Bloody Ties

Part 24

Την επόμενη μέρα ξύπνησα όμως δεν κατέβηκα για πρωινό. Ντρεπόμουν να τους αντικρίσω. Όλοι με κοιτούσαν με μισο ματι. Και με το δίκιο τους. Προτίμησα να κάτσω στο δωματιο μου και να διαβάσω το βιβλίο μου. Να μπω στον δικό μου μοναδικό κόσμο που τίποτα δεν με προβληματίζει. Μακαρι να ήταν έτσι και η πραγματική ζωή. Σαν τον κόσμο των βιβλίων. Η αληθεια είναι πως τους τελευταίους μήνες η ζωή μου είναι λες και βγήκε από μυθιστόρημα.

-' Να μπω;' Με ρώτησε ο πατέρας μου ανοίγοντας τη πόρτα που ήταν μισάνοιχτη. Εγω του έγνεψε θετικά

-' Γιατί δεν κατέβηκες για πρωινό;'

-' Δεν πεινούσα'

-' Αριαδνη'

-' Ρε μπαμπά δεν νιώθω ευπρόσδεκτη εδώ πλέον'

-' Πιστεύεις ότι αδίκως τα παιδιά έχουν αυτή τη στάση απέναντι σου;'

-' Όχι βέβαια έχω αυτογνωσία. Όμως μπαμπά δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά' Του εξηγούσα με ένταση για να με πιστέψει

-' Το ξέρω μου μίλησε η Βερόνικα και καταλήξαμε σε ενα συμπερασμα' Μου εξήγησε στοργικά και εγω περίμενα να ολοκληρώσει τη σκέψη του

-' Εμείς τα βαμπίρ έχουμε μια ιδιότητα την οποία πολύ πιθανόν να μην γνωρίζεις. Έχουμε την δυναμη της πειθούς. Μπορούμε να σαγηνεύουμε τους ανθρώπους και να κάνουν αυτό που τους λεμε. Μάλλον κάτι ανάλογο έκανε σε εσένα ο Καιλ εκείνη την ημέρα'
Τώρα βγάζουν όλα νόημα. Γιαυτο ένιωθα την έλξη του Καιλ παντου. Γιαυτο τον ακολούθησα χωρίς καν να το σκεφτώ. Βέβαια ήμουν επηρεασμένη από αυτά που μου είχε πει για τον Μαικλ και τη Ζήνα όμως. Όλα αυτά που μου έλεγε ο Καιλ ήταν ψέματα;

-' Ήμουν σίγουρη πως κάτι δεν πήγαινε καλα' Του είπα σκεπτική και εκείνος χαμογέλασε

-' Δεν μας εγκατέλειψες κοριτσάκι μου. Απλά δεν μπορούσες να κανεις διαφορετικά. Είναι αδύνατον να αντισταθείς στην έλξη αυτου που σε σαγηνεύει. Επρεπε να το καταλάβω εξ αρχής'

-' Δεν ευθύνεσαι εσυ μπαμπα'

-' Πάμε κάτω να μιλήσουμε με τα αδελφια σου να λυθεί η παρεξηγηση' Μου είπε και αφού σηκώθηκα τον πήρα μια μεγάλη σφιχτη αγκαλιά. Θέλω να αναπληρώσω όλες τις χαμένες στιγμές μαζί του

Κατεβήκαμε κάτω και τους βρηκαμε όλους στο τραπέζι. Όταν με είδαν κατσούφιασαν λίγο αλλά συνέχισαν να τρώνε το φαγητό τους αδιάφορα. Ο πατέρας μου μου έκανε νόημα να πάω να κάτσω δίπλα στον Μαικλ. Κάθισα και κοιτούσα το πιάτο μου. Επικρατούσε μια τρομαχτική αμηχανία η οποία με έκανε να νιώθω πολύ αβολα

-' Αριάδνη μου να σου σερβίρω;' Με ρώτησε πρόσχαρα η Βερόνικα η οποία ήταν η μόνη που με έκανε να νιώθω ευπρόσδεκτη στο σπίτι. Ακόμα και ο Μαικλ είχε δημιουργήσει ένα αόρατο τοίχος ανάμεσα μας.

