Mardin Güzeli

Bölüm 15

Ya ben başkasını seversem,
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem...

                                      Özdemir Asaf
Yazardan
-------------------------------
Kadın kendisi için yapılmış planları duyunca şok olmuş kalmıştı. Evet belki şu ana kadar hep güçlü kaldı, acısını belli etmedi ama bundan sonra ne yapacaktı?

Daha başına ne geleceğini bilmeden korkuyla aldı nefesini, kendine geldi. Yine astımı tutmak üzereydi ve bu yüzden hemen arayabaya gitmesi gerekiyordu

Zaten duyacağını duymuştu, artık daha dikkatli olması gerektiğini aklının bir köşesinde yazmıştı.

Koşar adımlarla indi merdivenden ve kimseye bakmadan arabasına koştu. Astımı olduğunu burdakiler bilirse oradan da vururlardı onu, biliyordu.

Arabasına biner binmez torpidodaki astım ilacını aldı, ağzına koydu ve derin bir nefes çekti içine. Gözlerini kapattı, kendine gelmek için biraz bekledi ve tekrar gözlerini açtı.

Hayatı boyunca Mardini ve buradakileri yenemeyecekti belki. Çok canı yanacaktı, çok sarsılacaktı ama pes etmek fıtratında yoktu, asla olmazdı da...

Çabalayacaktı, mutlu bir evlilik için, Baran'ın annesine tekrar kavuşması, eskisi gibi onunla vakit geçirebilmesi ve kötülerin cezasını alması için çabalayacaktı. Söz vermişti ve asla sözünü tutmadan pes etmek yoktu bundan sonra...

Berfinden
---------------------------------------

Duyduğum şeyler aslında çok sarsılacağım şeyler değildi ama beni sarsan, asla bir yere ait olamamamdı...

Kimseye birşey yapmadığım halde insanların beni bir sorun olarak görmesi gerçekten sadece hayal kırıklığıydı.

Ama madem insanlar için sorun olarak görülüyordum, bende o zaman sorun olurdum. Biraz da benim kurallarıma göre şekil alsınlardı.

Arabamı çalıştırdım ve konağa doğru sürmeye başladım. Gerçekten kafam çok doluydu ve hergün yeni şeyler ekleniyordu bunların üstüne, sabrım doluyordu ve taştığım zaman gözüm kimseyi görmeyecekti, emindim.

O kadar keyfim yoktu ki arabada ne şarkı dinliyordum, ne de söylüyordum. O eve gittiğimde Baran ve annesi dışında kendi hayatım için de savaşmak zorundaydım ve bu herşeye dikkat etmem demekti.

Zaten çalışma hayatı yoğun olan bir insandım, hastalarım ve onların ameliyatlarını düşünmem yetmiyormuş gibi bir de bu çıkmıştı başıma.

Bunları düşünürken bir anda önüme çıkan arabayı fark etmemiş frene basmama rağmen kendimi durduramamıştım ve arabaya çarpmıştım. Kafamı direksiyona vurmam dışında herhangi bir yara almamıştım.

Arabayı yavaş kullanmak hayatımı kurtarmıştı ama kaza anından ötürü vücudum titremeye başlamıştı bile "kahretsin!" Diyip aşağı indim. Çarptığım arabadaki adam da aşağı indi ve bana doğru ilerlemeye başladı

"Ne yapıyorsun bacım! Hiç mi önüne bakmazsın sen?" Adamın kaba tavrı içimdeki iyi niyeti tamamen çürümüş, öfke dolu bir bomba haline getirmişti "önüme bir anda çıkan sensin! Bir de ben mi önüme bakmıyorum? Sağına soluna baskaydın görürdün beni zaten!" Bende aynı şekilde adama bağırmaya başlamıştım.

Adam uzun boylu, esmer ve gençti. Tişörtünden  göbeği biraz belli oluyordu ve benden kat kat iriydi. "Şuna bak şuna hem suçlu hem güçlü! Bana bak kadın çok konuşma almayayım ayağımın altına" kendini bilmez herifin söylediği son cümle gerçekten sinirden saldıracak duruma soktu beni ve hızlı adımlarla adama doğru yürüdüm. Tabi etrafta kazayı ve bizim kavgaları görenler geliyordu yanımıza ve ben yürüdükçe onlar da aramıza girdiler