Bana İnanmalısınız~(𝐴𝐶̧𝐼𝐾𝐿𝐴𝑀𝐴!!)

Selam ben Mila !

Babam 7 yıl önce vefat etti. Ben o zaman 8 yaşındaydım. O gün babamın cenazesi vardı fakat o an hiç üzgün değildim çünkü zaten babam günlerdir benimle idi. Her gece beni ziyarete gelirdi.

İlk ziyaretinde çok korkmuştum.
O gece kapım kapalıydı ve henüz uyumamıştım. Gece 2 civarı idi ve herkes uyuyordu. Merdivenlerden çok net bir şekilde adım sesleri geliyordu. Bir cesaret kalkıp merdivenlere baktım. Basamakların yanlarındaki otomatik ışıklar yanmıyordu. "Yan binadan gelmiştir" diye düşündüm ve kapımı kapayıp geri yattım. Büyük bir şey değildi fakat henüz küçük olduğum için çok korkmuştum. Battaniyemi üzerime çektim ve uyumaya çalıştım.Sesler devam ediyordu. Sesler koridora ve oradan benim kapımın önüne ulaştı koridorda ilk benim odam geliyordu. Kapının altıma baktım ve kapımın karşısında olan duvardaki otomatik ışık yine yanmıyordu. Kapımın kolu yavaşça sanki ses çıkarmamaya çalışılıyormuş gibi aşağı indi. Hırsız olabileceğinden korktum. Kapı yavaşça açıldı ve ben uyuma numarası yapmaya başladım. Göz ucuyla odama giren siyah silueti izliyodum. Ben korkuyla siluetin bana ne yapacağını beklerken siluet baş ucuma geldi. Hızlanan nefesimi kontrol altına sokmaya çalışıyordum. Siluet battaniyemi düzeltti ve başımı okşadı. Şok içindeydim. Siluet odam ayrıldı ve kapıdan bir süre beni izleyip ablamın odasına girdi. Bir süre sonra oradan çıkıp annemin odasına girdi ve sesler kesildi. Babam gibi ablamla beni kontrol edip odasına geçmişti. O zamandan beri bir daha geceleri korkmadım. Cenaze günü bana bakıp gülümsüyordu ve emindim ki o benim babamdı..

Devam Edecek..(yazmaya üşenmedim kesinlikle :d )

~☆~