"Kom snel mee!"
Hij trekt me aan mijn arm mee naar de kelder.
We kruipen kort bij elkaar in een hoekje.
Buiten wordt er overal om ons heen geschoten en ongewillig rolt er een traan over mijn wang.
"Schat onthoudt goed dat je moet vluchten. Ga naar Nederland daar ben je veilig," fluistert hij gespannen.
"Maar we kunnen toch samen vluchten?"jammer ik.
"Nee dat gaat niet!"
"Je moet gaan."
"Niet zonder jou!"
"Je moet wel."
"Ik ga niet, ik blijf!"
"Dat wordt je dood schoonheid!"
"Dan sterf ik liever aan jouw zijde dan zonder jou verder te moeten leven!"
