𝕲𝕺𝕹𝕷𝖀𝕸𝖀𝕹 𝕰𝕱𝕰𝕹𝕯𝕴𝕾𝕴

Gönlümün Efendisi 1. Bölüm

Cüneyd neredeyse iki senedir komadaydı Feyza ilk zamanlar geliyordu sonra nişanlandı ama yinede geliyordu Sadi Hüdayi hazretleri perişan oldu annemin suçsuz olduğu açıklanmıştı Babam memlekete döndü Vahid efendiyi ise mapusa yani Hapse dıktılar.O geldi Zehra Cüneyd'in kardeşi (Zehra özeti annesi øldüğünde 1 yaşındaydı Vahidse bebeği aldı ve gitti)Ama o hala uyuyordu olanlardan habersiz bir şekilde...
~Zeynep'ten
İki yıldır komadaydı ben her gün girdim ona kitaplarını okudum yaşanan olayları anlattım bir tepki alabilmek için yaptım ama işe yaramadı yine de her zaman geldim yanına destek çıktım Sadi Hüdayi arada geliyor annemde öyle Levent amca
seni duyabildiğini ancak bilinç altının kapalı olduğunu söyledi ben seni bırakamadım yüzünde çizikler kolunda belinde bacaklarında ve daha birçok yerinde kırıklar var senin yaşamana bir mucize diyo doktorlar ben senin iyileşiceğini düşünüyorum ben seni iyileştircem bana normalde asla tutturmazsın elini ama ben tutmak istiyorum elini eline uzattı 1 dakika geçmeden parmağını oynattı doktor ve hemşireyi çağırdım geldikleri gibi kontrol ettiler kontrol ederken Cüneydin gözleri açıldı Ben gözlerinin içine bakarken o sadece bir boşluğa bakıyordu düşmenin etkisi olabilirmiş bir gün daha yoğun bakımdan sonra normal odaya alacaklarını söylediler..

Zeynep: Cüneyd efendi iyimisin canın yanıyormu

Cüneyd: Hamdolsun iyiyim canım acımıyor ne oldu

Zeynep:Hatırlamıyor musun?

Cüneyd:Hayır hiçbir şey hatırlamıyorum peki ne oldu bana?

Zeynep: sen iyisin değil mi acımıyor canın (anlındaki yaraya dokunur)

Cüneyd:Ah Zeynep!(canı yandı)

Zeynep:Özür dilerim Cüneyd canını mı acıttım.

Cüneyd: Anne ANNE! ben anneme gidicem (serumu çıkarır) ANNE!

(Hemşireler gelir temas edince dahada kötü bir hâl alır)

Zeynep: Bırakın!Hastalığı var onun dokunmayın ona!..

Hemşire: Hanımefendi siz geri çekilin yaklaşmayın!
Levent gelir~
Levent:Ne oluyo burda

Hemşire:Hocam hasta kriz geçiriyor

Levent:Tamam siz gidin ben ilgileneceğim.

Hemşire:Tamam hocam

(Levent sakinleştirici iğne uygular)

Cüneyd:(mırıldanarak) anne, ben yaptım kuşlar kitap ZEYNEP!

Zeynep: Cüneyd efendi iyimi

Levent:Şimdilik iyi ne oldu?

Zeynep:Cüneyd uyandı uyandığında ne oldu diye sordu hatırlamıyordu bende söylemedim ama birden anne demeye başladı

Levent:Hatırlamış bir şey tetiklemiş

Zeynep: Anlındaki yaraya dokunmuştum o yüzden olabilir mi?

Levent:Olabilir bilmiyorum

Sadi Hüdayi ve Hasna gelir~

Sadi Hüdayi:Zeynep kızım bir gelişme var mı?

Zeynep:Cüneyd!Cüneyd gözlerini açtı.

Hasna:Çok şükür dualarımız kabul oldu

Sadi Hüdayi:Çok şükür!

Birkaç Saat Sonra~
Cüneyd uyanır~

Cüneyd:Zeynep!

Zeynep:Cüneyd nasıl hissediyorsun

Cüneyd:Kuşlar gibi (dalar)

Zeynep:Neden atladın aşağı neden kendinede bizede bu acıyı yaşattın ben burda kaç kere ølüp ølüp dirildim!

