Kanlı Şehvet//MinMer

"İŞ TAMAM."

Oy vermeyi unutmayınız

Yazım yanlışları olabilir kusura bakmayın anlamadığınız yerde sormanız yeterli olacaktır.

Bölüm şarkısı:X--J Balvin,Nicky Jam

Bismillahirrahmanirrahim diyerek başlıyoruz.

İyi okumalar diliyorum.

Mina'dan

Gördüğüm şeyle ne kadar şaşırsamda aptal gibi burda kalmak istemediğimden dosyayı da alıp odadan çıktım.

Kafam ne kadar karışsada onun odasını bulup hemen içeriye girdim.

Banyodan daha çıkmamış olmasına şükürler çekerken su sesi kesildi.Hemen camın kenarına doğru gittim ve oradaki çantamın içine dosyayı sıkıştırdım.

Su sesi çoktan kesilmiş olmasına rağmen o hâlâ daha çıkmamıştı.Diye düşünürken içerden gelen sesle birlikte ayaklandım.

Mert:bir dakika baksana

O görmesede göz devirerek cevap verdiğimde söylediği şeyle oflayarak dolabın önüne gittim.

Mina:ne var.?

Mert:tişörtümü oraya düşürmüşüm versene bana.

Bu laubali tavrından hoşnut olmadığımı belli etmek amacıyla dilimi damağıma vurdum.Alaylı bir şekilde cevap verdiğimde sinirle konuştu.

Mina:aaa ama rica etmezsen veremem ki ben.Koluk yanık acıyor.

Mert:ver şunu bana sinirlerimi hoplatma benim.

Mina:ne oldu,benide mi döversin yoksa.?

Mert:Tevbe Estağfurullah

Çektiği Tevbe sonucunda onun o iğrenç zihniyeti aklıma geldi ve biraz iğrendim.

Ben ondan iğrenirken onun bana sorduğu soruyla keyfim yerindeymiş gibi cevap verdim.
Biraz uğraşmak gerekirdi.

Mert:şimdi sen onu bana veriyor musun.? Vermiyor musun.?

Mina:rica edersen neden vermeyeyim canımın içi.

Verdiğim cevap üzerine açılan kapıyla anında arkamı dönerek bağırdım.Sonuçta bir kızın önüne böyle çıkmak...yani ne bileyim ayıptır,günahtır.

Mina:aptal mısın sen.?

Mert:ver dedik kızım,verseydin.

Mina:çıkıyorum deseydin bari,aptal mısın nesin.

Mert:tamam tamam abartma giyindim zaten hemen.

Mina:Allah razı olsun,giyinmeseydin birde,
sorun hiç yoktu yani.

Mert:çıkarabilirim yani işime gelir bilirsin.

Dilimi yeniden dişime vurarak ona doğru döndüm.Onun yüzünde gezen gözlerim,
kardeşimi görmüş gibi olduğunda ondan çektim gözlerimi.

Koyu mavi duvarın üstündeki tek renkli ve büyük olan çerçeveye gitti gözlerim.

Muhtemelen annesiydi,yani annesi bildiği kadındı.

Kim bilir evlatlık olduğunu bilse ne kadarda çok üzülürdü.

Bazen vicdanım bu gibi insanlara karşı bile olabiliyordu,yani ne bileyim acımak gibi değildi sadece onlara haksızlık olduğunu düşünürdüm.

Ama belkide evlatlık değildi,yani bilmiyorum evlatlık olsa bile annesini çok sevdiği belli oluyordu.

Mert:yürüsene kızım,sağır mısın.?