Güneşin Yansıması

1. Bölüm Sevgi Arayışı

Selamlar bu sefer elimden geldiğince bıcır bıcır bir yaz kitabı yazmaya çalıştım. Umarım hepiniz seversiniz.

Ve bana olan sevgileri ve destekleri için remplik Ve SonglDuran960 a teşekkürlerimi yolluyorum.

Ve hepinizi çok seviyorum🫶🏻🩷

İyi okumalar bebikler♡

~
"

"Senden nefret ediyorum Farah" babamın bağırışlarıyla kulaklarımı daha sıkı kapattım. "Ben seni çok seviyorum sanki Ufuk" nefesim iyice kesilmeye başladı sanki biri boynumu sıkıyormuşçasına nefessiz kalıyordum. Annem ve babamın kavgasının seslerini daha fazla duyamadan dış kapının sertçe açılış sesi geldi kulağıma. Sonra ise koşarcasına adım sesleri duydum.

"Güneş, cevap ver hadi güzelim cevap ver" Güney' in elleri kulağıma gitti

"Güneş' im aç şu gözlerini bana bak hadi güzelim" Gözlerimi açtığımda Güney direk olarak bana sarıldı. Kapıdaki annem ve babama baktım

"Ne oluyor Güneş bakıyorum ilgiyi yine üstüne çekmeyi başarmışsın" dedi annem Güney ise hemen karşı çıkarak

"Güneş ilgiyi üstüne çekmeye falan çalışmıyor anne" dediğinde annem göz devirip odadan çıktı. Babam ise sinsice sırıttıktan sonra çıktı.

"Güneş özür dilerim seni bu evde yalnız bırakmamalıydım" dedikten sonra aklına bir şey gelmişçesine bana baktı "Vurdu mu sana" dediğinde kafamı iki yana salladım. Benim için endişelenmesine gerek yoktu. Zaten benim için yeterince uğraşıyordu

"Ve bende buna inandım Güneş ne zaman bana doğruyu söylemeyi planlıyorsun" dedi "Bu sefer az vurdu izin vermedim Güney gerçekten" dediğimde yüzünü bir hüzün kapladı.

"Nerene vurdu?" Dedi

"Boş ver önemli değil acımıyor"

"Bacağına mı vurdu?" Dedi bacağımdaki yeni oluşmuş iki yaraya bakarak koluma da vurmuştu ama Gökalp bilmemeliydi.

11 Yıl Önce

Güney okulundan dönüyordu. Kız kardeşini özlemişti. İkizini bir çok okul kabul etmediği için bir sene geç başlayacaktı Güneş. Her ne kadar ikizinden ayrılmayı istemiyor olsa da annesi ve babası kavganın eşiğine gelmişti. Güney annesini ve babasını umursamasa da Güneş onları kavga ederken görünce ağlıyor, kulaklarını ellerine kapatıyordu.

Güney  koşmaya başladı. Kız kardeşi bu gün ağlamış mıydı acaba. Yada yine babası ona vurmuş muydu?

Daha da hızlandı. Yoldan geçenler ona deli görmüş gibi bakıyordu. Kimin umurundaydı ki geçen gün eve geldiğinde kız kardeşini yara bere içinde bulmuştu. O kadar ağlamıştı ki gözleri kıpkırmızı olmuştu Güneş' in. Ama yine "Ağlamadım ki gözümü bir yere çarptım" demişti. Yedi yaşında saf bir kız çocuğuydu o ama bu yalana kimseyi inandıramazdı.

Evin önüne vardığında anahtarıyla kapıyı açtı. Bu sefer kavga sesleri gelmiyordu evden hızlıca ikizinin odasına yöneldi. Kapı kolunu indirdiğinde kapı açılmadı, tekrar indirdi yine açılmadı "Güney sakın o odaya gireyim deme. Güneş hasta zaten, bir de sana bulaşırsa seninle de uğraşamayacağım" İkizini hastaydı diye annesi kilitlemişti odasına