Mistakes that demigods make Boek 1

Jageressen van Artemis

Alexis POV

-----
Ik zat in mijn kamer samen met mijn zus. Je hoorde geschreeuw, gehuil en gegil. Mijn tweede stiefvader was mijn moeder aan het mishandelen. Mijn zus was aan het huilen, en ik deed mijn best om haar te troosten. Samen zaten we onder het bloed en blauwe plekken. Het volgende geluid is gebonk op de deur. Mijn stiefvader kwam even later binnen stormen. Hij probeerde mijn zus mee te slepen. Maar ik hield haar vast alsof ze mijn leven was. Hij trapte me, sloeg me in mijn gezicht en stak een zakmes in mijn schouder. Ik liet haar niet los. Het was onze vierde verjaardag. Hij trapte me hard in mijn buik. Zo hard dat ik een paar meter achteruit vloog. Ik kon me niet bewegen. Hij sleurde mijn zus mee. Ik had haar los gelaten. Gegil en gebonk. Ik rook brand. Ik kon me uiteindelijk weer bewegen. Ik stond op en liep naar de deur. Mijn stiefvader stond voor een deur waar rook tussen de kiertjes kwam. Toen realiseerde ik wat er gebeurt. Ik rende naar de deur zonder dat hij me zag. Ik forceerde de deur met het zakmes dat in mijn schouder zat. Twee verbrande lichamen vielen op de grond. Ze hadden geen handen en voeten. Het waren mijn moeder en zus. Ik stond daar geschokt voor de deur. Die duivel. Hij draaide om. Ik glipte weg zodat ik achter hem stond. Het vuur verspreide zich snel. Ik duwde het zakmes in zijn been. En duwde hem in het vuur. Ik deed de deur op slot en huilde. Huilde voor de laatste keer in mijn leven. Ik rende weg. Naar mijn tante en oom...
------

Ik werd schreeuwend wakker. Percy schoot op en keek me bezorgd aan. Ik begon te hyperventileren. Toen ik gekalmeerd was gaf Percy me een glas water. Ik dronk het langzaam op. "Alexis?" Ik keek hem aan. "Wil je er over praten?" Hij leek veel ouder nu. Ik schudde mijn hoofd en dronk het water op. "Misschien kan ik je helpen." "Nee, dat kan je niet." "Het is goed er over te praten." "Alsof jij je dromen ook aan mij verteld." Ik stond op en begon te ijsberen in de kamer. Hij zuchtte en zette zijn puppy ogen. "Please?" "Werkt bij me niet." "Please? Vertel het je oudere broer." "Je zal het toch niet begrijpen." Hij maakte een gebaar om naast hem op bed te gaan zitten. "Ik hoef het niet te begrijpen. Ik wil het gewoon weten. Het is goed om er met iemand over te praten." "Je gaat niet ophouden tot ik het je vertel hè?" Hij knikte. "Wil je alles over mijn leven weten, of alleen de droom?" "Alles." "Ik weet niet waar te beginnen." "Begin bij het begin." Ik begon alles te vertellen.

Hij keek me geschokt aan. "Dat was alles wel zo'n beetje." "Ik ben onder de indruk, Ally." Ik keek hem vragend aan. "Dat je niet een keer hebt gehuild toen je dit vertelde." Ik knikte. Ik knuffelde hem. "Het is fijn om iemand te hebben die je kan vertrouwen." Hij glimlachte. "Je moet wel zweren op de rivier de styx dat je het aan niemand verteld." "Ik zweer op de rivier de styx dat ik het aan niemand vertel." Er kwam een ongemakkelijke stilte. "Wie weet het eigenlijk nog meer? Mike neem ik aan." "Nee, Mike weet het niet. Maar Nico wel." "Nico?! Daarom zijn jullie dus zo close." Ik rolde met mijn ogen. We hadden nog wat gepraat voordat we weer gingen slapen. We sliepen weer samen. Omdat ik bang was dat ik weer nachtmerries kreeg. Wow, dat klinkt heel erg verkeerd. Je weet wat ik bedoel.

