Will Love Be Enough?

Chapter 1: Ngiti

SASKIA'S POV

"Saskia, kelan convo?" Nilingon ko si Miles bestfriend ko. First year college kami sa kursong Accountancy. Hanep diba? Matalino eh. ^_^ Bestfriend ko na to simula highschool kasi magkaklase kami. Ewan ko ba dito at pati hanggang college sinusundan padin ako. Tsk.

Napaisip ako bigla sa tanong niya. Oo nga pala. Kelan nga ba ulit yung convo. Hmmm. Ay nga pala, convo stands for Convocation. Its a program every first month of school to welcome freshmen and transferees. So since freshmen kami, big deal samin tu.

"Ewan ko. Tanong mo kay Reid. May kakilala yan sa SC." Sagot ko sa kanya. Si Reid ay isang gwapong lalaki na ewan ko ba at naisipang maging kalahi ni Eba kaysa maging pantansiya ng mga kalahi ni Eba. Yep. Tama ang iniisip niyo. Bakla si Reid. Sayang nga eh. Gwapo pa naman. Sarap palahian kung di lang ako allergic sa boys. LOL.

Tatawagin na sana ni Miles si Reid nang pumasok ang adviser namin na si Mrs. Fabro sa classroom. Umupo nalang si Miles sa upuan niya which is, news flash! Katabi ko. Ayaw ata talaga mahiwalay nito sakin.

"Ayan na ata yung announcement." Sabi ni Miles. Tama siya. May dala kasing papel si Maam.

Nagsimula na si Ms. Fabro magsalita. "Please be informed that the convocation will be held this Friday, 1pm at the school gym. Attendance will be checked and classes will be suspended."

Di natapos ni Maam ang pagsasalita dahil nagsimula ng maghiyawan ang mga kaklase kong gahaman sa suspension of classes. tsk. Di sila tumulad sakin. I take my studies seriously. Hep. Ang umangal papakainin ko ng sili.

"Silence." Sabi ni Ms. Fabro. So tumahimik naman sila. Maiingay kami pero college na kami kaya one word is enough. "I also want to inform you that it was also decided that every class should have a presentation during the program. So i suggest na pumili na kayo kung sino ang magrerepresent ng block niyo." Kanya-kanyang bulungan na naman ang mga kaklase ko. Presentation? Sa block namin? Hahaha. Asa pa kayo. Sa isang buwan kong kasama tung mga taong tu, wala akong nakitang magaling gawin nila kundi ang matulog at mag-ingay lang naman. I doubt it kung may mag-rerepresent samin.

"If there are no more questions. You are dismissed. " Yun lang at umalis na si Ms. Fabro. Kanya-kanya nang kumpulan ang mga kaklase ko.

"Uy Saskia. San tayo?" Sabi ni Miles habang lumilipat ng upuan papunta sa harapan ko. Lumapit naman si Reid samin at umupo sa arm rest ng upuan ni Miles habang kumakain ng chocolate.

"Penge" sabi ko sabay dukot sa chocolate ni Reid at isinubo. Shete. Ang sarap. Kukuha pa sana ulit ako nang pagtingin ko ay ubos na. Grabe. Ganid ka Red. Ganid. -_-

"Anong san tayo? Eh nasa school lang naman tayo." Pamimilosopa ko. Ayan na. Nakakunot na noo ni Miles. Mapipikon na yan. *evil laugh*

"Oh. Kalma lang Miles. Pigilan mo sarili mo." Sabi ni Red sabay hagod sa likod ni Miles. Aist. Ang OA. "What she meant kasi is kung san tayo on Friday night. You know. TGIF. Barhopping nalang tayo." Kung di niyo po maitatanong sa pagkakasabi niya niyan ay ang lapad ng ngiti niya. Hilig kasi nito sa mga bar. Marami daw kasi guys. Like hell I care. Puro naman mga jerks. Psh.

"Magtigil ka bakla. Naglalandi ka na naman." Sabi ni Miles sabay batok kay Red. "Malling nalang kasi tayo"

Sa lahat ng sinabi nila wala akong trip na gawin. Sayang pera sa mall at sayang ang ganda ko sa bar. So No,No, No. "Movie marathon." Sabi ko. Nagkatinginan sila staka tumango. Hahaha. One point na naman ako. Tsk. ME and my Convincing powers.

