Burası büyük bir yer, her zaman, hep aynı;
Asla senin kadar olamaz tatlı, "söyler misin bana adını?"
Uygunsuz olur muydu, şansımı bir kere daha denesem,
Sana "son bir kere benim olur musun?" Desem...
.
.
.
Çünkü ben bir zavallıyım, sen ise eşsiz bir kraliçe,
Umutlanmaya hazırım, yüzünü gülümserken gördükçe,
Şimdiyse saat üç, vakitlerden gece,
Ben ağlıyorum, sen ise bilmece...
...
Eğer beni seviyorsan, "seni istemiyorum." Demek niye?
Sen aptal bir kızsın, biliyorum haklısın,
İncittim seni, yine sana gelerek,
Gideceğim başka bir yer, olmadığını bilerek...
Ama biliyorsun beni, hayır, hiç tanımıyorsun beni...
Sıkılmam asla tutmaktan elini,
Senin için değişebilirim, her şeyi değiştirebilirim,
Senin gibi bir kıza nasıl direnebilirim?
...
Burası büyük bir yer, ışıklar artık kapalı;
Deneyeceğim, yapabildiğim kadar seni çözeceğim!
Ama bir şeyi itiraf edeceğim,
Kalbim paramparça, kırık;
Ve Kafam, karmakarışık...
.
.
.
Saat sabahın dördü, ve ben yürüyorum sokakta,
Sevdiğini kaybetmiş her sarhoşun hayaleti yanımda,
Ve sen karşımdasın, inanamıyorum, yaşasın!
Beni bu çaresizlikten kurtaracak mısın?
...
Eğer delirmek üzereysen, ne olmuş yani benimsen?
Ah güzel bir kızsın, ama aptalsın, Bana ne yaptığını görmüyorsun:
Sen konuşuyorsun, ben düşüyorum,
Sen gülüyorsun, ben ölüyorum...
Ve kim bilebilir, ama yalnızca senin gibi bir kız sevilebilir,
Bana düşen yalnızca bir ağlama,
N'olur, bana bakma,
Kim senin gibi bir kıza direnebilir?
...
Öyleyse madem... "seni istemiyorum." demek neden?
Dürüst ol kendine, kalbini dinle,
Sil gözyaşlarımı, zarif ellerinle...
Ama biliyorsun beni, hayır, hiç tanımıyorsun beni...
Bana mı baktın? Aman Tanrım, gözlerimi yakaladın!
Neden bu kadar tatlı yaratıldın?
...
..
.
♡
