"චූටි අයියා..!"
ජිතේන්ද්‍ර නිදිමතේම ෆෝන් එකේ ස්ක්‍රීන් එක ඈත් කරලා බැලුවේ මේ මහා පාන්දර කවුද මේ කතා කරන්නේ කියලා..
"චූටි..? කියන්න..!"
"මම ඇත්තටම එච්චර නරක මනුස්සයෙක්ද..?" කියාරා ඉකි ගහන සද්දේ ඇහිලා ජිතේන්ද්‍ර නැගිටලා ඇඳ විට්ටමට හේත්තු වුනා..
"මොකද්ද වුනේ..?"
"එදා.. භාතිය--"
"චූටි.. ඕක වෙලා දැන් සති එකහමාරකටත් වැඩියි.." කියාරා කතා කරන්නේ එදා හොස්පිටල් එකේ වෙච්ච සිද්දිය බව දැනගෙන ජිතේන්ද්‍ර නළල අතින් මිරිකගත්තා..
"ඒත්.. ඒත්.. භාතිය මට කවදාවත් එහෙම කතා කරලා නැහැ චූටි අයියා.. මම එයාට ඕන තරම් දේවල් කියලා ඇති.. කවදාවත්ම එයා මට වචනයක්වත් කියලා නැහැ.. හැබැයි එදා.. එයා කියපු දේ කවදාවත්ම මගේ හිතින් අයින් වෙන්නේ නැති වෙයි.."
"ඔයා එයාට කොච්චර දේවල් කිව්වත් එදත් එයා ඉවසන් හිටියා චූටි.. කිසිම අදාලත්වයක් නැති ඉස්කෝලේ කාලේ ඒවා ඇදලා අරන් ඔයා එක එක ඒවා කියද්දීත් එයා කට වහන් හිටියා.."
"එයා කට වහන් හිටියේ නැහැ..!" කියාරගේ කටහඬේ තිබ්බේ දුකක් එක්ක මිශ්‍ර වුන කේන්තියක්..
"එයාට මොනවා කිව්වත් එයා කට වහන් හිටියා කියලා මම කිව්වේ.. එයා කට ඇරියේ ඔයා එයාගේ ආදරේ හෑල්ලු කරලා කථා කරද්දී.."
"ඒක ආදරයක්ද..? මහා පිස්සුවක් ඒක.. අසහනකාරයෝ වගේ මොකද්ද මේ..?"
"චූටි..!! ඔයා ආදරේ කරන්න ඕන කාටද කියලා ඔයාට තීරණය කරන්න පුළුවන්.. ඒත් වෙන කෙනෙක් ආදරේ කරන්න ඕන කාටද කියලා තීරණය කරන්න ඔයාට බැහැ.."
"මම දන්නවා අපුර්ව ගැන.." කියාරා කිව්වේ බරට ගත්ත හුස්මක් පහල දාන ගමන්..
"හ්ම්ම්..."
"ඔයත් ඒක දන්නවා කියලා මම දන්නවා.."
"හ්ම්ම්.."
"මම ලොකූට ආදරේ කරන එක වැරදිද චූටි අයියා..?"
"අපුර්වව පැත්තකින් තියන්න.. ඔයාට පුලුවන්ද ලොකූ එයා කැමති වෙන ගෑණු ළමයෙක් බඳිනවා බලන් ඉන්න..?" ජිතේන්ද්‍රට ඕන වුනේ කියාරාට හොදින් තේරුම් කරලා දෙන්න..
BẠN ĐANG ĐỌC
ස්නේහ | Completed
Lãng mạnමීට හරියටම අවුරුද්දකට කලින් මම හිටියේ මුලු හදවතටම අගුලු දාගෙන. ආදරය කියන්නේ මට මේ ලෝකේ තියෙන එක වචනයක් විතරක් වෙලා තිබ්බේ. උබ ආවේ කොහෙන්ද කොහොමද කියන්න මම දන්නේ නෑ අපූර්ව. හැබැයි උබ මාව පිස්සු වැට්ටුවා. ගෑණු දාහක් මැද උනත් එක දශමෙකින්වත් හෙලවුනේ...
