KIRMIZI İP

•Simge•

"Neden bize seslendin?"

Darian ellerini birbirine kenetledi ve karşısındaki minik kızı seyretmeye başladı. Ara sıra çelimsiz vücudunun irkildiğini fark edebiliyordu ama kız onlara sağlam bir sebep vermeliydi.

Masanın etrafında dolaşan gergin hava dinecek gibi değildi. Sanki maziden kopup gelmiş bir şeydi şu an yaşananlar. Darian gerçekten şu an burada olmalı mıydı? Odağını içinde bulunduğu ana vermek istiyordu ama yine de bir şeyler onu geçmişine götürüyordu. Bunu yapması doğru muydu? Zar zor kaçtığı kanlı ipleri görebilirdi, biliyordu. Ama niye böylesine bir hisle o çaresiz kıza yardım etmek istiyordu, bunu henüz anlamlandıramamıştı.

Kızın korku ile karışmış gözleri ne yapacağından emin değildi. Tırnakları ile oynuyor, ellerini bir türlü sağlam bir yerde tutamıyordu. Gözbebeklerı kıpır kıpırdı. "Konuşursam beni kabul ederler mi?" gibi bir soru ile başa çıkmaya çalışıyordu.

"Kaçtıktan sonra uzun bir süre uzaklaştım. Sonrasında 'Dedektiflik Bürosu' yazınızı gördüm. Yardım edersiniz, diye düşündüm o yüzden kapıda beklemeye başladım. Sonra... Uyuyakalmışım orada. Gözümü açtığımda kapı kilitliydi, ben de bir tek sizi görünce peşinizden koşmaya başladım."

Darian dikkatle kızı dinlerken Rivaille ufakça kıkırdadı. Gülüşündeki alay ne kadar sinirli olduğunu gösterebilirdi. Ufak bir velete yardım ederek ne kazanacaklarını çözebilmiş değildi ama sustu.

Darian tepkisiz bakışlarını kızın üzerinde gezdiririyordu. Kızın üstündeki beyaz uzun kollunun birkaç yeri yırtılmıştı. Manşetin altından beliren bileğindeki bir iz kendini az buçuk belli ediyordu. Darian dikkatle baktı. Tam görünmeyen dövme benzeri iz oldukça tanıdıktı. Damarlarının üzerinden geçen deriye kazınmış siyah şeyi daha önce görmüştü, emindi. Tepkisiz suratı aniden telaşını her bir mimiği ile yansıtmaya başladı.

"Bileğini ver."

Sesindeki emir tonu korkutucuydu. Kız çocuğu, Darian'ın ani konuşmasından dolayı irkildi. Titreyen vücudunu sakinleştirmeye çalışırken yavaşça bileğini ona doğru uzatmaya başladı. Darian bir an kontrolü kaybetmişçesine hızla kendine doğru uzanan ince bileği büyük avuçlarının içine aldı. Evet, biliyordu bu simgeyi.

Bakışlarını kızın bileğinden kaldırdı ve hızla Rivaille'a baktı. Onun da her bir yüz hattı bu simgeyi gördüğünden emin bir şekle bürünmüştü. Kız çocuğu daha hiçbir şeyi kavrayamadan etrafta tek bir şey duyuldu:

"Katherine."

Darian ayağa kalktı. Bir şeyleri hatırlamaya çalışıyordu. Gömdüğü her bir cümle hâlâ yaşama umudu ile ruhundaki topraktaydı ve uzun zaman sonra Darian onları çıkarıyordu.

~~~

"Bileğindeki şey ne?"

Çocuğun masum gözleri yanında oturan kızın bileğindeki yeşil damarların üstünden görünen izdeydi. Uzun bir çizginin arasına konan bir noktanın devamında yeniden  gelen uzun çizgi... Anlamlı bir şey gibi durmasa da kızın güneşten kızarmış teninin üzerinde güzel görünüyordu. Çocuk bunu daha önce fark etmesine rağmen sormamıştı ama bugün sormak istiyordu. Kız için zor olsa bile o izin sebebini tam olarak duymak istiyordu.

"Ah, bu mu?"

Kız çocuğunun zamanla olgunlaşmış sesi buruk bir tını ile harmanlanmıştı. Baş parmağı ile bileğindeki izi ovuşturmaya başladı. Sıcağa rağmen açık bıraktığı uzun saçları bakışlarının görünmesini engelliyordu.