OYUN BOZAN

14) Umutsuz

Yağmur'un Anlatımıyla

Sabah erkenden uyandım. Yanımda Aslan vardı. Tüm gece gitmemişti. Çok mutluydum onun sıcacık kollarında uyuduğum için. Sessizce yataktan kalktım ve banyoya girip kısa bir duş aldım.

Son işlerimi de hallettim ve odaya girdim. Aslan uyanmıştı ve yatağı toplamıştı. "Günaydın," dedim. O bana öküzün trene baktığı gibi bakınca kendime baktım ve bornozumun hâlâ üzerimde olduğunu gördüm.

"Ya bakma, dön arkana!" dedim sinirle. Evet her ne kadar arsız olsam da şuan yarı çıplaktım. Utanmıştım.
"Ne oldu? Utandın mı sen?" dedi arsızca beni süzerken.
"Ya bakma, köpek!" dedim sinirle ve komodinin üzerinde olan mumu alıp ona attım.

"Sen demiyor muydun, sevişelim diye. Ben ikna oldum aslında," dedi ve sırıttı. Utandığımı gördü ya, hemen daha fazla utandıracak beni. KÖPEK!

"Dön arkana," dedim dişlerimin arasından. "Tamam," dedi ve sakince arkasına döndü. "Hem sen neden bornozla benim yanıma geliyorsun? Sonra da utanıyorsun," diye homurdandı.

Hemen kıyafetlerimi aldım ve ona cevap dahi vermeden banyoya girip giyindim ve yine odaya girdim. Aslan odadan çıkmıştı. Gülümsedim ve saçlarımdaki suyu bir havluyla aldım. Daha sonra saç kurutma makinesini prize taktım banyoda, ve saçlarımı tamamen kuruttum. Bugün her şey çok güzel geliyordu gözüme.

Saçlarımı tamamen kurutunca odamdan çıktım ve aşağı indim. Yengem ve Defne salonda oturmuş oyun oynuyorlardı. Nisa da yengemin oturduğu koltuğun yanında ayakta duruyordu. Hemen yanlarına oturdum. "Günaydın," dedim.

Yengem bana sıkıca sarıldı. "Günaydın, güzelim. Daha iyi misin?" diye sordu ilgiyle. "İyiyim, siz nasılsınız?" diye sordum. "Biz de çok iyiyiz, dimi Defne?" diye sordu yengem Defne'ye.

"Evet, anniş. Aslan nerede?"

"Aslan nerede mi? Sanane kız Aslan'dan. Aslan senin neyin oluyor da sen Aslan'ı merak ediyorsun?" dedim şakayla karışık bir sinirle. "Aslan benim kocişim olacak," dedi Defne. "Kızım!" diye uyardı yengem Defne'yi. "Ama anniş, Aslan çok yakışıklı," dedi Defne oflayarak.

"Yakışıklıysa bana yakışıklı. Sana mı yakışıklı, Allah Allah," dedim sinirle. "Sen de geç otur. Bir insan hiç mi yorulmaz. 24 saat ayakta duruyorsun," dedim Nisa'ya. "Böyle daha iyi, Yağmur Hanım. Teşekkür ederim," diye beni kibarca reddetti Nisa.

"Off," dedim sinirle ve orta sehpanın üzerindeki meyve tabağından kıpkırmızı bir elma aldım ve yemeye başladım. "Ben otur demekten yoruldum ama Nisa ayakta kalmaktan yorulmadı," diye isyan etti yengem.

"Ben rahatsız olmuyorum," dedi Nisa. "Otur!" Yengem kızınca Nisa oturdu. "Defne, remsmin bitti mi? Daha kahvaltı yapacağız. Seni bekliyoruz burada." diye sordu yengem, Defne'ye. "Bitmedi. Daha Aslan'ımı çizeceğim."

"Aslan'ım derken?" diye sordum. "Ya hala. Karışma bana," diye sitem eden miniğe sadece tip tip baktım.
"Bence Aslan abi beni daha fazla seviyor. Hep beni kucağına alıyor. Ama seni, hiç bir zaman kucağına almıyor."

Sırıttım. "Almadığını mı sanıyorsun?" dedim. Yengemin boğazını temizlemesiyle kendime geldim. "Yani . . . Of, kucağına da alır beni, beline de alır. Benim sevgilim değil mi nasılsa?"

"Sevgilin mi?" Yengeme bunu daha önce söylemedim diye dayak bile yiyebilirdim. Yani bence sevgiliydik. Kimse sevgili olmadan bu kadar ileri gidemezdi, dimi?
"Yani, öyle bir şey," dedim ve ayağa kalktım. "Hadi kahvaltıya!"