Jihoon:"Junkyu tunggu dulu"
Seketika junkyu berhentikan langkahnya.
Jihoon:"Junkyu dengar dulu apa saya nak cakap"
Junkyu:"Emmm Cakap lah"
Balasnya dengan datar dan langsung tidak menatap jihoon di dekatnya.
Jihoon:"Junkyu pandang saya"
Junkyu menghela nafas berat kemudian mendongak memandang jihoon di depannya.
Jihoon:"Teman saya makan"
Junkyu:"Saya rasa ada yang lebih berhak kot teman awak makan. TUAN"
Balasnya dengan menekan kalimat terakhir.
Jihoon meraih tangan junkyu.
Jihoon:"Tapi saya nak boyfriend saya yang temankan saya makan. Tak rugi ke dah bawak bekal tapi tak teman saya makan"
Junkyu:"Tu tunang awak. Saya pembantu je"
Junkyu menunjukkan ke arah tia menghampiri mereka. Tak-tak lebih tepatnya ke arah jihoon.
Tia:"Jihoon. Dah lunch hour ni. Jom lunch sekali. Ajak boyfriend you sekali. I belanja"
Ajak tia dengan tersenyum lebar. Sementara junkyu tampak berfikir sejenak.
Jihoon:"Tak perlu. Aku nak spendtime dengan bf aku. TANPA ADA PENGGANGGU"
Jihoon merangkul pinggang junkyu yang masih tampak hairan.
Tia yang ditinggal begitu saja menghentak kaki dengan amarah.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Didalam pejabat jihoon melihat junkyu hanya berdiam diri malah matanya langsung tak dilirik padanya.
Jihoon menghela nafas berat kemudian mendekati junkyu yang duduk di sofa.
Jihoon:"Marah?"
Bukannya menjawab, junkyu malah bergesel membuat jarak dengan jihoon.
Lagi-lagi jihoon menghela nafas beratnya. Jihoon duduk dengan satu kakinya berlutut depan junkyu.
Jihoon:"Saya mintak maaf sebab tak jujur dengan awak tapi percayalah saya tak cintakan dia. Saya cintakan awak"
Junkyu:"Kenapa awak perlu cintakan saya sedangkan dia tunang awak?"
Jihoon:"Sebab memang saya tak cintakan dia. Saya dengan dia bertunang sebab terpaksa"
Junkyu:"Te ter-paksa?"
Jihoon mengangguk perlahan.
