Getekend Voor Het Leven

7 - Vertrouwen?

Jinn

Het is 11 uur. Iedereen is beneden want we moeten over een uurtje weg naar kantoor. Milo en Koen zijn best oke, ook al waren ze pas om 3 uur thuis. Raoel is er minder best aan toe. Hij ziet er wit uit en hij ligt op de bank een serie te kijken. Iedereen is een beetje zijn eigen ding aan het doen. Ik heb gister avond voor het laatst gegeten en merk dat ik honger heb. Ik moet ook iets eten maar de stemmen in mijn hoofd lijken met de dag erger te worden. Ik sta op en loop naar de keuken. Ik open de koelkast en zie een pak vla staan. Misschien dat een schoteltje vla er makkelijker in gaat. Ik pak het pak en kijk naar de calorieën. Er zitten er best nog veel in.
"Moet je dat wel doen?" "Je weet wat er gebeurd als je veel eet." Zuchtend zet ik het pak weg. De gedachten in mijn hoofd nemen echt de overhand.

Ik loop naar de tuin en ga op een van de tuinstoelen zitten. Het is best lekker weer en het zonnetje schijnt best fel. Het is warm maar ik draag toch mijn truien nog. Ik durf het gewoon niet om korte mouwen te dragen. Wat als een van de jongens weer vragen gaat stellen...

"Jinn we gaan, kom je?" Hoor ik Robbie roepen vanuit binnen. Ik sta op maar dat was iets te snel. Ik zie duizend sterretjes voor mijn ogen en een tinteling vult mijn lichaam. Snel pak ik de deurpost vast en blijf daar even een aantal seconden staan. Als ik merk dat het weg trekt loop ik snel daar de auto waar de rest van de jongens al zit te wachten.

Milo rijdt naar kantoor en daar aangekomen loopt iedereen naar de grote tafel. Meestal wordt die gebruikt om samen te eten, maar deze keer gaan ze er een overleg houden. Geen idee over wat en het interesseert me eigenlijk vrij weinig. Ik loop naar de bank en plof neer. Ik ga wat tiktoks kijken en scroll wat over mijn instagram. Al snel ben ik daar klaar mee en ik bedenk dat ik op Milo's laptop mag. Ik sta op om de laptop te halen van het bureau maar dat was weer te snel.

Ik zie weer sterretjes voor mijn ogen dansen en de tinteling vult mijn lichaam weer. Ik hoor een suis in mijn oren en paniek vult mijn lichaam. Shit. Ik heb echt niet genoeg binnen gekregen. Ik probeer mezelf vast te houden aan de bank maar het is al te laat. Ik voel hoe mijn hoofd zich vult met watten en dan wordt alles zwart.

Milo

We zijn druk bezig met overleggen als ik achter me opeens een bonk hoor. Ik kijk om en zie daar Jinn liggen. Ik spring van mijn stoel en ren naar haar toe. Ook de andere jongens komen achter me aan. Jinn ligt met gesloten ogen en een wit gezicht voor de bank.
"Shit hoe kan dit..." ik probeer haar overeind te zetten maar Raoel duwt me aan de kant.
"Je kan haar beter even in stabiele zijliging leggen" Zegt hij terwijl hij haar op haar zij draait.
"Hoe kan dit" Vraag ik weer. Robbie legt een hand op mijn schouder.
"Komt goed maatje, rustig blijven". Ik merk dat inderdaad mijn ademhaling wel erg snel gaat. Koen komt aanlopen met twee glaasjes water. Een geeft hij aan mij en een zet hij op de grond voor als Jinn wakker wordt.

Na ongeveer 2 minuten opend Jinn haar ogen. Meteen schiet ze in de paniek en haar ademhaling versneld weer. Matthy en Raoel helpen haar overeind en zetten haar met haar rug tegen de bank.
"Jinn, het is oke je bent veilig" Zegt Raoel tegen haar. "Adem maar met ons mee." Raoel doet een aantal ademhalings technieken met Jinn en langzaam wordt haar ademhaling weer rustiger.

Zodra Jinn uit de paniek is breekt ze. Tranen stromen over haar wangen en Matthy neemt haar in haar armen. Ik Koen en Robbie staan er bij, machteloos. Ik voel me stom. Juist als ze me nodig heeft lukt het mij niet om te helpen. Ik loop terug naar de keuken en Robbie volgt me.
"Maatje ben jij oke" vragend kijkt Robbie me aan. Ik knik.
"Ja gaat wel, beetje geschrokken" antwoord ik hem. Robbie knikt. Hij schenkt 2 glazen cola in en geeft er een aan mij.
"Hoe zou het komen?" Robbie zet zijn glas weer op het aanrecht.
"Ik heb wel een vermoeden..." antwoord ik terwijl ik ook mijn glas in de vaatwasser zet.
"Ze eet weinig, te weinig" antwoord ik Robbie. Hij zucht. "Dat is een lastige".