Ik werd wakker en ging mijn dagelijkse routine doen. Percy werd wakker toen ik opstond. Toen Percy zich zelf aan het klaarmaken was, begon ik op te ruimen. Want jeetje, wat was het een rommeltje. Eigenlijk haat ik opruimen. Volgende keer helpt Prissy mee of hij het wil of niet, dacht ik. Ik gebruikte mijn krachten ook een beetje. Om dingen schoon te boenen, en om dingen in de lucht te houden. Ik had van het water handen gemaakt. Door het gebouw vlogen water handen om dingen schoon te maken en weg te gooien. Percy kwam uit de badkamer. Hij keek bewonderd om zich heen. Ik dwong hem om te helpen schoonmaken. Echt helpen, niet om alles in en onder het bed te stoppen. Hij begon mee te helpen, terwijl ik met de badkamer begon. De toilet, de douche, de wastafel, nou eigenlijk alles. Het stonk hier, jemig. Toen ik klaar was kon je jezelf zien in de vloer. Ik liep naar buiten en zag dat alles er netjes uitzag. Ik liet de water handen alles controleren en recht zetten. Het was het meest schoongemaakte huis dat ik ooit heb gezien. Er was nergens een stofje te bekennen. Als een ontdekt werd, en die viel op iets, de handen maakten het schoon. De hoorn klonk. Ik en Percy hadden een race. Ik won.

We zaten lekker te eten. "Ik wist dat je veel kan Ally, maar dat?! Nee, dat kan ik niet eens." "Regel nr. 1 Prissy, onderschat niemand ooit." Ik stak mijn tong naar hem uit. "Niet eerlijk Ally." Ik knipoogde naar hem en ging weer verder eten. Toen we klaar waren met eten klonk er een hoorn. Een jachthoorn. "Dat zijn de-" begon Percy. "Jageressen van Artemis." Hij knikte. We liepen naar Thalia's boom. Ja, ik weet het verhaal. Ik zag meisjes met zilveren jassen aan. Een zwart haar met een Green Day shirt aan. Ik had ook een Green Day shirt. Ik nam aan dat het Thalia was. Er was een ander meisje dat had een krachtige aura om zich heen. Artemis denk ik. Thalia deed me op een van andere manier aan mijn zus denken. Ik werd uit mijn gedachte geschud door een stem. "Kelp Head!" Thalia kwam naar ons toe rennen. Oh goden. "Wie is dit?" Ze gebaarde naar mij. Ik rolde met mijn ogen. Het was altijd net alsof je er niet bent. "Mijn halfzusje." Ze keek me geschokt aan. "Thalia luitenant van Artemis." "Alexis Redford. Het halfzusje van Kelp Brain." Percy keek me aan. Ik haalde mijn schouders op. "Hey Thalia, je bent toch fan van Green Day?" "Ja. Waarom?" "Alexis hier, is ook fan van Green Day." Hij gebaarde naar mij. "Echt?!" "Jup." "Ik ga Ally, dan kunnen jullie praten." En dat hadden we gedaan. Het ging over hoe stom jongens zijn, muziek, hoe ik Percy had verslagen, enzovoort. We waren best goede vrienden geworden. De hoorn voor lunch klonk. "Ik zie je later nog wel, Ally." "Tot later Thals." Ik liep naar Clarisse toe. "Hey Clary." "Ally! Lang niet meer gezien." zei ze sarcastisch. We begonnen te lachen. We praatten wat bij terwijl we naar het paviljoen liepen. Na het eten ben ik gaan trainen. Boogschieten, speerwerpen, messenwerpen, klimmen en zwaardvechten. Ik werd uitgedaagd door Thalia. Zo'n uitdaging sla ik niet over. Ik hoefde niet rustig te gaan met haar. In een paar minuten had ik mijn zwaard tegen haar keel. Mensen begonnen te klappen. Ik wist niet eens dat ze keken. Ik zweette niet, in tegenstelling van Thalia. Ik gooide haar een flesje water toe en pakte er ook een voor mezelf. We gingen zitten en dronken wat. We praatten over vechttactieken en plannen. De hoorn klonk. Thalia en ik sprongen op en renden naar het paviljoen. We stierven van de honger.

Na het eten hadden we vlaggenroof. We wonnen voor het eerst in eeuwen. Ik had de vlag gepakt. Ik kreeg felicitaties van alle kanten. Het kampvuur was ook gezellig. Ze zongen en het vuur veranderde van kleur. Daarna had ik gedoucht en ben naar het strand gegaan. Eigenlijk moesten we allemaal al slapen. Ik kwam Nico daar tegen. We hadden nog wat met elkaar gepraat voordat we naar onze gebouwen gingen. Ik kwam erachter dat ons gebouw een tien had gekregen voor hoe schoon het was. Ik liet alle water handen in de douche los. Het stroomde het riool in. Ik ben gaan slapen zonder nachtmerries.

------

Heyhey, weer een nieuw hoofdstukje. Ik hoop dat jullie het leuk vonden. Vele groetjes, xlianhx.