-' Γιατί χερια δεν έχει;'

-' Τζοναθαν σε παρακαλώ πολυ' τον επιπληξε η Βερόνικα και ο πατέρας μου αποφασισε να πάρει τη κατάσταση στα χερια του

-' Λοιπόν ήρθε η ώρα να κάνουμε μια κουβέντα σαν οικογένεια όλοι μαζί. Η Αριάδνη δεν ευθύνεται για όλο αυτό που εγινε'

-' Εσυ τι θα έλεγες ρε Πιτερ' Του είπε στενάχωρα ο Μαικλ. Τον κοίταξα πληγωμένη. Με σκοτώνει να ξέρω πως έχει τέτοια άποψη για εμένα

-' Ξέρετε πολύ καλά τις δυνάμεις ενός βρυκόλακα και ποσο καταστροφικές μπορεί να αποβούν αν χρησιμοποιηθούν σε έναν άνθρωπο. Αριάδνη πες σε παρακαλώ στα αδελφια σου τι έγινε και τι ένιωσες εκείνο το βραδυ' Είπε ο πατέρας μου και
5 ζευγαρια μάτια είχαν στραφεί πάνω μου περιμένοντας να μιλήσω. 5 γιατί ο Μαικλ κοιτούσε απογοητευμένος το πατωμα

-' Εκείνο το βραδυ με βρήκε ο Καιλ στην βιβλιοθήκη να διαβάζω ένα βιβλίο. Μου μίλησε με αρκετέ σκληρά λόγια για εσας εξηγώντας μου ότι δεν είναι εκείνοι οι κακοί της υπόθεσης αλλά εσείς. Άσκησε πάνω μου μια τεραστια επιρροή που δεν την είχα ξαναβιωσει ποτε στη ζωή μου. Μόλις μου είπε να τον ακολουθήσω το έκανα χωρίς να μπορω να αντισταθώ. Σαν μια περίεργη έλξη να με ωθεί να κάνω αυτό που μου έλεγε εκείνος. Σαν να μην είχα δίκη μου βούληση. Ήξερα πως δεν κάνω το σωστό όμως δεν μπορούσα να το αποφύγω. Πάλεψα πολύ με τον εσωτερικό μου κόσμο για να καταφέρω να ξεφύγω από τον κλοιό του' Έλεγα κοιτώντας το πατωμα από ντροπη. Όταν σήκωσα το κεφάλι μου τα βλέμματα τους είχα ηρεμίσει. Με κοιτούσαν μετανιωμένοι σαν να κατάλαβαν πως δεν ευθυνόμουν εγω για ότι είχε γίνει

-' Η δυναμη της πειθούς' Αναφώνησε μόνη της η Μιριαμ και ο πατέρας μου τη κοίταξε με ένα επιβεβαιωτικό ύφος. Εκείνη σηκώθηκε από τη καρεκλα της και ήρθε κοντά μου. Με πήρε μια σφιχτη αγκαλιά σαν να μου έλεγε ότι με είχε συγχωρήσει. Αυτό για εμένα ήταν λύτρωση. Με τη σειρά της ήρθε και η Βερόνικα. Ακόμα και ο Χολαντ με τον οποίο δεν είχα ποτε ιδιαίτερες επαφές ήρθε κοντά μου.

Ο πατέρας μου μας κοιτούσε με υπερηφάνεια. Ένιωθα ότι τα κομματια της καρδιάς μου έμπαιναν σιγά σιγά στη θέση τους. Ο Τζοναθαν δεν σχολίασε τίποτα ούτε έκανε κάποια κίνηση. Δεν με ενδιέφερε καθόλου. Η άποψη που έχω για εκείνον είναι απαίσια και δεν πρόκειται να αλλάξει. Ο Μαικλ μας έριξε ένα κλεφτό βλεμμα. Σηκώθηκε και ξεκίνησε να ανεβαίνει τις σκάλες προς το δωματιο του. Δεν ξέρω τι μπορεί να σκεφτόταν. Τι μπορεί να είχε στο μυαλό του. Όμως ήξερα πως το πρώτο βήμα είχε γίνει. Όλα θα έπαιρναν σιγά σιγά το δρόμο τους

🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀
Γεια σας αστέρια μουυυ
Τι κάνετε;

Νέο παρτ και ελπίζω να σας άρεσε

Πως πιστεύετε θα εξελιχθεί η ιστορία;

Θέλω τα σχόλια και τις απόψεις σας

Φιλακιαααα❤️