Yatağımda dönüp duruyordum,gözüme bir gram uyku girmiyordu.Bazı şeylere mecbur kalmak artık kendime zarar vermeme sebep olucak gibiydi.
Gecenin bu geç saatinde su içmek için ayaklandım ve mutfağa doğru yol almaya başladım.Her bir adımımda yorgunluk hissediyordum.
Mutfağa vardığımda bardağıma suyumu doldurdum.Ardından tezgaha yaslanıp gözlerimi kapattım ve birkaç saniye kendime gelmeye çalıştım.
Ben düşüncelerle boğuşurken bir çift el arkadan bana sarıldı."Niye bu saatte ayaktasın?"diyerek başıma bir öpücük kondurdu.
Ufuk'a doğru kendimi çevirdim."Uyku tutmadı."diyerek başımı göğsüne yasladım.Bana daha sıkı sarılmaya başladı.
"Bu sıralar hiç uyumuyorsun.Kendine bakman gerekiyor...Bebek için."dedi ve karnımı okşamaya başladı.
"Haklı olabilirsin,biraz daha dinlenmem lazım."diyerek Ufuk'un koluna girdim.Ardından yavaş adımlarla yatağa doğru yürümeye başladık.
Yatağa vardığımızda Ufuk beni güzelce yatırdı ve yastığımı düzeltti.Hemen sonra yanıma yatıp elime bir öpücük kondurdu ve bana gülümsedi. Ona aynı şekilde karşılık verip gözlerimi kapattım ve uykuya daldım.
Son 1 yılda her şey çok değişmişti.Ben Ufuk ile evlendim ve bir çocuğumuz oluyordu.Henüz 3 aylıktı kendisi.Bu arada tekrardan İstanbul'a taşınmak zorunda kalmıştık.Ufuk'un işleri için tabii ki.
Ufuk ile ne kadar evlenmek istemesemde borçlarımız yüzünden buna mecbur kalmıştım. Melis beni ne kadar vazgeçirmeye çalışsa da en sonunda pes edip yanımda durmaya karar verdi.
İlk başlarda bu evliliğin bir hata olduğunu düşünsemde,şuan gayet mutlu sayılırımdım. Onunla evlendiğimden beri Ufuk çok iyi davranıyordu bana ve çocuğumuza.Gerçekten iyi bir baba olacağını garanti edebilirdim.
Gözlerimi açtığımda Ufuk yanımda yoktu, erkenden işe gitmiş olmalıydı.Her sabah yaptığım gibi yine banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım ve güzelce kendime geldim.Ardından mutfağa gidip Lena'nın yaptığı yemekleri yemek için ilerlemeye başladım.
Lena bizim aşçımızda.Kendisinin yaptığı yemekleri bir görseniz...Ben hayatımda bu kadar güzel yemek yediğimi hatırlamıyordum gerçekten.
"Günaydın Lena."Lena beni görünce hemen kendini dikleştirdi ve gülümsedi.
"Günaydın Gamze hanım."Bozuk Türkçesiyle bana karşılık verdikten sonra sofraya oturdum. Güzelce sofrayı süzdüm ve yemekleri yemeye başladım.
Ardından hizmetçimiz Hatice hanım yanına gelip durdu."Gamze Hanım,arkadaşınız Melis Hanım geldi."
"Tamam,alabilirsin içeriye."diyerek kafamı salladıktan sonra yemeğimi yemeye devam ettim. Birkaç saniyenin ardından Melis içeri girdi ve hemen yanıma koştu.
"Hello canım."diyerek boynuma atlamasının üstüne boğulacak gibi hissettim kendimi. Ağzımda yemek varken bunu yapmak zorunda mıydı?Yemeği hızlıca yutup karşılık verdim ona gülümseyerek.
Ardından Melis benim yanıma oturdu ve karnımı sevmeye başladı."Bu bebecik nasılmış bakalım?"
"Çok iyi ya.Keyfi yerinde gibi olduğu yerde."İkimizde küçük bir gülüşmenin ardından yemekleri yemeye devam ettik.Bu sırada Lena biz yedikçe daha güzel şeyler getiriyordu.
"Gülçinler'le buluşucaz bu akşam unutma."diyerek beni tembihledi Melis.Benim ise yemeğe gitmeye hiç havam yoktu.
Gülçin ve Selim ile araya düzeltmiştik.Eskide yaşanan kötü anıları bir kenara bırakmıştık çünkü Selim,Ufuk ile ortak olmuştu.Buda bizi bir araya getiriyordu zaman zaman.O yüzden arkadaş kalmaya karar vermiştik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sadece Ev Arkadaşı
Teen Fiction"Selin...eminim.Mert'e karşı hiçbir his beslemiyorum."dedim yanına geçip.Sanki az önce onu rüyamda görmemişim gibi. "O zaman Mert'in tekrar bana dönmesini sağla."dedi gözlerime bakarken.Onu ne kadar sevmesemde şuan içimde ona karşı bir acıma duygusu...
