Someone Like You

...Χάρπερ {40}....

Ίσα που είχαμε βγει από το σπίτι δύο μέρες. 
Ήταν δύο τέλειες μέρες σεξ, φαγητό και τίποτα άλλο. 
Όταν τελικά μπήκαμε στο μαγαζί, η Λόρεν και ο Μπράντον στάθηκαν στο γραφείο μου και χειροκροτούσαν.  Έβαλα το πρόσωπό μου στο πλευρό του Μάθιου από ντροπή και μου χαμογέλασε.  «Δεν έχετε δουλειά οι δυο σας;» 
Ο Μάθιου άφησε τους καφέδες που μόλις είχαμε αγοράσει στο γραφείο μου. 
«Δεν ξέρω, έχουμε;»ρώτησε ο Μπράντον. 
«Εσείς οι δύο είστε τόσο καιρό στο σεξουαλικό σας μπουντρούμι που σκεφτήκαμε ότι ίσως χρειαστεί να κλείσουμε το μέρος.»
«Σκάσε, Μπράντον». 
Του έσπρωξα τον ώμο καθώς περπατούσα γύρω από το γραφείο μου.  «Είναι αλήθεια», είπε η Λόρεν με τα χέρια στους γοφούς της. 
«Νόμιζα ότι θα έπρεπε να βρω νέα κουμπάρα.»
Μου έκλεισε το μάτι και τύλιξα τα χέρια μου γύρω της. 
«Περίμενε, νόμιζα ότι ήμουν ο κολλητός σου», μούτρωσε ο Μπράντον.
«Μπορώ να έχω περισσότερους από έναν κουμπάρους, Μπράντον». 
Χαμογέλασε μέχρι που η Λόρεν πέρασε το κεφάλι της στον ώμο μου. 
«Αλλά θα είμαι η καλύτερη κουμπάρα.» Η Λόρεν κι εγώ γελάσαμε καθώς ο Μπράντον προσπαθούσε να την πιάσει, αλλά ήταν πολύ γρήγορη. 
«Τι θα λέγατε απόψε να έχουμε μια βραδιά κολλητών αφού και οι δύο μας σας έχουμε παραμελήσει πολύ;»
ρώτησα και ο Μάθιου γούρλωσε τα μάτια του. 
«Ναί!» Η Λόρεν χτύπησε τα χέρια της.  «Αλλά θα ετοιμαστείς μαζί μου. 
Περνάς πολύ χρόνο με τον Μάθιου ήδη.»
Γέλασα αλλά συμφώνησα και μετά πιάσαμε όλοι δουλειά. 
***
Εγώ και η Λόρεν ήμασταν στο καραόκε μπαρ για περίπου δεκαπέντε λεπτά όταν ο Μπράντον μπήκε τελικά στην πόρτα.  Ήταν το ίδιο καραόκε μπαρ που με πήγε ο Μάθιου στο πρώτο μας ραντεβού, και παρόλο που περνούσαμε μια βραδιά, δεν μπορούσα να μην νιώσω ακόμη περισσότερο ερωτευμένη με τον Μάθιου που πρότεινε να έρθουμε εδώ. 
«Πού είναι ο Μάθιου;» 
Ρώτησα τον Μπράντον πίσω από το δυνατό τραγούδι. 
Μου είχε στείλει μήνυμα πριν από περίπου δέκα λεπτά για να μου πει ότι ήταν σχεδόν εδώ. 
«Θα είναι εδώ σε ένα δευτερόλεπτα.», είπε ο Μπράντον πριν επευφημήσει τον τύπο που έκανε μια σκληροπυρηνική ερμηνεία του «Highway to Hell». 
Η Λόρεν κι εγώ είχαμε ήδη βάλει το όνομά μας για να τραγουδήσουμε ένα τραγούδι των Spice Girl και η κάθε μία μας είχε ήδη κάνει πρόβα έτσι ώστε να αναδείξουμε τις εσωτερικές μας ντίβες.  Και οι δύο γελούσαμε όταν είπα:
«Μου αρέσει αυτό το τραγούδι». 
