ARAŞTIRMACI HASTANE

BÖLÜM 1 : ANLAŞMA

Merhabalar!

ARAŞTIRMACI HASTANE adındaki kitabımın ilk bölümü ile karşınızdayım.

Umarım çok sevdiğiniz bir kitap olarak her birinizin zihninde yer edinir.

Beni destekleyen ve ikinci kitabımı yazma cesaretini bulabilmemi sağlayan bütün dostlarıma teşekkür ediyorum :)

Kitaba başlangıç tarihinizi buraya bırakın lütfen 🤍
İyi okumalar dilerim!

Geniş ve beyaz ışıklarla aydınlatılmış koridorda volta atmaktan bacaklarım yorulmuştu. Saat 03:00 olmuştu. Bir saat kadardır burada öylece bekliyordum.

Sol tarafımda kalan ve üzerinde kağıtlar bulunan masaya kısa bir bakış attım. Kısaca etrafa baktım ancak kamera yoktu.

Burayı merak etmem için bir sebep daha.

Masanın üzerindeki kağıtların üzerinde tanımadığım insanların kişisel bilgileri olduğunu görünce hızla birini elime aldım. Genç bir adam kameraya sert bir ifadeyle bakıyordu. İsmine ve soy ismine baktım.

'Tunç Karan'

Birkaç dosyanın fotoğrafını çekip telefonu hızla cebime attım ve dosyaları tekrar dağınık bir şekilde masaya bıraktım. Gelen ayak sesleriyle hemen masadan uzaklaştım.

"Nevra Hanım," dedi Asya adındaki yetkili kadın. Dördüncü gelişim olduğu için artık beni tanıyordu. "İsteğiniz reddedildi ancak siz ısrarla geliyorsunuz. Amacınız merakınızı gidermek mi yoksa diğer insanlar gibi fantastik düşüncelerinize cevap mı arıyorsunuz?"

"Bu hastanede neler döndüğünü öğrenmek istiyorum sadece." Sağ elimle gözlüğümü düzelttim. "Artık şu izni verin, merakımı ve insanların cevapsız sorularını cevaplamam için izin verin."

"Devlet, hastane hakkında çoğu şeyi söyledi zaten. Merakınızı internette bulunan röportajlarla giderin lütfen. Başka bir şey öğrenemezsiniz çünkü başka bir şey yok."

"Nevra Hanımın isteği onaylandı," dedi Asya Hanımın arkasındaki koridordan çıkan genç adam. "Yanında bir kişiyle birlikte gelebilir. Ancak bazı şartlar sunacağız. Kabul ederseniz gelebilirsiniz. Yarın, sizinle birlikte gelecek olan kişiyle ve sizinle konuşacağız. Şartları açıklayacağız. İyi günler."

Ben gülümseyerek kafamı aşağı yukarı sallarken Asya Hanım şaşırmış bir şekilde genç adama bakıyordu. Hızla arkamı dönüp Özkan Hastanesinin girişinden ayrıldım. Arabama binip içinde neler döndüğünü merak ettiğim hastaneye sırıtarak baktım. Hızla bahçeden çıkıp evime doğru yola koyuldum.

Bir saatlik bir araba yolculuğunun ardından evime vardığımda arabayı geniş garaja park edip iki katlı evime girdim. Işıkları açıp hızla üst kata çıktım. Topuklu ve rahatsız edici ayakkabılarımdan ve üzerimdeki kahve tonlarındaki takımdan hızla kurtuldum. Mutlulukla şarkılar söyleyerek duş aldım. Duşun ardından bornozla banyodan çıktım ve hızla telefonumu elime aldım. 'Anne' yazan numarayı tuşladım.

"Nevra," dedi annem uykulu bir sesle. Saate baktım. 04:05 olduğunu görünce gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.

"Seni uyandırmak istemezdim anne ama bunu ilk sana söylemek istedim," dedim heyecanla. "Anne, Özkan Hastanesi içeri girmeme izin verdi! Sonunda ilk araştırma yapacağım yere girebileceğim!"

"Kızım," dedi annem sıkıntıyla. "O hastaneye gitmeni ben ve baban hala istemiyoruz. Henüz yeni okulunu bitirdin, bir gazetede çalışmakla işe başlayabilirsin. Bir kere olsun bizim istediğimizi yapamaz mısın? Kimsenin içeri girmesine izin verilmeyen bir hastaneye araştırma yapmak için gidecek olman beni ve babanı huzursuz ediyor."