Cüneyd:Seni duyuyordum Zeynep ama hareket edemiyordum defalarca kez ağladığını duydum bana birşeyler anlattığını, kitap okuduğunu ve daha birçok şeyi..

Zeynep:Peki ya neden kıydın canına!

İKİ SENE ÖNCE
Vahid Cüneydin kulağına fısıldadıktan sonra Cüneydin beyninde şimşekler çakar annesinin ölümüne sebep olan kişinin kendisi olduğunu öğrenir bu kadar yıldır amcasının sakladığını anlar
Cüneyd elindekini bırakıp gitmiştir amcası da peşinden gitmek istemiştir ama göndermemişlerdir Bahadır Cüneydin gittiğini fark edince peşinden gider ama Bahadır gidene kadar Cüneyd çoktan atlamıştır atlamadan önceki sözünü söyler sözü ise

~
Bakanlar bana gövdemi görürler ben başka yerdeyim.

Gömenler benim gövdemi gömerler ben başka yerdeyim.

Aç cübbeni CÜNEYD ne görüyorsun
görünmeyeni..

Sana bana olan ona da oldu..

CÜNEYD NERDE?

Kendi cübbesi altında CÜNEYD YOK OLDU
~
Levent:Zeynep çıkabilir misin Cüneydle özel bir şey konuşucam

Zeynep: Tamam

Zeynep çıkar~

Levent:Merhaba Cüneyd nasılsın

Cüneyd: ...

Levent:Cüneyd annenin ølümüne sen sebep değilsin annen çok ağır bir hastaydı annen DELİRMİŞTİ ve senin lafınla atlamıştı sen küçük bir çocukken 7 yaşındayken bunun ne kadar zor olduğunu biliyorum yaşamadım ama anlaya biliyorum.

Cüneyd ağlamaya başlar~

Levent çıkar~
Yarım saat sonra ~

Sadi Hüdayi:Cüneydim evladım...

Cüneyd:Amca neden söylemedin neden sakladın!

Sadi Hüdayi:Eğer söyleseydim bir delilik
yapardın yaptında..

Cüneyd ağlamaya başlar~
Zeynep odaya girer~

Zeynep:Cüneyd ağlama artık n'olursun

Cüneyd:Annem..

Zeynep:Hem sana bir sürprizim var
Zehra odaya girer~

Zehra:Abi ben geldim Zehra kardeşin
Fotoğrafı gösterir~

Cüneyd:Zehra!

Zehra ile konuşurlar Vahid Zehrayı götürdükten sonra Fatma diye biri ile evlenmiş Fatma Zehrayı seviyormuş bir kötülüğü yokmuş Babası hep Cüneydi suçlamış ona karşı doldurmuş kuran kursu hocası tek ona ders veriyormuş erkekmiş gerisini anlatmadı yüzü kireç gibi olmuştu bizde ısrar etmedik
1 Hafta Sonra ~

Zeynep:Cüneyd açarmısın ağzını bu tabak biticek hadi

Cüneyd:Zeynep doydum çatlıyacağım artık

Zehra:Hadi abi az kalmış

Sadi Hüdayi:Zorlamayın Cüneydimi

Zeynep:Yemese günah olur bu tabakta bırakılır mı?

Cüneyd:Çok güzel börek kokuyo

Meryem:Canın mı çekti yoksa

Zeynep:Annem senin için yapıp getirmiş

Cüneyd: Teşekkür ederim hanım anne

Levent: Nasılsın Cüneyd

Cüneyd: Hamdolsun iyiyim ya siz

Levent:Bende iyiyim teşekkür ederim bu gün taburcu olabilirsin

Sadi Hüdayi:Şimdi oluyormu bu Levent hocam

Levent:Evet

Sadi Hüdayi: Tamam

Sadi Hüdayi efendi Arif ve Levent taburcu işlemlerini halletmeye gitti~

✨Bu günlük bu kadar umarım seversinizNormalde 9 gibi paylaşacaktım ama yazdıklarım silindiği için tekrar yazmak zorunda kaldım✨