Το riff του “Sex on Fire” των Kings of Leon άρχισε να βουίζει από τα ηχεία του μπαρ και γύρισα να δω ποιος είχε τις μπάλες να τραγουδήσει αυτό το τραγούδι. 
«Σκατά», άρχισε να γελάει η Λόρεν δίπλα μου, και σήκωσα το βλέμμα μου στη σκηνή για να δω τον Μάθιου στη σκηνή με το μικρόφωνο στο χέρι. 
Αλλά δεν ήταν αυτό που με έκανε να γελάσω. 
Ο Μάθιου ήταν ντυμένος με τζιν, ένα λευκό μπλουζάκι με ένα έντονο κίτρινο σακάκι από πάνω και ένα καπέλο πυροσβέστη. 
Η μεγάλη μου χειρονομία. 
Άρχισε να τραγουδά τους στίχους και τα κορίτσια στο μπαρ άρχισαν να τρελαίνονται. 
Δεν τις κατηγόρησα. 
Έμοιαζε καυτός σαν την κόλαση. 
Έδειξε το τραπέζι μας καθώς τραγουδούσε τις λέξεις, και κάλυψα το πρόσωπό μου καθώς η Λόρεν είχε διπλωθεί στα δύο απο τα γέλια δίπλα μου. 
Πήδηξε από τη σκηνή, με το μικρόφωνο ακόμα στο χέρι του, και πήγε προς το μέρος μου. 
Τράβηξε το σκαμνί μου προς το μέρος του και άνοιξε τα πόδια μου με τα χέρια του καθώς έγερνε πάνω μου. 
Δεν μπορούσα να σταματήσω να γελάω καθώς έστρεψε το σώμα του πάνω μου.  Το πλήθος γύρω μας επευφημούσε και φώναζε καθώς τραγουδούσε και χόρευε.  Μου έκλεισε το μάτι καθώς έβγαλε το καπέλο του πυροσβέστη και το έβαλε στο κεφάλι μου. 
Τράβηξε το σακάκι από τους ώμους του, πριν το κουνήσει στον αέρα υπό τις επευφημίες του πλήθους. 
Μου το πέταξε και μετά βίας το έπιασα στο στήθος μου επειδή ήμουν πολύ απασχολημένη να παρακολουθώ τον τρόπο που έκανε κύκλους στους γοφούς του. 
Όταν τελείωσε το τραγούδι, έριξε το μικρόφωνο στο έδαφος, το οποίο έκανε τον DJ να συνοφρυωθεί και έπιασε το πρόσωπό μου στα χέρια του.
«Είσαι τρελός.»
Γελούσα τόσο δυνατά που βούρκωσα, κάτι που έκανε τον Μάθιου να χαμογελάσει πιο δυνατά. 
«Τα περισσότερα ρομαντικά βιβλία είναι.»
Εκείνος χαμογέλασε. 
«Και χρειαζόσουν μία μεγάλη κίνηση.» «Είσαι η μεγάλη μου χειρονομία,Μάθιου.  Είσαι ό, τι χρειάζομαι.»
Έπιασε τους μηρούς μου στα χέρια του και με σήκωσε. 
Τύλιξα τα πόδια μου γύρω από τη μέση του και όλοι επευφημούσαν ξανά.  Έθαψα το πρόσωπό μου στο λαιμό του, ντροπιασμένη από όλη την προσοχή, και γέλασα καθώς με μετέφερε προς το πίσω μέρος του μπαρ. 
«Τι κάνουμε;»
Κοίταξα πίσω μου καθώς γύριζε την κλειδαριά σε μια πόρτα γραφείου. 
«Δεν επιτρέπεται να είμαστε εδώ μέσα», ψιθύρισα σαν να μας έπιαναν. 
