Çocukluktan beri aynı mahallede yaşayan Sedef ve Berra çok yakın arkadaşlardı, ama bu Sedefin liseyi yurtdışında okumasıyla son buldu. Aynı zamanda üniversiteyi yurt dışında okuyan Sedef,üniversiteyide bitirip,kendi memleketine dönerken Berranın hal...
Yavaşca gözlerimi açtım, uçak kalktığı gibi uyumuştum. Saati kontrol ettim inişe 1 buçuk saat kalmıştı ve ben anneme haber vermemiştim. Zaten haber verme fikrim yoktu bi' de onun uykusundan olmasını istemiyordum, onun için haber vermedim. Dilim damağım kurumuştu, yanımdaki hostese kısık sesle seslendim.
"Excusez-moi, je peux avoir de l'eau ?" (Afedersiniz bir tane su ala bilirmiyim ?)
"Bien sûr, monsieur, veuillez patienter un minute." (Tabi ki Efendim bir dakika bekleyin lütfen)
Hostesi kafamla onayladıktan bir süre sonra hostes elindeki tepsiyle geri döndü.
"S'il te plaît." (Buyrun)
"Merci." (Teşekkürler)
Hostes bana gülümsedikten sonra uzaklaşmaya başladı. Suyumun hepsini içtikten sonra gözüm telefona kaydı ve hiç fotoğraf çekmediğimi fark ettim. Hay anasını bi' de o kadar para vermiştim. Her neyse ne kadar çeke bildiysem 3-4 tane çektim işte yeterde artar bile bu. İnstagrama girip çektiğim fotoğraflardan düzenlemeye başladım. Evet telefonum uçak modunda değil çünki kendim almadım zaten bir bir telefonlara bakmıyorlar kim uçak moduna almadı diye. Aralarından beğendiğim bir fotoğrafı gönderi olarak paylaştım.Çünki arkadaşlarım gittiğimi buradan öğrenecekler.
Sad_ef26
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
67♥︎ 18💬 9↗️
C'est très triste de partir d'ici mais je dois le supporter ✈️🧳 (Buradan gitmek çok üzücü ama katlanmam lazım.)
Sanırım her kes benim gönderimi bekliyormuş ama hiç bir yoruma bakacak cesareti kendimde bulamadım eve vardığımda kendimi toparlayıp bakmam lazım. Saate yeniden baktığımda 1 saat kadar kaldığını gördüm. Yavaş yavaş koltuğumdaki her şeyimi toparlamaya başlasam iyi olur.
Aradan geçen 1 saat su gibi geçti şu an valizlerimi arabama taşıyorum evet arabama annem ben gelmeden önce araba almıştı. Uçaktan indiğimde rahat bir şekilde eve geleyim diye almış. Bunu gelmeden 1 gün önce öğrenmiştim. Bu kadın benim sonum olacak. Sanırım ben baba değilde anne parası yiyorum. Böyle devam anne. Artık ön koltuğa oturmuş ve arabayı çalıştırıyordum. Eve yarım saate falan varacaktım sıkılmamak için bluetoothla arabaya bağlanıp playlistimden rastgele bir şarkı açtım. Buraları unuttuğum için daha doğrusu yolları unuttuğum için navigasyondan evin konumunu açıp ilerlemeye başladım.
Eve varan sokaklar tanıdık gelmeğe başlamıştı sanırım az kalmıştı. Sokakları hatırladığım için navigasyonu kapattım. Ev görünmeğe başladığında içime büyük bir heyecan dolmaya başladı. Artık bahçenin önüne varmıştım. Arabayı durdurup anahtarı aldım. Bagajdan bavulları çıkardım ve bahçeye girdim. Kapıyı çalıcakken bagajı kapatmayı unuttuğum aklıma geldi. Bahçeden çıkıp bagajı kapattım. Tam içeri girecekken gözüm yandaki eve kaydı. Geldiğimden beri ne kadar bakmamaya çalışsamda. "Artık bakmama bile gerek yoktu muhtemelen buradan taşınmış, kendine yeni bir hayat kurmuştur" diye düşünerek bahçeye girdim. Kapıya yaklaşıp zili bastım. Annemin hala uyuduğunu biliyordum onun için bir daha basmaya karar verdim. Tam zili basacakken kapı açıldı.
