💙MAVİ GÖĞE ÇIKIŞ💙

Bölüm 1

Mavi, sakinlik ve huzur anlamlarına gelirmiş. Ne kadar güzel! Keşke benim de tanımım bu olsaydı. Merhaba diye girmeyeceğim söze. Tam tersi hoşça kal diyerek gireceğim. Neden mi? Boş verin... Ben Mavi GÖKYÜZÜ. Şu an belki de bazılarınız gülüyordur. Haklısınız. Ama bir düşünün mavi gökyüzünü... Ne kadar güzel değil mi? Sizin için! Ben bazılarınızın aksine maviden ve gökyüzünden nefret etmişimdir. Hayat benim için çok karmaşık. 21 yaşındayım ve yaklaşık 10 yıl 28 gün önce annem ve babamsız kaldım. Ah hayır, onlar kesin olarak öldü sayılmazlar. Kayıplar. Belki erken diye düşünebilirsiniz ama ben o zamanlar girdim belalı işlere. Babamdan miras kalmıştı bu görev bana... Büyük ihtimalle 11 yaşındaki bir çocuk neyi nasıl yönetebilir ki diyorsunuzdur. Öyle düşünmeyin. Gelin size buraya kadar nasıl geldiğimi anlatayım fakat geçmeden önce bazı bilgileri de atlamayayım. Babam bu belalı işlerin içindeyken en düşük konumdaydı. İflas ediyorduk sanki. Her şey babam ve annemin kaybından sonra başladı.

10 Yıl 27 Gün Önce

"Ama efendim şu anki koşullarla bu imkansız. Anne ve babanız kaybolalı daha bir gün oldu fakat bu haber her yere yayıldı. Daha da düşüyoruz ve yakında gelir-"

"Umurumda gibi mi gözüküyor Daniel! Dediğin gibi bataklığın ortasındayız ve her tarafımızda vahşi hayvanlar var. Sence onlar öylece beklerler mi yoksa birlik olup aç karınlarını mı doyurmak isterler. Tabi ki karınlarını doyuracaklar. Sen bana bekle diyorsun ve bu intiharr!"

"Ama efendim çırpınmaya devam ederseniz bu sefer hayvanlar size ulaşmadan ölürsünüz."

"Sence bir çözüm daha yok mu?" Yüzüme aval aval Daniel'e cevap verdim.

"Hadi ama Daniel bir düşün."

"Kesinlikle olmaz. Buna babanız bile cesa-" Elimi sert bir şekilde masaya vurmamla susan Daniel'e baktım.

"Şunu anla Daniel." Ayağa kalkıp ona yaklaşmaya başlamıştım. En sonunda karşında durdum ve yüzümü kulağına yaklaştırarak fısıldadım.

"Ben babam değilim."

"Ama efend-"

"Konuşma bitmiştir. Çıkabilirsin Daniel." Dedim sakince. Daniel çıkarken ben de Miraç AKAL ile ilgili bir tehtid arıyordum. O da benim gibiydi. 14 yaşındaydı ama en korkulan oldukları için onun işi kolay olmuştu. Vee sonunda bulmuştum. Hem de yüzlerce.

"Danielll!"

"Bir şey mi oldu efendim?"

"Arabayı hazırla. Miraç AKAL'ın yanına gidiyoruz."dediğimde Daniel'in gözlerindeki korkuyu görmüştüm ama bu umurumda değildi. Miraç AKAL bana ne olursa olsun yardım edecekti ve en azından ben bunu sağlayacaktım...