The Perfect Mistake

Prologue

Date started: July 2, 2024
Date finished:

"Just pass your papers when you're done, class!" sigaw ko sa mga estudyante ko. Agad naman silang napa tingin sa akin nung nakuha ko ang atensyon nila, at halatang mga nagmamadali.

I love this life, I love my career and I love what am I doing right now.

"Miss, p'wedeng bukas nalang?" nagpapa-cute na tingin nito sa 'kin.

"Sige na, Miss, pleaseeeeeeee!" halos lahat sa klase ay ganito ang sinambit. Cute nila ah. Hay nako, alam na alam kung paano ako kunin at utuin.

"Okay, but make sure to pass it all tomorrow, ha? Shana, ikaw ang magbigay bukas sa faculty ko since wala akong schedule sainyo bukas." tinawag ko ang presidente nila at halata namang naintindihan agad yung mga binilin ko.

I know math is super hard. Naiintindihan ko kung bakit hindi nila natapos agad. Dumaan din naman ako sa ganiyang sitwasyon, naging estudyante rin naman ako, at tulad nila alam kong malaking kawalan ang kahit hindi pagpasa ng activity.

I am on my way going to my faculty to get some rest, a very short rest. Of course it was just a short rest, I still have to teach my other students from the different section. Even if I find it so exhausting, I still love to do this thing and I don't know, sobrang nakakagaan ng loob kapag nagtuturo ako sa harap ng mga estudyante.

But this is not actually the dream. The reality it is.

Doctor. Dr. Zolana. God, I'm still wishing na hindi nangyari ang dapat na nangyari. But my heart is at ease, my mom is more important more than that dream, my always dream.

Fuck, why would I even think about getting other job eh gustong gusto ko nga 'to? Siguro hiniheal ko inner child ko, I always wanted to be a teacher someday. Not until naging Senior High ako. Someone's said being a doctor fits me well.

Bullshit.

Bakit ko pa iniisip? I want him gone, everywhere, mostly in my mind.

"Hi, miss Zola!" naka ngiting salubong ng mga babaeng estudyante sa corridor, ang dami nila, mga magka-kaibigan.

Nginitian ko sila pabalik.

How I wish I had that circle of friends before. Hay. Kung hindi lang ako mahina dati. Pero ngayon, wala na, hindi na nila ako kayang apihin.

Nakarating na ako sa faculty. I opened my laptop, I don't know why, wala naman ako kailangang tignan. I just rest my back sa seat ko. Nakapag pahinga rin!

Nainis naman akong isipin na kailangan ko pang umalis sa faculty para lang magturo mamaya sa ibang section naman.

I rest while I still have time. Sinusulit ko ang bawat oras na iyon para naman may energy ako mamaya.

Hindi sa pagmamayabang pero feeling ko ako yung favorite nilang teacher kaysa sa ibang mga kasama ko. Ako kasi yung pinaka approachable at halos lahat ata ng mga students dito ka close ko. Hindi raw kasi sila sanay dati na kapag Math Teacher ay hindi terror. Kaya naman giyang na giyang silang makinig at matuto dahil sa ka baliwan ko at kakulitan everytime na nagtuturo ako.

Isang oras din ako nagpahinga, naka idlip ata ako, pero may kung anong alarm ang nasa katawan ko. Wala eh, kusa akong nagigising kapag alam kong kailangang gumising.

"Good afternoon, Miss Zolana!" ngiting ngiting bati nila sa akin. Kinikilig ako parati kapag ganito, halatang iba ang enerhiya nila sa akin.

Ang ibang estudyante naman sa dulo ay halatang kakagising lang. Pero kung ako lang din naman, hindi ko sila gigisingin kung gusto nila matulog. Eh wala, bigla silang gising lahat sa oras ko. May kung anong kumiliti sa puso ko, ganon ba talaga kapag ganon ka galing mag turo? Tch!

Lalo na yung mga makukulit na estudyante rito. Sila kasi yung pinaka makulit sa lahat ng section, STEM, St. Peregrine. Lahat ata ng klase na estudyante dito mo makikita, may mga mid, matatalino, makukulit, barumbado, at mga pala sagot sa guro. Sila yung laman ng faculty dahil inirereklamo ng mga ibang co-teachers ko. But me? I have no reasons to believe sa mga sinasabi nila. Hindi naman makulit sa akin 'tong mga estudyante ko. O hindi kaya sa oras ko lang?

Nag lesson lang ako about basic calculus. Yung iba hindi ko alam kung napipilitan lang makinig, yung iba naman ay palong palo mag sulat ng notes.

I dismissed them after our closing prayer.

Pagod na pagod ako ngayong araw to think na parang normal day lang naman 'to at ganito lang naman nangyayari sa 'kin araw-araw. Ngunit iba ngayon. Pakiramdam ko ang dami kong ginawa dahil sa kapaguran ko.

After ko ayusin yung mga gamit ko, umalis na agad ako sa school at nag drive papuntang condo para makapag pahinga.

May kumakatok.

"What the fuck??" inis na sabi ko at nagtungo sa pinto para buksan.

9pm pa lang?! Nakatulog ako pag-uwi, ang akala ko dire-diretso na tulog ko hanggang madaling araw. Bwiset na gumising.

Ano bang trip ng kaibigan ko at kumakatok pa? Alam niya naman passcode ng condo ko?! AAAAH BASTA NAKAKAINIS!

Inis kong binuksan ang pinto, nakalimutan kong i-tanong kung sino yung kumakatok. Wala namang ibang bibisita sa 'kin kung hindi ang kaibigan ko lang.

Agad akong napa atras nung nakita ko kung sino ang nasa harap ko. His scent. His body looks different, and I know for sure nagwo-work out kaya ganun.

I missed him.

What the fuck are you trying to think, Zola?

"Come home, Zo, uwi ka na. U-umuwi ka na sa 'kin ulit."