Başlangıç: Anlaşılmayan uğultu.

16 2 5
                                    

"Andrei, kalk hadi!"

Diye bir ses duyuldu 2 katlı evin alt kattaki mutfağından yankılanarak. Bugün 9 Eylül 2024.
Andrei huysuz bir homurdanma çıkararak yatağından kalktı, usul adımlarla aynasına ilerleyip aynadan kendisine baktı. Dün gece uyumadığı belli olacak ki, göz altları şişmiş ve patlıcan gibi morarmıştı. Ten rengi solmuş, saçları ise dapdağınık idi. Esneyerek kendi kendine söylenmeye başladı. Bugün 3 senedir beklediği üniversitenin ilk günüydü, büyük bir heyecan taşıyordu içinde.

Giyeceklerini hazırladı ve hızla üzerini değiştirdi. Beyaz gömlek üzerine soluk bir mavi renk kazak, altına ise krem rengi bir pantalon giydi. Saçlarını kabarttı ve dans ederek aşağı kata indi. Birlikte yaşadığı arkadaşı Vladimir'i gördü. Hemen önündeki reçelli ekmeği alıp kendi midesine indirdi.

“Andrei! O benimdi! Seni lanet...”

“Bir tane daha yap.”

“Kahretsin, fazla zekisin, fare.”

“İnsan arkadaşına hiç ‘Fare’ diye seslenir mi, çöp torbası? Alınıyorum bak. Ağlatacaksın beni...”

“Gerçekten senden nefret ediyorum...”

“Bende seni seviyorum!~”

Andrei ve Vladimir uzun zamandır arkadaştılar. Aslında... Neredeyse 7 senedir. İkisi de aile zoruyla tanışmıştı. Nereden bilebilirdiler ki ikisi de aynı üniversite için aynı evde kalacak ve en yakın arkadaş olacaklardı?

Saat geldi, ikisi de üniversitedeki derslerine girdiler.

2 dersten sonra saat 16.45'de olan dersi beklemek için ikisi de saat 14.50'de bahçede oturmuş gülüşüyordular. Ta ki, Andrei'nin telefonuna bir mesaj düşene kadar...

Bilinmeyen numara.
Saçların çok hoş parlıyor,
ne kullanıyorsun?

Andrei Blazhenov.
Çıkaramadım ancak?

Bilinmeyen numara.
Aptal olma, normal değil mi?

Andrei Blazhenov.
Ahh, anlıyorum... Yine bir telefon şakası. Üzgünüm bey veya hanımefendi ama uygun bir vakitte değilim.

Bilinmeyen numara.
Bunu biliyorum, Andrei Blazhenov.
-Okundu, 15.05.

Andrei Blazhenov,
Çevrim dışı.

“Ne oldu lan?”

Diye sordu, Vladimir. Andrei'nin ifadesi normal değildi, terliyordu ama bir yandan öfkeli duruyordu. 7 senedir Andrei'yi böyle görmeye hiç alışık değildi.

“Ben... Hiç, boşver. Önemsiz...”

“Yalan söylediğinde kulakların kızarıyor, Andrei.”

“Of kes sesini yok bir şey dedim.”

“Emin misin?”

“...Kesinlikle.”

~~~

Bilinmeyen numara.
Andrei... Sıkıldım... Nereye gittin,
bir tanem..?
-Okundu, 15.15.

Bilinmeyen numara.
Benimle oynama çocuk.
-Okundu, 15.15.

Bilinmeyen numara.
Andrei diyorum.
-Okundu, 15.16.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jun 20 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Yalancı Takıntı!~BxB.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin