Sadece Ev Arkadaşı

Dağılan İnsanlar

5 Ay Önce

Selin sandalyeye bağlı bir şekilde otururken ben ise mutfakta onun yemeğini hazırlıyordum.Onu bodrum katına hapsetmemizin üstünden tam 3 gün geçmişti.

Onu serbest bırakamazdık çünkü buradan kurtulduğu gibi polise gidip beni suçlayacaktı.O yüzden bir süre daha bizim misafirimiz olmak zorundaydı bu evde.

Yavaş adımlarla Selin'e hazırladığım sandiviçi götürüyordum bodruma doğru.Hiç acelem yoktu çünkü aşağısını sevmiyordum.Orası benim en çok korktuğum şeyleri gün yüzüne çıkarıyordu.

Kapıyı açtığımda her zaman ki gibi Selin'in kötü gözleriyle karşılaştım.3 gün içinde çökmüş gibi duruyordu.Ama bakışları hâlâ aynıydı.

"Yemeğini getirdim."diyerek yanına doğru yaklaşmaya başladım.Ardından bir ayağını demire bağlayıp ellerini çözdüm.

"Gamze,yemin ederim kimseye bir şey anlatmıycam."Kelimeler ağzından çıkarken göz yaşlarını tutamıyordu.Sesi acıklı ve perişan halde çıkıyordu."Lütfen bırak beni,lütfen."

"Üzgünüm ama yapamam."benden bu kelimeleri duyduktan sonra kendinden geçmeye başladı. Burada kaldıkça kafayı yemeye başlamış gibi duruyordu.

"Bana çektirdiğin acılar bitmiycek mi senin?"sesi bağırarak çıkmaya başlamıştı.Gözleri dönmüş bir şekilde bana bakarak konuşuyordu."Sen bir canavarsın canavar,bana yaptığın şu şeylere bak."

Onun ağzından çıkan her kelime bana kendimi daha kötü hissettiriyordu.Gerçekten ben şuan ne yapıyordum?Gerçekten bir insana bu acıları çektirmeye hakkım var mıydı?

"Ben böyle olsun ister miydim?"diyerek gözlerim dolmaya başladı.Şuan bu durumda olmasının sebebi bendim ve elimden hiçbir şey gelmiyordu.

"Madem böyle olmasını istemiyorsun...bırak beni artık.Yoruldum."Kendime gelmeliydim,beni laflarıyla kandırmasına izin veremezdim."Polisler eninde sonunda kaybolduğumu anlayacaklar."

"Anlayamazlar.Ufuk senin telefonunla her şeyi halletti.İnsanlar senin tatile çıktığını düşünüyor." Sözlerimle beraber Selin eliyle yere doğru sert bir şekilde vurdu.

"Manyak mısınız siz ya?Kafayı mı sıyırdınız siz!"Bağırıyordu.Çünkü şuan elinden gelen başka hiçbir şey yoktu.Bana burda ya yalvarmaya çalışacaktı ya da isyan edicekti.

"Selin özür dilerim."ardından Selin kendi kendine gülmeye başladı.

"Gamze sana son bir tavsiye veriyim."Tam gözlerimin içine bakarak gülümsüyordu."Sonraki sefer bileğimdeki ipi daha sıkı bağlaman gerek."

Olamaz.Hızlıca ayağındaki ipten bir saniye içinde kurtulup masanın üstündeki çekiçe doğru ayaklandı.Tam çekiçe ulaşmak üzereyken birden üstüne atlayıp onu yere düşürdüm.

İkimizde birbirimizi yere çekmeye çalışırken bir sağa bir sola yuvarlanıyorduk."Selin işleri zorlaştırma."diyerek onu itmeye çalışıyordum üstümden.

"Beni esir tutmak neymiş göstericem sana!"diyerek beni sol tarafa doğru itti ve masanın üstünden çekiçi aldı.Ardından çekiçi bana doğru tutarak tehditkar bir şekilde"Sakın yaklaşma."dedi.

"Bak Selin,beni polise şikayet edemezsin tamam mı?"En duygusal sesimle konuşmaya çalışıyordum."Demek edemem öyle mi?Gör bak nasıl ediyorum."Tam beni arkada bırakıp merdivenlere gitmek üzereyken bağırdım.

"Hamileyim."Evet bunu gerçekten yapmak zorunda kalmıştım.Hamile olmadığım halde şuan tek çarem kendimi acındırmaktı.

"Ne dedin sen?"