Neva/Gerçek ailem (DEVAMI)

Bölüm-50

"Bir gün Azat!Sadece bir gün kendi evinde kaldın!"

"Ulam siz manyakmısınız?!"

"Kadın kılığına girmek ne demek lan?!"

"Ab-"

"Kes lan!Abi demem bana!Sinirliyim!"

Üçümüzde sus pus olmuş şekilde Agah abimin azarlarını dinliyorduk.

Ellerimiz önde bağlı,başımız eğikti.Resmen kızgın boğalar gibi etrafa saldırıyordu.

Yani,haklıda sayılırdı.....

'Agah komiserin,kardeşi kadın kılıgına girmiş...'diyorlardı.

Bence komikti ama bir de Agah abime sorsak daha iyi olurdu.

"Azat!Buğra gibi takım elbise giye bilirdin!Kadın gibi niye giyinmişsin lan?!Hadi onu geçtim,ruj ne lan?!"

Gülmemek için dudaklarımı bir birine bastırdım.

Allahım lütfen gülmeyeyim,abim ağzıma ederdi yoksa.

"Şimdi ab-"

Agah abim masanın üzerinde olan kalemi Azat abime atarak"Lan abi deme,demedim mi?!"dedi.

İşaret parmağımı izin ister gibi yukarı kaldırarak"Bence,tek sorun abi demesi değil."dediğimde abim bana ölümcül bakışlarını attığı için susmak zorunda kaldım.

Agah abim derin nefesler alarak"Neden,bir günümüz sorunsuz geçmiyor ki?Neva,Kunt İstanbuldaymış?"dedi.

Yerimde rahatsızca kımıldanarak"Agah abi,Azat abimin ruj sürmesiyle Kunt abimin İstanbulda olmasının ne alaka olduğunu anlayamadım ben..."dediğimde kaşlarını yukarı kaldırdı.

"Öyle mi?Peki,açıklayalım.İstanbula gidecekmişsin.Bize haber vermeden hem de."dediğinde konuşmadım.

Tamam,haklıydı.

"Ben sana birşey yaptım mı,Neva?Burada olduğun sürece sana zarar verdim mi?"dediğinde kalbinin kırıldığını anladım.

"İstediklerini yaptım.Sana iyi bir abi olmak için çabaladım.Yıllar sonra gelsen bile seni Buğradan ayrı tutmadım."

Gözlerim dolduğu için başımı kaldıramıyordum.

"Hatta yeri geldi,seni Buğradan daha üstün tuttum.Çünki,sen benim tek kız kardeşimsin."dediğinde gözlerim dolduğu için burnumun kızardığına emindim.

"Söylermisin,hakkettim mi?Gerçekten,birşey söylemeden İstanbula kendi kafana göre gidecekmiydin?"

Başımı kaldırarak"A-abi..."diye konuştum.

Abim bana bakmayarak"Serbestsiniz.Babamlara birşey demeyeceğim.Azat,kardeşlerini eve götür."dedi.

Ağlamaya başladığımda"Ö-özür dilerim."diye fısıldadım.

Abim hala bana bakmadığında odadan dışarı çıktım.

Azat abim Buğrayla beni kolunun altına alarak"Bardağın dolu tarafından bakalım,babamlar öğrenmeyecek."dedi.

****

"Neva,yemek hazır."

Elimdeki telefonu yatağa bırakarak üzerimi örttüm."YEMEYECEĞİM!"diye bağırmayı da ihmal etmedim.

Karakoldan geleli 3 gün geçmişti.Agah abime yazsam da bana görüldü atarak cevapsız bırakıyordu.

En azından görüldü atıyor....

Bu sırada Hazarla konuşmuştum.Bana abimin haklı olduğunu anlatmıştı.

Bir de bu rehin tutulmanı da anlatınca epey bir nasihat vermişti.

Abim haklıydı.Onları düşünmemiştim.Resmen ayrımcılık yapmıştım.

Azat abime ve Buğraya söylesem de onlara dememiştim.

Aniden kapım açıldı."Neva,saçmalama.Abim sadece biraz ucundan kırgın.Trip atıyor anlayacağın."

Omuz silkerek"Rahat bırakın beni.Hiç birşey yapmayacağım."dediğimde odada sessizlik olmuştu.

Arkamda olan kapıdan tıkırtılar geldiğinde abimin gittiğini düşündüm.

Ağladığım için burnum,dudağım  ve gözlerim şişmişti."İşim güçüm yok,bir de yüzümü yıkayayım."

Örtüyü kenara koyarak ayağa kalktım.

Arkamı dönerek banyoya gidecektim ki,gördüklerimle yerimde kaldım.

"Siz?"

Lodos abim,Agir abim,Ali abim ve Agah abim buradaydı.

Gözlerimi kırpıştırarak onlara tekrar baktım.

Acaba şizofren mi oldum?

Hepsi kollarını göğsünde birleştirmiş bana bakıyordu.

Agah abim kollarını iki yana açarak bana baktı."Hala tripliyim ama üzülmeni istemiyorum."dediğinde dudaklarımı büzerek yanına adımladım.

Bana sarılarak saçlarımdan öptü.

"Özür dilerim.Ani bir sinirle gitmek istemiştim."

"Bunları sonra konuşuruz.Azat odandan çıkmadığını söyledi."Ali abim yanağımı okşayarak gülümsedi.

Agah abimden ayrıldıktan sonra hepsiyle sarıldım.

Daha sonra yatağa oturarak onlara baktım."Ne?"diyerek kafamı iki yana salladım.

Hepsi gülerek bana baktı."Eve gidelim,Neva."Lodos abim konuştuğunda ona baktım.

"Babaml-"

"Babamla konuşmazsın,olur biter."

"Görmezden gelirsin.Ki,babam da senin gibi odadan çıkmıyor."Ali abim göz devirerek konuştuğunda düşündüm.

Aslında burada kala bilirdim ama insanın evi gibisi yoktu lan.

Aslında düşününce evim belli değildi lan benim.

17 yıl İstanbulda yaşamıştım.Şimdiyse Mardindeydim.

"Gidelim mi?"Agir abime baktığımda bana beklentiyle bakıyordu.

Kapım aniden açıldığında Azat abimi Buğranın ensesinden tutarak abimlerin yanına geldiğini gördüm.

"Alın şu iki ikizleri,evilerine götürün!Kedili terliklerimi çöpe atmış!"

****

Bitti.

Nasıldı?

Hesabımın gitmesine o kadar üzüldüm ki,keşke bitirdikten sonra olsaydı.

500k'ı geçmişiz.Çok teşekkür ediyorum herkese.

Bays.👋