be my wife'.⁠｡⁠* PARK JİHOON

0.1

"buraya kadar mıydı? " Elindeki sigarayı ıslak zemin de söndürdü, her hareketini dikkatle incelerken o ise sadece yere bakıyordu. "Cevap vermiyecek misin ?"
Yutkundu zor muydu cevap vermek ? Açıkçası aldatmaktan kolaydı.

"Siz erkekler neden böylesiniz, hep kırılan taraf biz mi olmalıyız" bir anda ayaklandı
Gece yarısı yanan lambalar yanıp sönüyordu "soojin sana olan duygularım boş değildi "
Elini cebine attı, kızgın mıydı? Kızgın olan taraf ben olmalıydım aksine çok sakindim .

"Anladım ayrılmak istiyorsun wo han " iç çekti kalktığı banka geri oturdu ,  bu sefer ayaklanan kişi ben olmuştum " iyi umarım seni nasıl sevdiysem seni de benim gibi seven birini bulursun , mutluluklar" adımlarım gece yarısına kadar açık olan markete
Yol aldım , uzak değildi yakın da değildi sadece ara sokaklardan geçmek gerekiyordu

Çok karanlıktı, hemde sessiz hiç sevmezdim böyle ortamları , arkamdan sesler gelmeye başlayınca ürktüm, korkunçtu fazla korkunç. Arkamı dönüp baktığımda siyah saçlı birisini gördüm, üstünde kırmızı ince bı hırka altında bol pantolon üstünde ise beyaz bı tişört , çekiciydi fazlasıyla ama bı sorun vardı fazla yaklaşmıştı.

Durdum aniden arkamı dönüp karşısında dikildim " para mı istiyorsun?" Ellerin cebinden çıkardı cüzdanını gösterdi "param var , markete gidiyorum sadece "
"Neden beni takip ediyorsun" bı adım geriye gitti ellerini yukarıya kaldırdı " öyle bı niyetim yok, burası sessiz sakin oluyor diye geliyorum " zararsızdı ama hemen güvenmek olmazdı hiç yakışmazdı bu bana kollarımı göğüs altımda birleştirdim
"Sana güvenmeli miyim ? Sokak serserisi gibi duruyorsun " göz devirdi
"Güvenip güvenmemen sana Kalmış " telefonunu çıkarıp yoluna devam etti bu sefer ben arkadan geliyordum. Arkasına döndü

"Aaaa neden beni takip ediyorsun " bu sefer ben göz devirdim (🙄) " ne saçmalıyorsun , komik de değil ayrıca" kahkahası dar sokaklar yüzünden yankılanmıştı .
"Ben Park jihoon " soy adlarımız aynıydı "park soojin " güldü "güzel isim"