Dev Adam | Texting

41

Hikayeye ara vermiştim bekleyeni yoktu diye ama yeni bölüm için dönüşler alınca en azından finali olmasını hak ediyor diye düşündüm 🥺

Şok oldum birçok etikette yükselmiş teşekkür ederimm, aktiflik yükselsin diye kısa bir geçiş bölümü attım

Şu an final haftamdayım. Hatta birkaç saat sonra sınava gireceğim sğsnwkdns. Birkaç gün yeni bölüm için bekleticem o yüzden sizi :/

Sınır koymuyorum ama yorum yaparsanız çok mutlu olurumm, keyifli okumalarr ❤

-

Dila'dan:

Alperen: Dila ne yapacaksın?

Alperen: Yardımcı olalım, tek başına yapma bir şey.

Alperen: Dila?

+ 32 mesaj

Alperen 15 arama, Barış 28 arama, Başak 4 arama.

Alperen'e mesaj atmanın üzerinden üç gün geçmişti ve daha da telefonumu ele alamamıştım. Beni merak etmişlerdi ve bir karar almışlardı. Mesajları okuduğumda Barış'ın raporunu düzelttirmek için bir adım attıklarını öğrendim. Eren'im de iyiydi, bu yüzden kendimi biraz daha iyi hissettim.

Alperen'e geri dönüş yaptım, iyi olduğumu ve Barış konusunda yaptığının mantıklı olduğunu söyledim. Tam zamanında devreye girmişti, zaman daralırken daha fazla bekleyemezdik. Kemal'in dikkatini dağıtmalıydık.

Kemal son zamanlarda beni çok fazla sorgular olmuştu, zamanında hafızam yerinde değilken Eren ile iletişim kurmasaydım şu an böyle şüpheli bir şekilde üzerimde baskı kurmazdı.

Baba denilen şerefsize, Kemal'e onların istediği gibi kukla olduğuma inandırabilmem için birkaç gün sessiz olmalıydım. Tam bir işkenceydi.

James'in menajerliğini üzülerek bırakmıştım, bu duyma en çok Kemal sevinmişti. Asla evden çıkmamı istemiyordu ruh hastası.

Rosa ile iletişimdeydik, Martin'in pis işleri için delil topluyordu. Nikâh günü her şeyi ortaya dökecektim. Tek isteğim Eren'in her şeyi hatırlamasıydı. Beni sevmediğine inanmak istemiyordum, son telefon görüşmemizde beni arayacağina dair söz vermişti ama sözünü tutmamıştı. Eren değişiyordu, bu beni her şeyden çok korkutuyordu.

Kemal, Barış ile uğraşacaktı büyük ihtimalle. Alperen önlem almıştı, bu yüzden ben de ufaktan intikamıma başlamalıydım. Kemal dikkati dağıldıkça aptallaşan biriydi, hata üstüne hata yapardı. Babası olmasa arkasını toplayamazdı ama bu sefer babası İzmir'deydi, felç kalalı birkaç ay oluyordu.

Hizmetli gelip kahvaltıya gelmem gerektiğini söylediğinde telefonu sakladım. Masaya yaklaşırken babanın ters bakışlarına maruz kalsam da Kemal neşeliydi, anlaşılan Barış'ın raporu hakkında bilgiye sahip değildi. "Günaydın sevgilim."

"Günaydın." dedim sahte bir neşeyle. Masaya oturunca mimiklerimi kontrol altına alabilmek için birkaç saniye gözlerimi kapattım. "İyi misin?" diye sordu, sürekli gözetim altında olmak sinirlerimi zıplatıyordu. "Evet, çok heyecanlıyım."

"Düğünü erkene çekelim." Babanın sözü ortama bomba misali etki bıraktı.

Elimdeki çatal büyük bir sesle tabağa düştüğünde kalp atışlarım zirve yapmıştı. Bu olamazdı, bir ay bile benim için bilgi toplama açısından zordu. Daha önceden bilgi sahibi olmamış olsam işim daha zordu ama şu an bana bir ay yeterdi.