüdü, futbol maçı yüzünden senin doğum gününüde unutmuştu, çünkü çok fazla uğraş içerisindeydi.

Ray ağlarken dolaptan birkaç şişe bira aldı kaçış yeri olan evin çatısına çıkıp bir köşeye oturdu.

Sae eve geldiğinde sessizlikle karşılaşınca kaşlarını çattı. Evde arandığında mutfaktaki biraların eksik olduğunu fark etti. Seni bulamadıktan sonra evdeki en sevdiğin yer olan çatıya baktığında seni gördü.

Ray ise dördüncü şişesini içiyordu, gözleri kızarmıştı.

Sae seni çatıda görünce çabuk yanına yürüdü ve yanına oturdu, senin çatlak sesini ve gözlerindeki yaşları fark edince iç çekti.

Sae senin yanına oturduktan sonra uzun süre hiçbir şey söylemeden seni izledi, hala suratında aynı ciddi mimiklerleydi ama zaten her zaman olduğu gibi çok ciddiydi, bir şey söylemeden koluyla belini sarıp seni kendine çekti ve senin kafanı kendi omzuna yasladı.

Uzun bir süre sessizlik hakimdi, çok ciddi bir ifadesi vardı ve gözlerini önündeki boşluklara dikmişti, sonra nihayet konuşmaya koyuldu.

"Üzgünüm."

"Ne için?"

Sae hiçbir şey demeden sadece koluyla senin belinden sıktı, sonra gözlerini senden çekti ve başını öne çekti tekrar konuştu.

"Yani, her şeyi geç, en önemlisi de... Doğum gününü unuttum."

Ray onun dedikleriyle yalandan güler "Ne saçmalıyorsun saat gece yarısını geçti bugün benim doğum günüm değil artık."

Sae kolunu senin belinden çekti ciddi ifadesini koruyarak senin yüzüne baktı, seni tartıyormuş gibi baktı bir an sonra konuştu.

"S-sevgilim, doğum günün olduğunu biliyorum..."

Sae başını kendi dizinin üzerine koydu ve elleriyle yüzünü kapattı, başını salladı. Bir süre sessizlik olduktan sonra tekrar konuştu.

"Aslında şu doğum gününü anımsadığım anda futbol maçım bitmişti, çoktan eve doğru yolumu yapıyordum."

Ray duyduğuyla içinden güldü,

"Hmm ne güzel kazandınız mı?" der ilgisizce boş gözlerle bakarken.