20.bölüm#lanet olsun #

28 8 14
                                    

~Yazım hatam varsa özür dilerim .
~Küfür içerir

Hyunjin'den

Mesajı okuduğum ilk an başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki . Ne yapacağımı bilemedim . Bilmedik daha doğrusu . Ne yapacağımızı ne edeceğimizi bilmedik . Sinirle etraf da dönüp dururken . Birden Arin aklıma geldi . Biz ....biz çok kötü bir şey yapmıştık . Onu ...onu bu kötü anında yalnız bırakmış ve en önemlisi ona inanmamış güvenini kırmıştık . Hatta tam şuan kardeşim bir sapık tarafından izleniyor ama biz burda duruyoruz . Tüm bu düşünceler aklıma dank ettiğinde hemen koşarak , abartmıyorum son sürat koşarak kardeşimin odasına gittim . Kapıyı açmaya çalıştım ancak kapı kilitli . Bu yüzden kapıdan bir kaç kez seslendim açması için . Ancak açmadı . Ağlıyordu hemde hıçkırıklara boğulmuş bir şekilde ağlıyordu . Onun bize en ihtiyacı olduğu bir zaman da biz yoktuk . Bu ne kadar acımasız gelirdi insana . Bir de eğer bu bir kız çocuğu ise daha da ağır gelirdi . Çünkü kız çocuğu çok ama çok narin ve değerli bir varlıktır . Onun üzülmesini isteyen bütün insanlara -ki insan kelimesini kullanmakta zorluk çekiyorum- binlerce kez lanet okuyorum . Kendimi şuan o kadar iğrenç hiss ediyordum ki anlatamam . Kapıyı açması için yalvarıyorum ciddi anlamda . Çünkü şuan kardeşim bir sapık tarafından izleniyor . O fotoğrafları gördüğümde beynime kan sızdı . Montajla yapılmış fotoğraflar ve kardeşimin uygunsuz fotoğrafları . Uygunsuz derken aklınıza saçma sapan şeyler getirmeyin . Sadece bir kaç tane bornozla olan fotoğrafları o kadar . Ancak bu bile beni , bizi deli etmeye yetmiş bile . Sonunda yalvarmaktan vazgeçip kapıyı kırmaya karar verdim ve kapının önümden çekilmesi için seslendim . Cevap almadım ama bütün gücümle kapıyı kırmayı başardım . Kapı biraz azıcık yerle bir olmuş ola bilir ancak bu sorun değil .

Yatağın yanına çökmüş olan Arin'e baktım küçük bir süre . Hıçkırıklar içinde ağlıyordu başını dizlerine dayamış bir şekilde. Onu bu halde görünce kalbimde bir acı hiss ettim . Hiç beklemeden yanına gittim . Yanına çöktüm ve kendime çekerek sıkıca sarıldım ona . Biraz bekledikten sonra onun da bana sarılması ile önce şaşırdım çünkü bize kızgın . Ancak şuan birine ihtiyacı olduğunu da biliyordum . Fotoğrafları o da görmüş olmalıydı . Bilgisayarını telefonuna bağladığını biliyordum . Ben gözyaşlarını silmek için onu kendimden az çekerken o beni daha sıkı sardı . Onu bu hareketine karşılık ben daha sıkı sardım kollarımı ona . Başını göğsüme yaslayıp saçlarını okşadı'm . Ara bir saçlarına öpücük kondurur onu daha çok kendime çekerdim . Gözyaşları o kadar şiddetle akıyordu ki anlatamam .

Şuan da kendini çok çaresiz hiss ettiğini o kadar iyi biliyordum ki ...
Hani hepimizin hayatında o çok kötü bi an ve ya anlar olur ya . Böyle nasıl desem kendinizi çok yalnız , çaresiz , kısıtlı his edersiniz . Kendinizden tiksinir , nefret edersiniz kendinizden . Sizin hiç bir suçunuz olmamasına rağmen kendinizi suçlar ve nefret edersiniz kendinizden . Kendinize defalarca lanet okur küfürler savurursunuz kendinize . İşte Arin de şuan tam böyle his ediyordu . İlk değildi . İlkini annesi tarafından yaşamıştı zaten . Bu iğrençlik onun yaşadığı ilk anı değildi . Ve şansızlık böyle başladıysa bu sonda değildi . Onun hiç bir suçu olmamasına rağmen şuan kendinden nefret ediyor olması ve bunu hıçkırıkları arasında dile getiriyor olması beni çoktan öldürmüştü . Onun hiç ama hiç üzülmemesini isterken kollarımda hıçkırıklara boğulmuş bir şekilde ağlaması bana neler his ettirdiği size asla anlatamam . Karmaşık duygular ile bir boşluğa bir çukura düşmüştüm adeta .

Yaklaşık 10 dakika aynı pozisyonda kaldığımda bilgisayardan sesler gelmeye başladı . Birisi arıyordu . Başımı çok az kaldırıp bilgisayara bakmak istediğinde Arin benden önce davrandı ve bilgisayarın hemen karşısına gelerek gelen aramaya baktı . Bende yavaşça ayağa kalkmaya çalıştığımda birden Arin'nin çığlık sesleri bütün odayı yok yok bütün evi sardı . O numaradan bir arama geliyordu . Ve Arin bunun için fazlasıyla korkmuş olmalıydı . Tekrar koşarak bana sarıldığında gözlerimi sıkıca kapattım . Ses dediğim gibi bütün evi sarmış olmalı ki hepsi koşarak odaya geldi .

GERÇEK DÜŞMAN - 2 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin