KRALLIĞIN KÜLÜ

Karanlığın pençesi

Bir zamanlar iki düşman krallık vardı. İlk başta dost olan krallıklar, büyük bir felaket ile çelişen Blaria Krallığının Crey Swya Krallığından aldığı su ile bitmişti. Bu felaketi bir de halkın kralından okuyalım.

Rorala Blaria

"Ama kralım," diye hitap etti en güçlü askerim. O korkusuz asker bile kedi yavrusuna dönmüş, endişelenmişti. Bana seslenmesiyle ona döndüm. Etrafına bakıyordu. Her an bir yerde yol patlayabilirdi. Endişesinde haklıydı. Ben de endişeliydim fakat halkım için soğukkanlı olmam gerekiyordu. Yerin altında bulunan bir gaz kütlesi sonucu yer altı yangını denilen bir felaket ortaya çıkmıştı krallığımızda. En kötüsü de bu yangın yanardağı gibi yerin altından patlamalara sebep veriyordu.

En güçlü askerim Varia sonunda endişesini yenip sözüne devam etti.

"Ama kralım, o nehirdeki suyun bir damlasını bile zor aldık. Eğer nehrin dörtte ikisini alırsak dostluğumuz biter. Hatta aramızda bir savaş bile çıkabilir." dedi. Sözünü keserek ona doğru döndüm

"Buna mecburuz evlat. Halkın yarısı hayatını kaybetti. Ben de kızımda küçücük çocuklara anne-babasının öldüğünü söylemekten çekinir olduk. " sözüm bitince ayaklandım ve tahttan indim. Yavaş yavaş yürüyerek askerimin yanına gittim. Motive edercesine omzunu vurduğumda kaşlarımla koridoru işaret ettim. Hüzünlü bir şekilde sırıtarak, "Yer çok şişti. Hızlı davranıp buradan çıkmazsak biz de öleceğiz." dedim. Varia' yı çok seviyordum. Askerim olarak değil evladım olarak görüyordum. Yaşadığımız felaket uzun yıllardır devam ediyordu. Askerim Varia bu felakette henüz çok küçükken beş yaşında ailesini kaybetti. Ona ben sahip çıktım ve bizzat kendim eğittim. Bana ne zaman "Efendim, bayım" tarzında seslenişlerde bulunsa "Baba!" diyerek düzeltirdim onu. Hiçbir zaman Varia'yı kızımdan ayırmamıştım. Kızımdan bir yaş büyüktü. Kardeş gibilerdi.

Sonunda yürüyerek koridordan çıktığımızda yüzüme vuran güneş ışığıyla gözlerimi kıstım. Varia' ya baktım. Siyah saçları yer yer uzamış, tel tel yüzüne düşmüştü. Tatlı tatlı gülümsüyordu.

"Bir askerin saçları kısa olur, yakında kestirelim." dedim gülerek. Baba-oğul gibi olduğumuzdan şaka yaptığımı anlamıştı ve gülmüştü. Tam o anda bir patlama sesi geldi. Varia ortlarda yoktu ve yüzüme kan sıçramıştı. Havada uçuşan ceset parçalarına baktım. Varia ölmüştü. Elimi yüzüme sürüp kanı temizledim. Varia'nın kanı, gözyaşımla birleşmişti. Oturduğum yerde hıçkırarak ağlayamazdım. Fakat bunun beni anne-babamın ölümünden daha çok üzdüğünü inkar edemezdim. Gözüme gelen gözyaşlarını geri gönderdim. Hepsini içime akıttım. Patlama sesini duymuş olan kızım yanıma geldi. Gördüğü manzarayla ağzı açık kalmıştı. Açık kalan ağzını eliyle yavaşça kapattı ve yanıma çökerek ağlamaya başladı. Normalde asla ağlamayan kızım hıçkırarak ağlıyordu. Varia' nın ölmesinin ardından güçlü kızımın hıçkırıklarını duymak ve buna rağmen ağlamamaya çalışmak beni yıkmıştı. Gözümden süzülen damla boynuma kadar inmişti. Artık indiğini hissetmesem de geride bıraktığı izi hissediyordum.

Bu bana Varia' yı hatırlatmıştı. Onun yaşantısını hissetmesem de geride bıraktığı anıları hissediyordum ve kafamda canlandırabiliyordum. Bir patlama daha olduğunda vücudumun yavaş yavaş ayrılışını hissettim. Her tarafım kan olmuştu. Yavaş yavaş gözlerim kapanıyor, bilinçaltıma anılar düşüyordu. Kızıma son kez baktım ve gözlerimin tamamen kapandığını fark ettim.

İki yıl sonra

Kralın kızından

Babam öleli iki koca yıl geçmişti. Bu süre zarfında biz Crey Swya Krallığından o suyu alma planları yapmıştık.