REICHEN'S POV

Baby, baby blue eyes
Stay with me by my side
Till the morning, through the night

Soundtrip mode ako ngayon sa favorite spot ko ng school. The good old rooftop. Ang boring nga eh. Aish. Bobo mo talaga Reichen. May masaya bang rooftop? -__- Buti nga dito tahimik. Sa classroom daig pa palengke sa ingay.

Nga pala, bida pala ako sa storyang to. So yeah. I'm Reichen. It's pronounced as Rayken. Complicated nu? Mom said she got my name from a pocketbook character. Tsk. Taga Archangel College ako. Freshman Business Administration student. Major ko Finance. I'm 17 years old.

Six degrees of separation playing....

Hmm. Sino naman kaya tong tumatawag. Enzo calling...

"Hey dude." I greeted.
"Where are you? Enzo

"Somewhere. Why?"
"Canteen. ASAP. Band meeting."
"Ow. Okay. Be there."

I ended the call and placed my phone in my pocket. I picked up my bag and went downstairs.

So yeah. We have a band. The name's Oblivion. Lima kami sa banda. Me being the vocalist, Enzo the lead guitarist, Liam the bassist, Kale on the organ and Drei on drums. Highschool pa lang kami when the band started. Since then di na kami nabuwag. Silang apat Music ang kinuhang course ako lang naiba. I just have to kasi. My parents said I have to be ready pag pinamana na sakin ang business ng pamilya.

SASKIA'S POV

Finally. Natapos din accounting class ko. Shete. Nakakadrain ng utak. Lunch break na and I am starving. Nilagay ko na notebooks ko sa bag at tumayo na. Teka, asan na si Miles at Reid. Langya iniwan na naman siguro ako. Grrrr. Maitext nga.

To: HotMiles :* (Dont blame me. Siya naglagay ng name na yan sa cp ko. -_-)
- huy. Asan na kayo? Bat nawala kayo bigla?

Maya maya nagreply na siya.

FROM: HotMiles :*

- Nasa canteen na kami. Sorry. ^v^

Sabi na nga ba eh. Iniwan talaga ako. Sila na talaga the best na mga kaibigan. As in. -_- Humarorot na ako papuntang canteen. Ilang segundo lang nasa canteen nako. Yeah. Segundo. May super powers ako pag gutom kaya im fast. Hmmmm. Asan na ba yung dalawa.

(<_<) (>_>) ako yan. Lingon-lingon. Ayun! Nakita ko na sila.

"Hoy! Ba't niyo ko iniwan?" Sabi ko sa kanila sabay lagay ng bag ko sa upuan namin saka umalis papuntang counter. Mamaya ko na sila bubungangaan. Kakain muna ako. Kumuha ako ng cheeseburger, fruit salad at choco shake staka nagbayad at bumalik sa mesa namin. Pagkaupong-pagkaupo ko, nilantakan ko agad pagkain ko.

"Hinay-hinay naman Saskia. Wa poise ka dear. Kaloka. " comment ni Reid. Ewan ko sayo Reid. Di na muna kita papatulan dahil kakain muna ako.

REICHEN'S POV

It turns out the meeting was about the upcoming convo. The guys are planning to perform daw a couple of songs.

"Ken, why dont you have a solo number? An acoustic song perhaps?" Said Kale. By the way, Ken is my nickname.

"Yeah sure. Not a bad idea." Sabi ko staka sumubo ng fries.

"Cool. So what are you gonna sing?"

Tanong ni Enzo. Di ko na nasagot ang tanong niya kasi napalingon ako sa babaeng nakaupo sa isang table na medyo malayo samin. Grabe para siyang patay gutom kumain. Yung parang di siya nakakain ng isang buong taon. Nakakatawa siya. Maganda pa naman siya. Di kalaunan, natapos din siyang kumain. May kasama siyang isang babae at isang lalaki sa table. Pinagtatawanan siya ng dalawa habang kumakain.

"Hey ken. What are you gonna sing?" Narinig kong tanong ulit ni Enzo. Ata.

"Yeah. I dont know. Iisipin ko muna." Sabi ko at ewan kung ano pumasok sa isip ko, nilingon ko ulit yung babae kanina. Saktong paglingon ko, ngumiti ito sa mga kasama nito.

"I know what Im gonna sing." I said smirking. Nilingon nila ako lahat.

"Im gonna sing Ngiti by Ronnie Liang."

A/N

-Natapos ko din ang first chapter. :) Update soon. :) please read.