Don't Blame Me

Πρόλογος

Νέα αρχή, νέα εγώ.
Η απόφαση να αλλάξω σπίτι και να νοικιάσω καινούριο μόνη μου χωρίς τους γονείς μου ήταν η καλύτερη ιδέα. Όχι ακριβώς μόνη αλλά θα έχω καινούριο συγκάτοικο αλλά σημασία έχει ότι δεν μένω με τους γονείς μου.

Είμαι τόσο ενθουσιασμένη που ανοίγει ένας καινούριος κύκλος στην ζωή μου. Επιτέλους φοιτήτρια. Θα βγαίνω, θα ξενυχταω, θα βρίσκω γκομενους, θα κάνω τρελές όλα όσο δεν έκαναν όλα αυτά τα χρόνια.

Επιτέλους ήρθε ο καιρός.

"Μπεα, παιδί μου τελειώνεις; Ο μπαμπάς σε περιμένει εδώ και ώρα"

Πετάχτηκα αμέσως από το κρεβάτι και έκλεισα το λαπτοπ μου.

Πρέπει να σταματήσω αυτή την κακή συνήθεια να κρατάω ημερολόγιο. Μεγάλωσα πια!

Κοίταξα μια τελευταία φορά τον εαυτό μου στον καθρέφτη και έβρισα την τύχη μου που δεν είδα πριν πως είχα ντυθεί σαν χριστουγεννιατικο δέντρο.

Πήρα το κινητό μου και έτρεξα προς τον μπαμπά. Ποιος άκουγε την γκρίνια του τώρα.

Του έσκασα το πιο γλυκό χαμόγελο μου και μπήκα στο αυτοκίνητο του.

••••

Κοίταξα το καινούριο μου σπίτι ενθουσιασμένη. Σπίτι τώρα, πολυκατοικία αλλα οκ.

Επιτέλους θα έχω δικό μου σπίτι και θα κάνω ότι θέλω.

"Σταμάτα παιδί μου να χαζεύεις και βοήθησε με τις κούτες"

Αμέσως έγνεψα θετικά χαρούμενη και πήγα να πάρω μια κούτα.

Πήρα μια κούτα που μόνο κούτα δεν την λες, τι στο διάολο είχα βάλει μέσα και ήταν τόσο βαριά.

Με το ζόρι έκανα 5 βήματα από το βάρος όταν βρήκα ένα εμπόδιο μπροστά μου"

"Έπ κύριος λίγο στην άκρη να περάσω.... τσαπρ κάνε άκρη" του είπα καθώς τον έβλεπα να μην κουνιέται.

Έβγαλε τα γυαλιά από τα μάτια του και τα τοποθέτησε στο μέτωπο του.

"Ορίστε;" μου είπε κοιτώντας με σαν χανος.

Έπεσα σε τούβλο γαμω την τύχη μου που έχουν κοπεί τα χέρια μου από το βάρος.

"Κύριος επειδή είσαι κουφός και μάλλον ο εγκέφαλος σου δεν λειτουργεί καλά κάνε άκρη να περάσω" του είπα όσο ήρεμη μπορούσα καθώς δεν άντεχα άλλο από τον πόνο.

Για έναν περίεργο λόγο δεν ένιωθα το βάρος πια στα χέρια μου. Σήκωσα τα μάτια μου και τον είδα να κρατάει την κούτα μου.

Να 'ναι καλά γιατί άλλο λίγο και θα έπεφτα κάτω από τον πόνο. Όχι τίποτα άλλο θα γινόμουν ρεζίλι μπροστά του και είναι και κούκλας τρομάρα του.

"Να σου πω νεράιδα, τρόπους δεν σου έχει μάθει η οικογένεια σου;" με ρώτησε και ήταν η σειρά μου να τον κοιτάξω σαν χάνος.

"Ορίστε;" του είπα και τον είδα να με κοιτάζει άγρια.

"Νεράιδα, άκου να δεις" είπε αφήνοντας την κούτα κάτω. "Επειδή με τις κούτες" έδειξε το αυτοκίνητο γεμάτο κούτες "προδίδουν πως είσαι καινούρια εδώ, θα έλεγα να προσέχεις πως μου μιλάς αν θες να τα πάμε καλά" συνέχισε σταυρώνοντας τα χέρια του μπροστά από το στέρνο του.

"Γιατί να θέλω να τα πηγαίνω καλά μαζί σου; Μήπως ρε φίλε σε ξέρω και από εχτές;"

Τον είδα να με πλησιάζει και έκανα  βήματα προς τα πίσω μέχρι να ακουμπήσει το σώμα μου το αυτοκίνητο του μπαμπά. Γαμω την τύχη μου μέσα.

Στα χείλη του σχηματίστηκε ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο. Δεν μ' άρεσε αυτό να είμαι ειλικρινής γιατί όσοι έχουν αυτά τα συμπτώματα είναι ψυχοπαθής και θέλουν να βιάσουν κοπέλες.

"Άκου να σου πω-" ξεκίνησε να λέει αλλά τον διέκοψα.

"Δεν θέλω να ακούσω τίποτα από εσένα. Το μόνο που θέλω είναι να φύγεις από μπροστά μου και να γλιτώσω από εσένα ψυχακια που στριμωχνεις κοπέλες"

Ακουγωντας τα λόγια μου ο ψυχακιας άρχισε να γελάει. Είδατε που για ακόμα μια φορά είχα δίκιο. Πάντα σε τρελούς πέφτω.

"Ότι και να κάνεις από εμένα δεν γλιτώνεις μικρή νεράιδα" μου είπε πονηρά χαϊδεύοντας το πιγούνι μου.

"Αυτό το λες εσύ γιατί εγώ λέω άλλο" του απάντησα με θάρρος και τον είδα να χαμογελάσει.

"Καλώς ήρθες νεράιδα στην καινούρια γειτονιά" μου είπε κλείνοντας το μάτι πονηρά. "Και που η τύχη σου σε θέλει να είσαι ακριβώς δίπλα από εμένα"

Γύρισε την πλάτη του και έφυγε αφήνοντας με να τον κοιτάζω λες και έχει έρθει από άλλο πλανήτη.
Ποιος είναι αυτός που με αποκαλεί νεράιδα; Και τι παίχτηκε μόλις τώρα;

Story by ~ ntani_ela