34 වන පරිච්ඡේදය

808 148 31
                                    

මහිම...

එයා මගේ අතේ... නිදි ද... නැ... නිදි නැ එත් මගේ උරහිසේ ඔලුව තියන් ඔහේ ඇස් දෙකත් ඇරන් ඉන්නවා...

පව්...

පුංචි එකාට අමාරු ඇති... උණ තියන් ඉස්කෝලේ ගියේ මොකට ද... කැල්ල බලන්න ද...

ඇත්තට ම බැලුවොත් ඉතින් දැන් ලමයින්ට වයසක් නැහැ නේ...

මන් ඊයෙත් දැක්කා වැඩ වගේකට වෙන ඉස්කෝලේට ගිය වෙලාවක හත වසරේ කියලා කියන්න පොඩි එකෙක් කෙල්ලෙක්ගේ අතින් අල්ලන් මොනාද කියොනවා...

එක්කෝ යාලුවෝ වෙන්න ඇති...

මොන ලව් ද මේ පොඩි දරුවන්ට ඊටත් මහිම 8 වසර කියන්න පුළුවන් ද... මේ පෙන්නේ නැද්ද මුනේ පොඩි...

හතර වසරේ වගේ...

අල්ලලා මිරිකලා කටේ ඉබාගෙන ම ඉන්න හිතෙනවා...

එක්කෝ ගිලලා දානවා...

අමිරුට කියනවා එයාගේ අම්මාට කියන්න කියලා වෙන බබෙක් ගෙන්න අපි මල්ලිව අයාන් සර්ට දෙමුයි කියලා...

මන් පව් නේ...

තනියම ඉන්න බැහැ නේ ඉතින්...

" මිහි "

" ඔහ් "

එයාවත් වඩාගෙන ම කුස්සිය අස් කෙරුව මන් අත් දෙකත් හොදන් ඇවිත් පුටුවෙන් වාඩි වුනේ දශ්මිර ගෙනත් දුන්න දොඩම් මල්ලත් අතට අරගෙනමයි...

පොඩි එකා දොඩම් කනවා ද දන්නෙත් නැ...

" මාත් එක්ක ඉන්නවා නේද... අඩන්න එපා... චුටි අයියා එනකම් මාත් එක්කම ඉමු පැටියා "

" පැටියා කියන්න එපානේ... මන් පැටියෙක් නෙමේ නේ... චුටි අයියාගේ පණනේ... මිහි නේ "

" හාකෝ මන් ආයේ පැටියා නොකියා ඉන්නම් කෝ ඉතින් මිහිට "

එයාව මෙසේ ඉඩින් ඉන්දලා එයාගේ කකුල් දෙක උඩින් උරේ තිබ්බ මන් එකෙන් දොඩම් ගෙඩියක් අරගෙන ලෙලි ගහලා බිකක් පොඩි එකගේ කටේ තිබ්බේ මුනත් ඇඹුල් කරගෙන ම එක හපන ගමන් පොඩි ඇටයා එයාට පැටියා කියන්න එපා එයා අයියාගේ පණනේ... මිහි නේ කියලා කියන කොට...

පැටියෙක් නෙමේ කිව්වේ කවුද පැටියෙක් තමයි... පෙන්නේ නැද්ද කට විතරයි ඇග තිබ්බටු ගෙඩියක් වගේ චුටි ම චුටියි... හිනාවක් මුනට අරගෙන ආයේ ම පැටියා කියන්නේ නැහැ කියන්න ඔලුව වැනුව මන් එයාගේ කටට තව එකක් ලං කෙරුවේ එයා එක අරන් මගේ කටට දාන කොට...

දුරුතු සඳ | 𝐀𝐑𝐓 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐋𝐈𝐍𝐆 ( ꪗɀ / ꪮ᭢ᦋꪮỉ᭢ᦋ )Where stories live. Discover now