Operation to escape from forced marriage

Operasyon Başladı

Wattpad'de zoraki evlilikler ne kadar romantize edilse de gerçekte her şey çok daha başka oluyor.

Bir ay önceye kadar her şey mükemmeldi. Üniversite sınavına sonucum istediğim gibi gelmiş ve sonunda istediğim üniversiteyi kazanmıştım.

Tabii ailem bu duruma benim kadar mutlu olmamıştı. Annem bir kadın olarak okuyup ne yapacağımı sordu, evlenince zaten işi bırakıp çocuklarıma bakmak zorunda kalacakmışım. Babam üniversitelilerin açık seçik hayatları olduğunu söyledi ve ben de onlara özeniyormuşum diye beni bir güzel dövdü.

Bir kaç gün odamdan çıkmadım, evden kaçmayı planladım, ama param yoktu.

Ben ne yapacağımı düşünüp sıkılırken annem bir anda odama gelip beni evlendireceklerini söyledi. O gün dünyam başıma ikinci kez yıkılmıştı.

O akşam beni evlendirecekleri iğrenç adam ve ailesi akşam yemeği için eve geldiler ve yüzüklerimizi taktılar.

Artık onunla nişanlıydım. O gerçekten iğrenç bir insandı. Benden 10 yaş büyük, leş gibi kokan, her yerinden kıl fışkıran bir adamdı. Ayrıca kişiliği de kötüydü, bana emir verip duruyordu, baş başa kaldığımız her yerde sözüne uymazsam evlendiğimizde çok acı çekeceğimi ima ediyordu. Adı da kendisi kadar kötüydü, Keko.

Her şeyi boşverip evden bir kaç kez kaçmaya çalışsam da başarılı olamadım. Babam beni her seferinde daha ağır cezalandırıp daha çok dövdü.

Artık hissizleşmeye başlamıştım, her şey bir rüyaymış gibi geliyordu. Aileme boyun eğip ne diyorlarsa yaptım. Taa ki o güne kadar...

Ailem Keko'yla birlikte dışarı çıkmamı söyleyip onu çağırdılar ve Keko'yla birlikte yemek yemeye gittik.

Restorana gittiğimizde benim herkesin ortasında yemek yememin ayıp olacağını o yüzden yemek yememem gerektiğini söyleyerek sadece kendisi yemek aldı ve karşımda pis pis sırıtarak yemeğini yedi.

O hesabı öderken biraz hava almak için dışarı çıkacağımı söylediğimde şaşırtıcı bir şekilde kabul etti.

Göğsüm daralmıştı, restoranın dışına çıkıp bir duvara yaslandım ve ağlamaya başladım. Bir elimi göğsümün üzerine koydum, zorlukla nefes alıyordum.

Etraf bulanıklaşmaya, gözüm kararmaya başlamıştı. Daha derin nefes alarak kendimi kontrol etmeye çalışıyordum ama nafile.

Yere düşecekken birinin beni tutup bunu önledi. Sonra saçlarımı yüzümden çekip çenemden tuttu ve ona bakmam için kafamı kaldırdı.

Bana dikkatle bakıp sordu,

"İyi misin?" (?)

Onun kollarına tutunup duruşumu düzelttim. Ve kafamı olumlu anlamda salladım. Nefesimi kontrol ederken onun yüzüne bakmıyordum ve o da bu yüzden kafasını eğip gözlerime baktı.

"Şu an cidden iyiymişsin gibi göründüğünü mü zannediyorsun?" (?)

Onun göğsüne ellerimi koyup ittim ve kendimden uzaklaştırdım.

"Gerçekten daha iyiyim, teşekkürler..."

Ellerini ceplerine sokup beni baştan aşağı inceliyordu. Ben de kaçamak bakışlarla onu inceledim. Pembe uzun saçları, yeşil gözleri vardı. Ağzının iki kenarında da yara izleri vardı, o kadar güzel bir yüzü vardı ki yara izleri bile yüzünde çok güzel duruyordu.

Bir an içimden keşke onun gibi biriyle evlenseydim diye geçirdim sonra bu çekici adamın etkisiyle unuttuğum dertlerimi yeniden hatırladım.

Bugün belki de benim son şansımdı, belki bir daha dışarı çıkamayacak ve bu durumdan kaçamayacaktım. Eğer şimdi bir şeyler düşünmezsem her şey çıkmaza girecekti.