♥GözBebeğim♥

♥YiRMi DOKUZ♥

Cüneyd, odasında garip bir heyecanla bekliyordu amcasını. Zeynep ile resmi nikah kıymak istediklerini bildirecekti amcasına. Aklında ufak tefek vardı bir şeyler. Güzel bir nikah, bir yemek, belki... Belki bir de balayı. Başka bir yere gidebilirlerdi çok uzaklaşmadan. Malum, mürşid hazretlerinin meşgalesi çok oluyordu. Kapı açıldığında o tarafa döndü. Amcası telaşla girdi içeriye.

" Nedir bu kadar acil olan Cüneyd'im? Nasıl geleceğimi şaşırdım yav? Hayırdır inşallah!"

" Gel amca, hayır hayır."

" Çok şükür, nedir mevzu?"

Oturdu Sadi Hüdayi, besmele ile. Eli sakalında söyleneni beklemeye başladı.

" Şimdi amca, sen benim içimdekini bilirsin."

" Bilmez miyim Cüneyd'im, ciğerini bilirim ben senin!"

Cüneyd tebessüm etti.

" Sağ olasın amca, mevzu benim izdivacımdır."

Sadi kaşlarını çattı.

" O nasıl laftır Cüneyd'im? Sakına bana Zeynep kızıma kuma..."

" Tövbe amca, tövbe! Beni bilirsin dedik lakin yanlış bilir gibi bir halin var."

" Yok Cüneyd'im de bu hastalık da azalınca bilemedim."

" Neyse amca, neyse. Konu da Zeynep ve bizim nikahımız."

" Dinliyorum."

Cüneyd derin bir nefes aldı.

" Amca biz usulünce bir karara vardık zevcemle. Biz... Allah katında evliyiz, doğru lakin biz hukuken de bir nikah kıymaya karar verdik."

Sadi Hüdayi, eliyle ağzını kapattı.

" Cüneyd'im... Bu günleri de görecek miydik biz ya? O vakit düğün falan..."

" Ben şimdiden haber vereyim dedim ama net bir kararımız yok. Düğün ya da başka bir şey konuşmadık. Hazırlıklı olalım diye önden bildirmek istedim."

" Çok iyi, çok iyi! Nikah tarihi almak lazım önce, sonra da... Sonra da fakire, fukaraya dağıtmak için bir şeyler hazırlatırız. Zeynep kızımın bugün, yarın alışverişte gitmesi icap eder. Geçen sefer Allah'ım günah yazmasın lakin pek gönülsüzdü. Bu defa istediğini alsın, diktirsin. Sana da yeni bir şeyler yaptırmak icap edecek. Çok işimiz var, çok!"

Cüneyd onun bu heyecanlı anlatışına gülümsedi. Mutluluğuna mutlu olması içini ısıtıyordu.

Zeynep ve Cüneyd, akşam yemeğinin ardından beraber kitap okuyorlardı. Zeynep, başını Cüneyd'in omzuna yaslamıştı. Cüneyd de başını onunkine. Zeynep sıkıntıyla nefes vererek kapattı kitabını. Doğrulduğunda Cüneyd de kapattı kitabını.

" Söyle Zeynep'im."

" Şey..."

Cüneyd koltuktan kalkıp bedenini ona çevirerek oturduğunda Zeynep de bedenini ona çevirdi. Cüneyd, kolunu koltuğun sırtına yasladığında Zeynep anlatmaya başladı.

" Ben düşündüm ama şey, ne yapsak bilemedim. Nasıl olacak şimdi? Nikah mı sadece? Yoksa düğün mü? Salonda bir nikah mı, yoksa tören mi? Normal bir şeyler mi giyilecek, yoksa gelinlik falan mı? Ben hiçbir şey bilmiyorum."

Cüneyd tebessüm etti.

" Buna biz karar verebiliriz ancak. Bence gelinlik giymelisin, seni o beyazlar içinde doya doya izlemek istiyorum."

Zeynep tebessüm etti.

" Giyerim. Bence düğün değil de şey yapalım mı? Bir nikah ile yemek verebiliriz sevdiklerimizle. Bir de yemek dağıtsak yoksula, zaten her şeyimiz var bizim."