«Σσσς…» είπε στα χείλη μου καθώς με έβαλε κάτω στο γραφείο, και γέλασα ξανά. 
«Σε καμία περίπτωση,Μάθιου Λόκγουντ.  Δεν το κάνουμε αυτό». 
Κοίταξα πίσω στην πόρτα, αλλά ήταν ακόμα καλά κλειδωμένη. 
«Μωρό μου, φοβάσαι;» με πείραξε καθώς έτρεξε τα χέρια του στο σώμα μου. 
«Δεν φοβάμαι.»
Το αίμα μου κυλούσε στις φλέβες μου σκεπτόμενη ότι θα μας πιάσουν ανά πάσα στιγμή, αλλά δεν θα τολμούσα να του το παραδεχτώ.
Έσπρωξε τα πόδια μου και πέρασε τα χέρια του κάτω από το τζιν μου. 
«Τότε δείξε μου τι κακό κορίτσι μπορείς να είσαι.»
Εκείνος χαμογέλασε,ένα διαβολικό χαμόγελο και ένιωσα χαμένη στην προσέλκυσή μου μαζί του. 
Τον έσπρωξα από πάνω μου και πάνω στην καρέκλα του γραφείου που καθόταν πίσω του προτού τραβήξω αργά το μπλουζάκι μου μέχρι το στομάχι μου και πάνω από το κεφάλι μου. 
Με παρακολουθούσε καθώς κύλησα τους γοφούς μου στη μουσική που μόλις ακουγόταν στο απομονωμένο γραφείο, και τα μάτια του θόλωσαν από λαγνεία καθώς έπεφτα στο πάτωμα μπροστά του γονατίζοντας. 
Είχα χορέψει μπροστά σε εκατοντάδες άντρες όσο ήμουν στο κλαμπ και κάθε φορά ένιωθα ντροπή ή βρωμιά. 
Αλλά δεν είχα νιώσει ποτέ έτσι. 
Δεν είχα νιώσει ποτέ τόσο επιθυμητή ή τόσο λατρεμένη.
Κοίταξα στα μάτια του Μάθιου καθώς έστριψα το σώμα μου πάνω του, και βόγκηξε όταν ο κώλος μου έπεσε στην αγκαλιά του. 
«Πες μου τι θέλεις.»
γουργούρισα καθώς περνούσα τα δάχτυλά μου στους μηρούς του. 
«Εσένα.Εσένα πάντα ήθελα.»
Γύρισα προς το μέρος του, ακουμπώντας τους γοφούς του. 
«Με έχεις.» 
«Σ’ αγαπώ»,μουρμούρισε στα χείλη μου.  «Κι εγω σε αγαπω.» 
Έσπρωξε τα μαλλιά μου από το πρόσωπό μου. 
«Πάντα σε αγαπούσα.Ακόμα κι όταν έλειπες, πάντα ξυπνούσα αναζητώντας σε.Σε έψαχνα υποσυνείδητα ακόμα κι όταν είπα στον εαυτό μου ότι δεν έπρεπε.»
Κούνησε το κεφάλι του και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μου. 
«Αλλά η αγάπη είναι μια λέξη που είναι πολύ αδύναμη και χρησιμοποιείται πολύ συχνά για να περιγράψει αυτό που νιώθω για σένα. 
Είναι αδυσώπητο και απελπισμένο, και κάθε φορά που χαμογελάς πέφτω όλο και πιο δυνατά για εσένα.»
«Μάθιου.»,ψιθύρισα το όνομά του γιατί δεν ήξερα τι άλλο να πω. 
«Μη με αφήσεις ποτέ ξανά,Χάρπερ.» Κόλλησε πάνω μου, το σώμα μου έσφιξε απελπισμένα πάνω στο δικό του. 
«Ποτέ.»

Και κάπου εδώ το ταξίδι τελειώνει για την Χάρπερ και τον Μάθιου, όχι όμως και για τους υπόλοιπους.
Μείνετε συντονισμένοι...