When the Beat Drops (Chasing Celestine #2)

Chapter 44

CHAPTER 44

Ten Million

"Tito, please... Ayoko na po. Pagod na ako..." Pagmamakaawa ko kay Tito Rubio.

"Phoebe, hindi ka na makakatakas. Bahagi ka na ng mundo namin."

Anong ibig niyang sabihin? Mundo nila? Sino ba sila?!

"Tito... Ayaw ko na po talaga! Uuwi na lang po kami ni mama sa Pilipinas. Hahanap po ako ng ibang trabaho roon! Ilang buwan na lang din naman po, mag-e-eighteen na ako! Tito, please..." Lumuhod ako sa harapan niya habang kinakapos sa hininga dahil sa paghagulhol. "Please, tito... Ayaw ko na po..."

"Kahit ako, 'nak. Gusto ko mang kumalas sa grupo pero hindi na pwede," Aniya, sapo ang braso na tinamaan ng bala kahapon.

"G-Grupo? Sino po ba sila? Bakit po ganoon? Bakit may mga baril, bakit—"

"Sindikato, Phoebe. Isang malaking sindikato. Ngayon, naiintindihan mo na ba? Hawak na nila tayo sa leeg."

Ano ba itong pinasok ni tito? Paano siya naging bahagi ng sindikato? Ibig sabihin ba nito... habang buhay na ako rito? Sa ganitong industriya? Hindi lang gagalawin pero ito-torture?

"Sila ang napagka-utangan ko, 'nak. At ang kabayaran ay ang manilbihan ako sa kanila. Maging isa ako sa kanila."

"P-Pero bakit niyo po ako pinasok doon? Tito, ayaw ko po!"

"Kailangan mo ng pera, hindi ba? Para maipagamot mo ang mama mo? Para may pampa-aral ka? Ito na 'yon, 'nak. Huhubad ka lang, dalawang milyon na agad ang presyo mo sa Pilipinas."

It was a dead end. Mukhang hindi na ako makakabalik sa Pilipinas. Mukhang ito na nga ang kapalaran ko. Sabi ko, gusto kong tumulong. Tumutulong ako kay mama... pero sa ganitong paraan? Ang lapastanganin ako ng mga lalaki?

Tangkain kong tumakas, malaking sindikato sila. Maaaring kahit sa Pilipinas ay matunton nila ako. At hindi ko rin pwedeng pabayaan si mama.

Buong gabi akong hindi makatulog. Nakaharap lang ako sa cellphone ko, tinititigan ang mga larawan namin ni Karim.

Sana balang araw, magkita ulit tayo. Sana mabuhay pa ako nang matagal dahil babalikan pa kita. Gusto pa kitang mahalin at makasama. Kakalmahin pa kita sa tuwing pinangungunahan ka ng init ng ulo mo. Susuklayin ko pa yung mahaba mong buhok. Gusto ko pang masilayan kung paano ka maging tatay sa mga anak natin. Gusto pa kitang alalayan kapag uugod ugod ka na dahil sa katandaan. Gusto ko na bago tayo lumisan sa mundong ito, kamay mo ang hawak ko.

Kaya hahanap ako ng paraan para mabuhay pa nang mas matagal. Kahit suntok sa buwan, mangangarap ako. Mangangarap pa rin ako. Kasi kasama ka roon sa pinapangarap ko.

Bago magsimula ang pasukan ko, sinasama ako ni tito sa sex den. Napag-alaman ko kay tito na yung babaeng nakita ko rin doon ay tulad ko na mga prostitute. Kung hindi naka-mask ang mga customer ay kami ang pipiringan. Ang sabi pa niya'y hindi pa rin niya nakikita ang mukha noong anim na boss, kahit ang mga iba pang tauhan sa sindikato, maging ang mga kliyente nila.

I experienced a lot of things. Tied up, fucked with a gun, bottle of beer, tried different kinds of drugs, alcohol, triple penetration—two in my pussy and one in my butthole—being choked, gagged, sex and torture devices... lahat. Bago pa man ako mag-eighteen.

I admit, mama's receiving better health care. Minsan, naipapasyal ko pa siya rito sa Los Angeles. Nakakakain kami ng mga masusustansya at masasarap na pagkain. Hindi na kami gaanong namomroblema ng pinansiyal.

Kahit paano pala, may nangyayari talaga sa paghihirap ko sa sex den na 'yon.

I celebrated Karim's birthday with mama. Kumain kami sa McDonald's, bumili ako ng cake at ako rin ang nag-wish para sa kanya, tulad ng ginagawa namin ni mama kapag birthday ni papa.