"Are you ok, love?" tanong ko kay Callie nang maka uwi kami. Kitang kita ko kung gaano siya nanghihina ngayon.
Binigyan niya ako ng ngiti bago tumango. "I'm fine, don't worry." sabi niya.
Kahit hindi ako panatag ay pinalampas ko nalang iyon dahil baka mas ma stress lang siya kung kinulit ko pa.
Maya maya ay lumabas nang kwarto si Lio na naka suot ng pang tulog niya at kinukusot ang kaniyang mata.
"Mama, Dada." sabi niya sa tonong kakagising lang.
Nang hindi makalapit sakaniya si Callie ng agaran ay ako na ang lumapit saka siya kinarga.
Umupo kami sa sofa kung nasaan si Callie. Inupo ko siya ng maayos sa hita ko.
"What's wrong baby?" tanong ko kay Lio habang hinimas pa ang kaniyang pisngi.
Umiling naman si Lio saka yumakap saakin at pinatong ang kaniyang baba sa balikat ko. Habang ang kaniyang mga braso ay naka palupot saaking leeg.
"Nothing, I taught you left." sabi naman niya.
Maya maya pa ay umayos siya sa pagkaka upo at tiningnan si Callie.
"Are you alright, Mama?" tanong niya kay Callie
Tulad ng kanina ay malamyang tumango si Callie sakaniya ngunit sinubukan ang lahat upang mabigyan ng malawak na ngiti si Lio.
"Mama's fine, baby." sabi niya saka hinaplos ang pisngi ni Lio.
Hindi naman nag tagal ay napag pasyahan naming matulog na dahil bakas sa mukha ni Callie ang pagod.
"Love, you sure you're alright ha? Tell me the truth, please." I told her.
She nodded. "I'm fine, Love." sabi naman niya.
Hindi ako naging panatag kaya sinikap kong hindi matulog ng mabimbing. Tinitingnan ko siyang natutulog habang nakayakap kay Lio dahil nga tumabi saamin si Lio.
Isang oras ang naka lipas ay nag ring ang alarm na hudyat na oras ng kaniyang pag inom ng gamot. Tumayo ako kaagad upang kunin ang mga gamot niya.
She's not responding when I tried to wake her up once. Nauna pang magising sakaniya si Lio na kunawala mula sa pagkakayakap sakaniya havang tulog kanina.
"Lio, help Dada to wake Mama up." sabi ko kay Lio. Umupo si Lio kaahad ng maayos sa kamay saka niyugyog ng marahan si Callie.
"Mama, mama. It's time for your medicine po. Mama, wake up na po." Pag gising sakaniya ni Lio.
"Love, wake up. You can't miss your medicine time. C'mon." I told her trying not to sound in panicked.
"Love, please. don't joke like this. It's not funny." sabi ko pa.
I tried to put my fingers on her neck where I can feel her pulse. I did the same way to her hand. Her pulse are responding but her body don't.
Kaagad ko siyang binuhat. "Lio, c'mon. Let's take Mama to hospital." sabi ko sakaniya.
Tumango si Lio saka nagmadaling mag suot ng tsinelas. Ako naman ay inabot ang susi ng sasakyan saka cellphone.
Nagmadali kaming bumaba ng bahay ni Lio at sinakay si Callie sa sasakyan. Ganon din si Lio na alam na mabilis naka akyat ng sasakyan.
Nagmadali akong magmaneho papunta ng hospital. Nagawa ko pang tawagan ang mga kaibkgan ni Callie para ipaalam sakanila ang nangyari. I even called her mom wjo's in the U.S for her to know. Dapat ay sa susunod na buwan pa ang uwi niya dito ngunit ang sabi niya ay magpapa book na kaagad siya ng flight.
"Code Red, Code Red, Patient Arrival! We need all hands on deck!" sigaw ng mga nurse na sumalubong saamin sa tapat ng Hospital.
Kaagad nilang inihiga sa hospital bed cart si Callie at mabilis na tinulak iyon papunta ng Emergency Room.
"STAT ALERT! Patient arriving at the ER! Please report with your team!" sigaw nang maka lapit sa ER.
"Sir, hangang dito nalang po kayo. Hindi po kayo pwedeng pumasok sa loob. Authorized na po ang lugar." sabi ng isang Nurse.
Wala na akong ibang nagawa kundi tumango. Nang makaupo ay kaagad kong niyakap si Lio na halata din ang paga alala sa lagay ni Callie.
Hinagod ko ng marahan ang kaniyang likod. "Mama's gonna be fine Dada, right?" sabi niya sa tonong mulhang maiiyak.
Inihiwalay ko siya sa pagkakayakap at tinitigan. "She will be ok, love. Let's pray for Mama, ok?" sabi ko sakaniya. Tumango naman kaagad siya at binalik ko sa bisig ko upang yakapin.
You have to be fine, love. Please, fight. For Lio, for me. If to love you is to wait for you forever, then I will. I am always willing to wait for you every hour, every minute, everyday and even in every universe that you're existing.
