kayıp ruh

1. book

Genç oğlan ıssız sokaklarda ilerliyordu sessizce gecenin alaca karanlığında bu saatte işten çıkmış evine gitmeye çalışıyordu güvenli bir şekilde sokaklarda hızlı hızlı ilerlerken ayağına takılan şeyle tökezleyip dengesini korumaya çalıştı yere düşmemek için dengesini sağlayınca onu neredeyse yapıştıracak olan nesneye bakındı yerde gördüğü kitapla kaşlarını çatatak eline alıp kapağına bakmaya başladı dikkatle tam kitabı açıp sayfalarına bakıcakken arkasından gelen  gürültülü ses ile korkup dönüp baktığında ona hırlayarak bakan köpekleri gördüğü anda koşmaya başladı hızla ara sokaklara giriyor hızını hiç kesmeden koşmaya çalışıyordu bir yandan ise elinde ki kitabı düşürmemek için çok çabalıyordu kendi kendine küfredip

" Siktir ya sadece sessizce eve gitsem olmaz mı korkmadan aksiyon yaşamadan "

Diyerek daha da çok hızlandı en sonunda evini görünce çitlerden atladı o anki korku ve adrenalin ile nasıl atladı o da bilmiyordu normalde olsa atlayamazdı asla atladığı yere bakınca üzüntü ile dudaklarını büzdü özenle diktiği tüm mavi  ör*mcek zambaklarına ezmişti dolu gözlerle çiçeklerine bakıp burnunu çekti onu ağaçların arasında izleyen bedenden habersiz gözleri ile ondan yaşça küçük olan çocuğu izliyordu dikkatle elinde ki kitabı o koymuştu yol ortasına çünkü ruhu sıkışıp kalmıştı iki dünya arasında ne öbür tarafa gidebiliyor tamamen ne de bu dünyaya döne biliyordu birilerinin ona yardım etmesi gerekti eğer kötü biri ele geçirirse kitabı onu bu dünya da ebediyen hapsedip kendi emelleri için kullanabilir'di yıllardı ö yüzde Araft'a kalmıştı ruhu iyi biri o kitabı alırsa ona yardım edip özgür kılacağını inanıyordu ve sanırım aradığı iyi ruh bu genç çocuktay'dı çocuğun üzgün bir şekilde yerde duran çiçeklere baktığını görünce kaşlarını çattı ne yani bir kaç çiçek için mi ? Bu kadar üzülmüştü yani gerçekten o çocuk ona yardım edebilirdi belki de ha bu Arft'a kalmış ruhunu özgür kalmasını sağlaya bilirdi hiç bir çıkarı olmadan Hoseok elbette ona bunu karşılıksız bırakmazdı bundan yüzyıllar önce yapılan lanet gözlerinin önüne geldi tekrar her an tekrar tekrar gözlerinde canlanmaya başladı korku ile gerileyip ağacın tepesinden düşünce eve baktı ilk çocuk duymuştu büyük ihtimalle hızlıca ormana doğru koşmaya başladı hoseok onu şimdi görmemeli idi daha sonra daha başka şekilde tanışmaları gerekiyordu

Genç çocuk duyduğu sesle anlık olarak çiçeklerini unuttu birden o an sadece sese odaklanıp kaşlarını çattı bahçede duran kasayı görünce ona doğru ilerleyip onu çitlere yaklaştırıp üzerine çıkıp dışarıyı izlemeye başladı gözle görülen bir şey yoktu zaten yaşadığı yerde ormanlık gibi bir yerdi merkeze çok uzak değildi ama ginede onun olduğu alan ağaçlarla doluydu heralde bie hayvandı diye düşündü çitten uzaklaşıp eve doğru adımlarken bahçe kapısından girip kapıyı kapattı ve kilitledi dikkatle ardından önceleri ve bahçeye acılan kapıların kilitli olduğundan emin olup odasına doğru ilerlemeye başladı odasına gelince kapısını kapattı ve kilitledi küçükken edindiği bir alışkanlıktı jungkook'un o gece'den beri odasının kapısını kilitler'di kitabı masanın üzerine koydu yarın inceleyecekti o kitabı şimdi uyuması gerekiyordu bedeni bu gün çok fazla  yorulmuştu  hem koşmuştu eve kadar hemde bir o kadar işte koşuşturup yorulmuştu kendini idrek yatağa atıp gözlerini kapattı yastığına sarılarak dışarıda penceresinin arkasında onu dikkatle izleyen gözlerden habersizce uykuya daldı jungkook