Winter falls-hyunchan

✿

❀

"günaydın oğlum," annem sıcak gülümsemesi ile odama girip dolabıma doğru ilerledi, "bugün harika bir gün olacakmış gibi hissediyorum." temiz kıyafetlerimden çıkartıp yanıma geldi.
Oturmama yardım ettikten sonra yanıma oturdu "dedim ki madem güzel bir gün olacak neden dışarı çıkıp güzel vakit geçirmiyoruz?"

Kıkırdayıp üzerimdeki tişörtü çıkardım" pekala, planın nedir? "beyaz tişörtü giymeme yardım edip dağılmış saçlarımı düzeltti "baban denize gidelim diyor.."

Yüzündeki kararsızlığı fark ettiğimde "ama?" diye sordum "hava soğuk? Üşütüp hasta olmanızı istemem."böyle söylemesinin nedenini iyi biliyordum. Hasta olmamızdan da korkuyor olabilirdi fakat istememesinin diğer bir nedeni
Bendim.

Yüzmeyi seviyorum, ve bir çok yarışmada derecem bile vardı fakat çok kısa bir süre önce geçirdiğim bir kaza yüzünden bacaklarımı kullanamıyordum. Bu beni yüzme dahil bir çok şeyden uzaklaştırmıştı. Annem üzülmemi istemiyordu bu yüzden bu tür şeylerden beni olabildiğince uzak tutmaya çalışıyordu.

Onun bu düşüncesi ile dudaklarımın üzerinde küçük bir tebessüm oluşurken avcumu yanağına yasladım" babam iyi düşünmüş, merak etme sen. Hem hasta çorbanı içmek için de bir bahanem olur. "

Annem kıkırdayıp pantolonumu da giymeme yardım ettikten sonra babamın da yardımı ile arabaya binmiştim.

"chris, babam üç dakikada beş hamburger yiyebileceğini iddia ediyor." yan tarafımda oturan hannah araba yolculuğumuzun sessiz geçmemesi için elinden geleni her zamanki gibi yaparken orttaya attığı konu hepimizin ilgisini çekmiş gibi duruyordu.

"hayır iddia etmiyorum direkt yiyebilirim diyorum." babamın ciddiyetle kurduğu cümlesi ile annem gülüp babama doğru döndü.
"ben pek emin olamadım, chan sen oldun mu tatlım?"

"ben sanırım ikna oldum, babam kararlı görünüyor.

" kesinlikle, ben de katılıyorum. " hannah arkasına yaslanıp öndeki ikilide gezdirdi gözlerini.

Babam anneme kısa bir bakış atıp gülümsedi
"gördün mü hayatım çocuklar beni iyi tanıyorlar." annem de gülümseyip babamın yanağını okşadı"unuttuğun bir şey var aşkım, ben senin karınım ve seni senden de iyi tanıyorum. Üç dakikada beş hamburger yiyemezsin çünkü hızlı yemek yediğinde nefesin tükeniyor ve bir süre sonra tıkanıyorsun."

Babam annemim elini tutup üzerine bir öpücük bıraktığında arabanın içini hannah ve benim hayranlık seslerim doldurmuştu.

"çocuklar anneniz haklı."

Tatlı ve güzel bir aileye sahip olduğum için tanrıya içimden sonsuz teşekkürlerimi ediyordum.

"Teşekkür ederim hannah, oturmama yardım eder misin?" hannah üzerimdeki örtüyü hafifçe indirdikten sonra koltuk altlarımdan tutup kaldırarak oturmama yardım etti.

Arkamdaki yastıkları düzeltip kollarını boynuma sardı, dudaklarını yanağıma bastırıp gülümsedi tatlı bir şekilde"iyi geceler abicim,çok oyalanmadan yat uyu çok yoruldun bu gün."

"iyi geceler hannah."

Odamdan çıkıp beni yanlız bıraktığında seyrek yağmur damlalaraının vurduğu cama çevirdim gözlerimi. İç çekip kollarım ile kendimi cama biraz daha yaklaştırdım. Bakışlarımı yağmurdan kaçan insanlardan çekip parkta oturan çocuğa çevirdim. Yatağa yatarken fark etmiştim onu.

Yağmuru umursamadan kollarını bacaklarına sararak oturuyordu. Sarsılan omuzlarından ve göz altlarını silmesinden anlamıştım ağladığını.
Merakım vücudumu ele aldığında onu izlemeye devam ettim.

Beresini çıkartıp siyah saçlarının ıslanmasına izin verdi. Parmaklarını saçlarından geçirip kolunu kendine sardı. Üşüyor olmalıydı fakat bunu umursamadan oturmaya devam ediyordu.

Kafasını kaldırdığında gördüm yüzünün güzelliğini, kapalı gözleri ve ısırdığı alt dudağı ile çok güzel görünüyordu. Yüzüne yapışmış ıslak saçlarını geriye doğru tarayıp dolgun alt dudağını dişlerinin hapsinden kurtardı ve bana güzel bir manzara sundu.

Yanına gitmeyi çok istedim fakat sadece istemekle yetindim çünkü lanet bir engelim vardı ve ben cesaretli biri değildim.

Genç olan gidene kadar onu izledim.
Göz yaşlarını yağmur ile saklamasını, duymasam bile hıçkırıklarını dakikalarca izledim.

***

Çok uzun zamandır yazmak istediğim şeyi yazıyorum sonunda bu yüzden mutluyum ama wattpad bu durumdayken umarım başına bişey gelmez.