Bana İnanmalısınız~(𝐴𝐶̧𝐼𝐾𝐿𝐴𝑀𝐴!!)

Bana İnanmalısınız~Bölüm:2

Babam beni hep geceleri ziyarete geliyordu, ben hep uyuma numarası yapıyordum ve bu hep böyle devam etmeye başlamıştı. Onun yüzünü görememiştim, Onunla konuşamamış, Gerçekten "Babam" olduğundan emin olamamıştım.

Bir gün onu sabah çağırmaya çalıştım.
Böylece onu daha iyi görebilecek ve belki de konuşabilecektim. Bunu yapabilmek için cesaretimi toplamak çok uzun zamanımı almıştı. Tıpkı filmlerdeki ruh çağırmaları gibi yapmaya çalıştım ama olmadı. Daha sonra tam vazgeçecekken, kapı tıklama sesleri gelmeye başladı..
"Tık,tık,tık"
Annem veya ablam, yada herhangi biri evde kimse yoktu. Kapı açıldı..

"-Cidden beni böyle mi çağırıyorsun? Ben zaten hep burdayım :)"

Dilim tutulmuştu. Kendim çağırmıştım ama çok korkuyordum çünkü gerçekten korkunç görünüyordu sanki şey gibi küçükken kendi kendimize hayal edip korktuğumuz yaratıklar canavarlar olurdu ya, aynı onlar gibiydi.

"-korkuyor musun?"

☆

"-b-biraz"

"Bana seslensen yeter, ne bu cin çağırma gibi cin miyim ben "

"-hayır oyüzden değil-"

"-herneyse beni iyi dinle. Sabah saatleri olduğu için zamanımız kısıtlı. Beni gece 2-3 civarı çağırmalısın. 2-3 civarı ruhlar ve cin gibi varlıkların olduğu alemle dünyayla arada en ince çizginin olduğu vakittir."

"-sen kimsin ?"

"-Cidden mi -_-"

"-..."

"-Baban olduğumu biliyorsun"

"-üzgünüm emin olmak istedim."

"İstersen belli bir süre seninle olacağım için oyun oynayalım.Ölmüş olmam seninle vakit geçiremeyeceğim anlamına gelmez. Gece korkup uyuma numarası yapmada konuşalım. "

"Olur!! "

                         ~~~~~~~~~~

                      2.Bölüm Sonu..