22.06.2024 - 16.05
Merhaba
Burada olan birileri var mı bilmiyorum. Okunma kaygısı gütmeden öylece yazıyorum bu satırları.
Kitabı okuyan birileri varsa eğer bir sonraki bölümde başlıyor, direkt olarak diğer bölüme geçebilirsiniz. Bu bölümü biraz içimi dökmek için yazıyorum.
İnsanları yazmaya iten bazı sebepler vardır: Kırgınlıklar, sevinçler, üzüntüler, bastıramadığı hisler veya aklınıza gelebilecek diğer tüm nedenler. Ben neden yazıyorum ve bu sebeplerden hangisi beni burada tutuyor emin değilim. Belki de hepsi birden...
Ama buradayım...
Hikayenin gidişatı nasıl olur bilmiyorum. Okunur mu, seveni çıkar mı, saçma mı gelir; hiçbir fikrim yok. Ama yazma ihtiyacı hissediyorum en azından içimi dökmek.
Aklımda canlanan bir resim var, kabataslak. Ama küçük detaylar... İşte onları henüz bende bilmiyorum.
Benim küçük dünyama hoş geldiniz dostlarım💛
Başlıyoruz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖKYÜZÜNÜN MELODİSİ
General FictionDar, taş yoldan gelen adım seslerinin sahibi çok iyi biliyordum. Burada olduğumu tahmin edecek tek kişiydi. Sessizce gelip yanıma oturdu. Bacağının birisini uzatırken diğerini kendisine çekmiş yönünü tam karşıya dikmişti. Bakışları gökyüzündeydi...
