When the Beat Drops (Chasing Celestine #2)

Chapter 52

CHAPTER 52

Ere

Walang tulog, kaunti lang ang kain, naka-sneakers, black leggings, at oversized na hoodie, kaunting tint sa labi at pisngi, pinilit ko si Sabina na pumasok na ako sa school. I reek of cigarette because I had too many after our talk. Iyon ang naging pagpapakalma ko sa sarili ko.

The inhale, hold, and exhale technique. Pero wala pa ring nangyari.

Akala ko hindi papasok si Karim dahil tulad ko ay wala rin siyang tulog. Or maybe he slept for a few minutes only.

Pagpasok namin ni Sabina ay nasa classroom na siya kasama si Tyrone at Donovan. Again, there's an empty seat between Don and Karim. That's for Daphne. 'Cause it's rightful of her to stay beside him because he's his girlfriend.

Parehas na tumingin si Tyrone at Donovan pagpasok namin but Karim just stayed on his phone. Muling kumirot ang dibdib ko pero tahimik lang na naupo sa likod nila. Sabina held my hand while she holds her phone on the other.

Napaangat ako ng tingin nang ilang sandali lang ay pumasok si Daphne. She greeted Donovan and Tyrone. Noong palapit na siya kay Karim na tiningnan siya, yumuko ako at pumikit. Itinaas ko yung hood sa ulo ko at hinayaang lumandas ang luha sa pisngi ko.

Nakaka konsensiya na pinahintulutan ko yung nangyari sa amin. I wanted it but my conscience was stronger.

Napangisi ako sa inisip ko. Marunong pala akong makonsensiya?

"Hindi ka na nakapagreply sa akin kagabi. Did you get home safe?" Daphne asked.

"Umalis ka, Rim?" Boses ni Tyrone.

"Hm-hmm... he went to my house. Hindi nagpaalam? Karim talaga," Natawa nang mahina si Daphne.

And what hurts more is from Daphne's house, he went straight to the hotel and called me.

"Yeah, I got home safe. I'm sorry, nakatulog agad ako."

Napalunok ako at naramdaman ang higpit ng kapit ni Sabina sa akin.

Of course, he won't tell it to his girlfriend. Of course, it had to be our little dark secret.

"Nandito na yung prof..." Mahinang sabi ni Sab.

Binitawan ko ang kamay niya para mabilis na punasan ang luha ko at tinanggal na rin ang hood. Agad din namang nagsimula ang lesson. Even if I was distracted by the stabbing pain in my chest and my conscience, I had to concentrate on the lessons.

A professor asked a question. Walang nagtaas ng kamay. Pinasadahan niya ng tingin ang buong classroom hanggang sa tumagal ang tingin niya sa akin.

"Ms. Revilla?" Turo niya sa akin.

Tumayo ako at sinagot ang tanong niya. Habang tumatagal na nagre-recite ako, mas lalo lang ding nagagasgas ang lalamunan ko kaya mas paos ang kinalabasan noon. Napaos ako dahil sa ilang oras namin ni Karim, sa pag-iyak, sa paghithit ng yosi, at kagagaling ko lang din sa sakit.

"You were absent last meeting, right?" Tanong pa niya.

"Y-Yes, sir. I already sent my excuse letter."

"Nabasa ko na 'yon, Ms. Revilla. But are you sure you're fit to go back to school? You still sound sick. You may be excused if you have to go to the clinic, alright?"

"I-I'm fine, sir. Thank you."

Umupo na ulit ako at napansin ko pa ang pagsulyap ni Donovan sa akin pero binalewala ko na 'yon.

After class, I would usually wait for Daphne to leave before I approach Karim. Pero nanghihina rin ako kaya mabilis lang akong nahila ni Sabina palabas ng classroom.