Bebekler melektir derler ya gerçekten melekler bunu kucağıma verildiği an bir kez daha anladım. Minicik elleri ile görmese bile hissediyor ya sizin var olduğunuzu
karnındayken biliyorsun ama kucağına verildiğinde hissettiğin duygu tarifsiz kelimeler yetersiz..
Baba olduğumu bir parçam olduğunu kucağıma aldığım an anladım. Lanet olsun onu öğrendiğim gün yaşadıklarım ve yapmak istediğim şey aklıma geldikçe lanetler okuyorum kendime...
Cam bir kutunun içinde şu anda canımın bir parçası erken doğduğu için küveze aldılar yaklaşık bir aydır orada yaşıyor doktorlar her şeyin iyi geliştiğini herhangi bir aksilik
olmazsa 2 güne çıkabileceğimizi söylüyorlardı ve Jungkook da bende meleğimizi alıp eve gitmek için sabırsızlanıyorduk...
Bu arada evet ismini Choensa koyduk tıpkı bir Melek gibi olduğu için..
Yeni doğan bölümünde camın dışından seyrediyoruz şimdi Meleğimizi arkamdan ellerini belime sararak beni göğsüne yaslayan Jungkook başını boynuma gömdü ve tam boynumla omuzum arasına derin bir öpücük kondurarak defalarca tekrar ettiği iki kelimeyi yine tekrar etti.
"Teşekkür ederim" benim teşekkür etmem gerekiyordu aslında pes etmediği için onca zaman her engelde yanımda olduğu için bu kadar mükemmel bir kalbi olduğu için belime sardığı kollarının arasına daha da gömülerek
"Ben teşekkür ederim" dedim minnet akan sesimle Jungkook
"Neden o kadar eziyeti sen çektin ben sadece yanında oldum" dedi sesi şefkat yüklüydü ve cümlesine devam etmesine izin vermeyerek
"Teşekkür ederim çünkü hiç bir zaman pes etmedin ne kadar kötü olay olursa olsun her zaman yanımda oldun hiç yalnız bırakmadın "dedim ve kollarında dönerek yüz yüze geldim.
Gözleri aşkla bakıyordu kahretsin bu adamın bu bakışına binlerce kez aşık olabilirdim ve hatta oluyordum Jungkook
"Ve hiç bir zamanda yalnız bırakmayacağım" dedi kollarını daha da sıkarak beni o huzur
dolu göğsüne hapsetti.
Her şey tamamdı tüm kontroller yapılmış ve hepside olumlu sonuçlanmıştı artık Meleğimizi yuvamıza ait olduğu yere götürmemizi engelleyen hiç bir şey kalmamıştı.
Kapının ağzında durmuş Jungkook'u ve kucağındaki Meleğimize bakıyordum bir adama baba olmak bu kadar mı yakışırdı. Bir bebek bir kucakta bu kadar mı huzurlu uyurdu ve bir baba bu kadar mı aşkla bakardı kızına..
Jungkook çok iyi bir insandı, çok iyi bir arkadaş, çok iyi bir koca ve artık çok ama çok iyi bir babaydı..
Onları hayranlıkla izlerken içimden geçirdiklerime ara vererek
"Haydi artık evimize gidelim" dedim sevinç dolu sesimle ve Jungkook aynı anda panikle
"Taehyung'a söyleme" dediğinde kahkahalarımı tutamayarak
"Neden" diye sordum Jungkook yine aynı çocuksu ciddiyetle
"Dokunamıyoruz diye yeni doğan odasının camına yapıştı günlerce "dediğinde
"EE yani " diye söylendim anlamayarak
"Eve geçince hayatta bırakmaz" dedi ve sanki o anı kafasında canlandırmış gibi gözlerini kocaman açarak
"Söyle gelmesin" dedi Meleğimize dönerek
"Dimi babacım gelmesin dimi "dedi sanki onu anlıyormuş gibi
"Bunun imkansız olduğunu biliyorsun dimi" dedim evet imkansızdı ..
"Tanrı belamı versin ki kovarım" dedi sesi tehdit doluydu ve hiç şaka yapar gibi hali de yoktu ve bende ciddileşerek
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YOUNG BOSS ~JİKOOK~
عاطفية"Sen benim en güzel hatamsın" Mpreg Semekook Ukejimin "Genç Patron - Özlem Çorapcı" jikook uyarlaması.
