Στο κόσμο τους τίποτα δεν τους λυγίζει, κανείς δεν τολμά να προσπαθήσει, σαν φωτιά όλα καίγονται στο πέρασμα τους...όλοι. Δυο αδέλφια ενάντια σε όλο τον κόσμο, δυο λιοντάρια καλούνται να ηγηθούν το βασίλειο τους.
Δυο ονόματα, μια οικογένεια, ένα μυ...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
ΈβελινΡ.
Μετά από λίγη ώρα στο αυτοκίνητο με τα αγόρια, μπορώ να πω με σιγουριά πως η διαδρομή είναι πολύ ευχάριστη. Ο Έϊραν δεν με άφησε από κοντά του λεπτό, ένιωσα την ανάγκη του να επανορθώσει μέσα από κάθε του χάδι, μέσα από κάθε άγγιγμα που σαν υπόσχεση έμεινε στο δέρμα μου χαραγμένο.
Δεν έχω ιδέα που πηγαίνουμε όμως ξέρω πως είναι μακρυά από την έπαυλη και σίγουρα έξω από την Νέα Υόρκη, καθώς έχουν περάσει πάνω από τρεις ώρες από τότε που ξεκινήσαμε.
Είναι η πρώτη φορά που βγαίνω από την Νέα Υόρκη και είμαι πολύ ενθουσιασμένη ανεξάρτητος του προορισμού, νιώθω πολύ χαρούμενη. Λόγο του παρελθόντος μου, δεν είχα την ευκαιρία να βγω πολλές φορές από το σπίτι μου, ο κήπος ήταν το μοναδικό μέρος που ήξερα και τώρα μόνο ένα μήνα μαζί με τος μελλοντικούς συζύγους έχω γνωρίσει το πως μοιάζει μια πόλη, οι θορυβώδεις δρόμοι του κέντρου αυτής, τα μαγαζιά που είναι πάντα γεμάτα και τα καφέ που η μυρωδιά των φρεσκοψημένων γλυκών σε κυνηγά μέχρι να τα δοκιμάσεις.
Έπειτα είναι και η έπαυλη που είναι τεράστια και φυσικά η λίμνη στο πίσω μέρος αυτής που σε καθηλώνει κάθε φορά που την επισκέπτεσαι....
Κάθε φορά που προσπαθώ να μάθω κάτι για την έκπληξη που μου ετοιμάζουν, ο Εμίλιο χαμογελάει σαρδόνια ενώ ο Έϊραν γελάει και με αποκαλεί ανυπόμονη αλεπού. Δεν έχω σταματήσει να χαμογελώ, πρώτη φορά στην ζωή μου έχω ένα μόνιμο χαμόγελο κολλημένο στα χείλη μου, προσπαθώ να αγνοήσω τις τύψεις που ανεβαίνουν στον λαιμό μου ποτέ ποτέ. Το ξέρω είναι σκληρό να διασκεδάζω όσο η Κυρία Φί πιθανότατα περνάει πολύ δύσκολα, αιχμάλωτη στα χέρια του πατέρα μου, το ξέρω ποσό αρρωστημένο είναι αλλά...
Μου αξίζει μια μέρα ελευθερίας, με την προθεσμία του επόμενου μήνα για την συμφωνία με τον πατέρα μου να με στοιχειώνει , χρειάζομαι λίγο οξυγόνο πριν βυθιστώ ξανά στον ωκεανό. Όλη μου η ζωή ήταν χαμένη...χαμένη στα βίαια χέρια του άντρα που έμαθα να αποκαλώ πατέρα και τώρα που έχω την ευκαιρία να ζήσω, έστω και για λίγο, ακόμα και αν είναι ψέμα...θα το κάνω.
