gel sönen yıldızlarımı sen parlat//chanmin

Aşkımı sende bulmak istiyorum küçüğüm...

Seungmin'in gözünden

Ben daha 5 yaşındayken bazı vicdansızların beni köşeye sıkıştırıp kulağımı sağır edicek bir bomba atmışlardı önüme, kulağımda hasar oluşmuştu. 6 saatlik ameliyat ise kulağımdaki hasarı en aza düşürmek yerine çoğaltmıştı. Tamamen sağır kaldığıma inanamazken zamanla alışmıştım. Ama 18 yaşıma kadar da sosyal hayatta bir yer kazanamamıştım. Ne bir arkadaşım ne de derslerimde yardımcı olucak biri vardı... Kimse yoktu. Mezuna kalıp 2 sene boyunca sanatla uğraştım. Resimlerimi sokaklarda yapıp sergiliyordum. Herkes beni seviyor gibi geliyordu ama sağır olduğumu öğrendiklerinde bütün sanat eserlerimin çok kötü olduğunu söylemeye başlamışlardı. En son çizdiğim tablo yani 'Yıldız Çizen Küçük Çocuk' tablosunu da kirletmelerini istemediğim için evimde bir yerde saklamıştım...
____________________

Başka bir resim türüyle uğraşmaya karar vermiştim. Şimdi ise eşyalarımı alıp yeni kursuma yetişmek için koşuyordum. Birine çarpmam ile çantamdaki kağıt, kalem ne varsa dökülmüştü. Karşımdaki çocuk ya küfür etmişti ya da özür dilemişti.

Yüzü tanıdık gelmişti... Bütün herşeyimi alıp hemen uzaklaşmıştım. Kurs merkezine gitmiştim...

2 saattir o çocuğu düşünüyordum. Acaba o da düşünüyor mudur diye düşünmeye başlayacakken yeni öğretmen içeri girmişti...

Çocuk dediğim kişi girmişti ki ben utanmıştım. Yine birşeyler demeye çalışıyordu... Anlayamıyordum, bu yüzden kendimden nefret ediyordum. Titreyen ellerimle yüzümü kapatmış ağlamamak için kendime yalvarıyordum. Kağıdıma duyamadığımı ve engelli olduğumu yazıp hocaya verdim ve yerime oturdum. Beni anlamıştı galiba... İşaret diliyle konuşmaya başlayınca gözlerim parlamaya başlamıştı. Yıllar sonra aradığım ruh eşim olabilir miydi?

Anladığım kadarıyla bugünkü gelmesi gereken öğretmen acilen yurt dışına çıkması gerekmişti. dersimizin boş kalmasını istemediği için ressam olarak geldiğini söylemişti. Adı da Chris'di. İşaret dili zayıf da olsa da gerektiği kadar biliyordu. Anlatamadığı kısımlara da harfleri sıkıştırıyordu. Gülümsediğimi görünce de mutlu olmuştu.

Neden tanıdık geldiğini de anlamıştım. Fakir ailede doğduğumu söylemeyi unutmuştum değil mi? Evet unutmuştum. Bana para ve malzeme desteği veren ressamdı. Ders sonrası yanına gidecektim ki bütün öğrenciler yanına gidip imza istiyorlardı sanırım. Herkes dağıldıktan sonra hemen yanına gittim ve sarıldım, yıllar sonra işaret dili olmadan teşekkür etmeye çalışmıştım. Kulağım acısa bile başarmıştım. Şimdi ise ağlıyordum.

Yazar notu: normal bir şekilde konuşuyorlar gibi görünüyor olabilir ama şimdiki yazacağım yerde işaret dili ile konuşuyorlar.

Seung- hocam, şey yanlış anlamayın ama kaç yaşınızdasınız?

Chris- 25 yaşımdayım. seungmin, üzülmeni istemem ama hiç arkadaşınız veya destekçin oldu mu?

Seungmin- siz dışında hayır. Neden sordunuz hocam?

Chris- ...sorun olmazsa bu konuda özel konuşabilir miyiz?

Seungmin- istediğiniz kadar konuşabiliriz hocam.
_________________________________

Kaç saat olmuştu bilmiyorum ama güneş batmaya yakınken kurs merkezinden çıkmıştık ve yolumuzu ayırmıştık.

İçim kıpır kıpır oluyordu. Aynı zamanda içimde hüzün ve huzur da vardı. Evet hiç arkadaşım yoktu. Tek sanal arkaş ve arkadaş gruplarım vardı.

Telefonumu elime aldım ve instagramdaki arkadaş grubuna girdim.

Hanji- arkadaşlar ben grup ismini değiştirebilir miyim?