Merhaba ben sena demir hiç çocukluğunu yaşamadım yada yaşadım ben bilmiyorum hep kavga gürültü içerisinde büyüdüm büyüyünce çocukluğum yok öldü ailem yüzünden epilepsi geçirdim 1.sınıfta Arda diye bir oğlan vardı beni erkekler tuvaletine kitledi yetmezmiş gibi muz kabuğunu ağzıma soktu o gün bana kimse yardım etmedi 4.sınıfta bir arkadaşıma beni merdivenlerden itti hoca ambulansı arayacağı yerde kanayan yerlerime peçete tuttu 8.sınıfta son dönemdeydik hoca bizi kütüphaneye götürmüştü bende o gün uyumayım diye kantinden kahve aldım masaya koydum erkek arkadaşım sandalyeyi çekince bende tutunmak için masaya elimi koydum ve kahve üzerime döküldü baya ağladım bazı arkadaşlarım bana yardım ettiler
